Niet gespaard.

Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest; daarom hebt Gij niet gespaard. (Klaagl. 3 : 42). De Heere is recht in al Zijn weg en werk. Hij zou ons geen onrecht aandoen, als Hij ons wegnam van voor Zijn aangezicht. Maar het zijn de goedertierenheden des Heeren, dat wij niet vernield zijn. Hij heeft niet gespaard. Nochtans hebben wij overvloedig reden om Zijn goedertierenheid te loven. Hij heeft de vastigheden weggenomen, waarop wij gewoon waren te bouwen en waarvan wij onze afgoden hebben gemaakt. Hij laat ons gevoelen, hoe zwak en afhankelijk wij zijn, nu de steunsels als op éénmaal zijn weggezakt. Hij heeft geblazen in het werk onzer handen en ontdekt ons aan onze ijdelheden.

Die den Heere vreezen, zullen zeker wonen. Zij weten zich geborgen in de hoede Gods. Zij leven uit Zijn Vaderhand. Zij hebben in tijden van nood en dood een toevlucht in Hem, die in Christus Jezus hun Vader en Verlosser is en Zijn ontfermende liefde heeft ontsloten in den verborgen omgang van Zijn Geest. Wat zullen dezulken vreezen, al veranderde de aarde haar plaats, want bergen zullen wijken en heuvelen wankelen, maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en het verbond des vredes zal niet wankelen, zegt de Heere, uw Ontfermer.

Zoo is het naar den mond des Heeren en zoo wordt het aan Zijn kinderen bevestigd, maar zij leven er niet altijd uit. Zoo kan het ook zijn, dat de Heere met de roede der kastijding komt over het volk, dat Hij aanspreekt als Mijn volk, omdat Hij het tot Zijn eigendom heeft verkoren. (Zie Jesaja 58 : 1 v.v.).

De profeet moet zeer nadrukkelijk het volk zijn overtreding en zonde aanzeggen. Het was wél zeer godsdienstig en kwelde zijn ziel met vrome werken, maar de waarachtige vreeze ontbrak. De werken der liefde werden niet gevonden. „Ziet, tot twist en gekijf vast gijlieden". (vers 4). Het Woord heeft dus in de eerste plaats het oog op hen, van wie gezegd wordt : dat zij den Heere dagelijks zoeken, en een lust hebben tot de kennis Zijner wegen, (vs. 2). En zoo hebben zij, die daaronder gaarne geteld worden, op dit Woord acht te geven. Zij worden vermaand tot onderzoek van het geestelijk leven en wel op de vrucht, n.l. of zij vruchten voortbrengen der bekeering waardig. (Vgl. vs. 6 en 7). Daaraan verbindt de Heere weer een belofte : Uw licht zal voortbreken als de dageraad. Deze belofte strekt zich over heel het volksleven uit. De Heere zal hen geduriglijk leiden en die uit u voortkomen zullen bouwen de oude verwoeste plaatsen en zij zullen de fundamenten weder oprichten, (vs. 11 en 12).

Het aanzien des volks zal veranderd worden en de zegen des Heeren zal over hen zijn tot verzadiging in groote droogten en de paden weder opgemaakt om te bewonen.

Welk een voorrecht, indien ook in ons volksleven het licht der kennisse Gods mocht voortbreken en de fundamenten worden opgericht. Wij zijn dan niet op de puinhoopen der verwoesting en steenklompen, want daarbij bleef ook de profeet niet staan, maar op de grondslagen van geestelijk leven, waaruit de ware volkskracht wordt gevoed.

De weg wordt door den profeet duidelijk geteekend. De mond des Heeren heeft het gesproken, zoo eindigt dit hoofdstuk. Zoo is er nog verwachting, dat de Heere Zijn genade groot make en Hij de armen Zijner ontferming uitstrekke over ons volk, zoodat Hij Zijne gerechtigheid doe uitspruiten tot herleving van die geestelijke volkskracht, welke haar bron en oorsprong vindt in de waarachtige vreeze des Hee­ren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen