WAT DE PERS TE LEZEN GEEFT

De Keizercultusen het Christelijk geloof.

Onder Keizer-cultus wordt verstaan, dat den Keizer goddelijke eer werd bewezen. Hier kwam juist het conflict tusschen de Romeinsche Overheid en de Christenen. Ds. Delleman geeft in „De Bazuin" uit een oud martelaarsboek dit verhaal :

Een Romeinsche pro-consul, Saturninus, trachtte eenige Christenen te bewegen hun geloof te verloochenen. Dan leggen zij de volgende getuigenissen af :

„Wij kennen geen anderen, wien wij goddelijke eer bewijzen, dan den Heere onzen God, die in den hemel woont".

Donata zegt : „Wij eeren den keizer als keizer. maar goddelijke eer brengen wij aan onzen God. Hestia zegt : „Ik ben een Christen".

Secunda zegt : „Wat ik ben, wil ik ook blijven". Nadat ze aldus allen hebben geantwoord, wendt de pro-consul zich tot Speratus, den woordvoerder dezer Christenen, en zegt : „Wilt gij dus een Christen blijven ? "

Hij antwoordt : „Ik ben een Christen". En de anderen zeggen allen hetzelfde.

Dan volgt nog deze tweespraak : Saturninus, de pro-consul : „Wilt gij een bedenktijd hebben ? "

Speratus : „In een zaak, die men zoo goed heeft overdacht, behoeft men zich niet te bedenken". Saturninus : „Wat zijn dat voor boeken in uw tasch ? "

Speratus : „Dit zijn onze Heilige Schriften en verder de brieven van den heiligen man Paulus". Saturninus : „Ik zal u dertig dagen den tijd geven. Misschien wordt gij nog verstandig".

Speratus : „Ik ben onherroepelijk een Christen". En de anderen roepen allen hetzelfde.

Eindelijk wordt het oordeel geveld. „Daar Speratus, Nartzallus en Cittinus, Donata, Hestia en Secunda, tegelijk met hen, die niet gekomen zijn, hebben bekend, dat ze leven volgens Christelijke gewoonte, en daar zij, ofschoon zij tijd hebben gekregen om terug te keeren tot de Romeinsche overlevering, hardnekkig gebleven zijn bij hunne meening, zoo bepalen wij, dat zij zullen gedood worden met het zwaard".

Toen dankte de met den overwinningsprijs van Christus gekroonde Speratus jubelend God, die hen had geroepen om voor Hem te sterven. En de heilige Nartzallus riep blijde uit : „Heden worden wij tot Gods welbehagen ware martelaren in den hemel !" Daarop prezen al de heiligen gezamenlijk God en zeiden : „Wij danken U, driemaal heilige Heer, dat Gij genadiglijk den strijd voor de belijdenis hebt doen eindigen en Uw rijk blijve in eeuwigheid. Amen !"

En toen zij amen gezegd hadden, werden zij met het zwaard gedood den 17den Juli".

De Zending onder de Mohammedanen.

De Zending onder de Mohammedanen is een zeer moeilijk werk. Het Evangelie des Kruises heeft in de wereld van den Islam zeer weinig ingang. Hoe dit komt ? Verschillende dingen werken daartoe samen.

Allereerst : de Islam is de eenige der groote wereldgodsdiensten, welke ontstaan is na het Christendom en dient zich aan als Openbaringsgodsdienst ; welke openbaring beter en juister is, omdat zij nog na het Christendom is ontvangen door Mohammed, de grootste van de profeten ! Want Jezus mag een groot profeet zijn geweest, doch Mohammed overtreft hem verre. En dus, iemand van de Mohammedaan Christen wordt, gaat dus een stap achteruit en vervalt tot een lagere openbaring. Jezus stond te ver van de menschen af en predikte een ideaal, dat niet te bereiken is. Triumfantelijk wijzen de Mohammedanen dan ook op vele Christenen, die beneden hen staan. Mohammed was verstandiger en stond in het volle menschenleven. Hij sloot zich aan bij de behoeften zoowel als de zwakheden en begeerten van den gewonen mlensch en vroeg van hen slechts eenvoudige plichten, Die iedereen gemakkelijk kan volbrengen.

Daar komt bij dat het Christendom voor den Mohammedaan een lang overwonnen vorm van het heidendom is. De leer der Drieëenheid is een dwaasheid in zijn oog. Een God, die een Zoon heeft, vindt hij belachelijk en hij scheldt den Christen uit voor een polytheïst, d.i. iemand die méér dan één God dient, zooals de heidenen ook doen.

Verlossing en kruisdood zijn voor hem verdichtsels. Een middelaar heeft hij niet noodig. Hij is een slaaf, die geheel afhankelijk is van een almachtig God, Allah, die groot is ! Op de éénheid en verhevenheid van Allah wordt zóó sterk de nadruk gelegd, dat de menschelijke handeling haar zelfstandigheid verliest. Alles is vooruit door Allah onveranderlijk en naar willekeur vastgesteld, waarvan de mensch overigens niets weet, en waarbij de Mohammedaan dan ook als een fatalist z'n weg gaat, eenvoudig en nauwgezet z'n plichten doende naar religieuse voorschriften. De hoofddeugd van het Mohammedanisme is dan ook de overgave aan Gods wil (islam beteekent dan ook „overgave"). Dit fatalisme heeft sterk bijgedragen tot de snelle verbreiding van den Islam.

Laag zijn de toekomstverwachtingen. In het paradijs wachten den mensch verfijnde zinnelijke genietingen in een hemel naar het model van een aardsch paradijs.

Tegenover het Arabische heidendom is het Mohammedanisme ongetwijfeld een vooruitgang. De barbaarsche zeden der Arabieren (zooals het levend begraven der meisjes) werden verzacht. Dronkenschap werd tegengegaan, de polygamie ingeperkt, enz. Maar wanneer wij den Islam aan het Christendom meten, staat hij èn religieus èn ethisch zeer laag.

Wanneer echter de Zendeling in een Mohammedaansch land wijst op de verlossende kracht van het Evangelie, dan wijst de Mohammedaan op de kroegen en huizen van ontucht in de havensteden van het Oosten, die voor het meerendeel door Europeanen geëxploiteerd worden. De meeste Europeanen staan zedelijk niet hooger dan de Mohammedaan.

Zoo moet de belijder van den Islam niets van het Christendom hebben.

Hij vraagt u ook, welk Christendom nu eigenlijk het ware is, waar juist in het Oosten de verschillende Christelijke groepen helaas ! zoo fel elkander bestrijden en zoo vèr van elkander afstaan.

Hij ziet in den prediker van het Evangelie boven dien niet zelden een agent van het Westersche imperialisme en veracht hem om zijn onbeschaamdheid. Vooral tegen den Medischen- en den Schooldienst van de zijde der Christelijke missie, is de Mohammedaan gekant. Waarom ? Hij beschouwt het eenvoudig als iets minderwaardigs om misbruik te maken van den nood der zieken of het gebrekkig onderscheidingsvermogen der kinderen, om zoo zieken en kinderen met christelijke gedachten te beinvloeden.

Zoo is het Christendom voor den Mohammedaan 'n minderwaardige religie, waartoe hij niet zal overgaan. Iemand die de latere, vollere, rijkere openbaring door Mohammed heeft leeren kennen, keert toch niet terug tot de minder volmaakte van het Christendom, vooral wanneer deze haar minderwaardigheid in de practijk op zoo treurig duidelijke wijze heeft bewezen ?

Zóó denkt de Mohammedaan. En daarom heeft de Christelijke Zending dikwijls het zoo moeilijk in de landen, waar de Islam haar duizenden en millioenen aanhangers telt, zooals b.v. in ons Oost- Indië.

Maar de Islam is een valsche godsdienst, die de eenige troost niet kent en niet brengt en daarom moet ook — hoe moeilijk het zij — aan de Mohammedanen de blijde boodschap des heils in Jezus Christus gebracht worden.

Zegene God dezen zwaren arbeid. En moge ook het leven, de wandel der Christenen, een aanbeveling van het gepredikte Woord wezen, om zoo ook den naaste nog voor Christus te winnen en de eere Gods te verhoogen in het land der duisternis. Jezus Christus, de Zaligmaker, is het Licht der wereld !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen