Binden en ontbinden

III.

Want Christus is het. Die „den sleutel Davids'' heeft: „Die opent en niemand sluit, en Hij sluit en niemand opent" (Openb. 3 : 7). Het is van belang, dat wij deze uitdrukking op de juiste wijze verstaan ; vandaar dat wij, alvorens verder te gaan, even bij de genoemde Schriftplaatsen willen stilstaan.

Uit Jesaja 22 : 22 blijkt, dat het hebben van den sleutel beteekent: het bekleeden van een hoog ambt, het oefenen van hoogst gezag. In den naam des Heeren richt Jesaia zijn bestraffing tot Sebna, Hiskia's hofmeester, wiens onverdragelijke hoogmoed aan het licht getreden was, doordat hij voor zich reeds tijdens zijn leven een vorstelijk grafmonument had laten bouwen. Deze zijn hoogmoed werd ook zijn val. Hij wordt vervallen verklaard van zijn hooge post. Van nu voortaan zal Eljakim de vorstelijke schatkameren bewaren en bewaken en tot Sebna wordt gesproken : „Ik zal uw beerschappij in zijn hand geven, en hij zal den inwoneren te Jeruzalem en den huize Juda tot een vader zijn; en Ik zal den sleutel van het huis van David op zijn schouders leggen, en hij zal opendoen en niemand zal sluiten en hij zal sluiten en niemand zal opendoen". Dit woord nu krijgt in het licht van wat de verheerlijkte Christus spreekt, tot de gemeente van Filadelfia (Openb. 3 : 7) rijke profetische beteekenis: Christus verklaart hier, dat Hij de ware Eljakim (d.i.: God richt op) is, op Wiens schouder de heerschappij is (Jesaia 9:5). Hij, Die Zich vernederd heeft tot in den dood, draagt in Zijn doorboorde hand de sleutelen van dood en graf ; de sleutelen van het Koninkrijk der hemelen; van het Vaderhuis.

Hij opent en niemand sluit; Hij sluit en niemand opent. Hij ontsluit voor Zijn gemeente de schatten van het Verbond der genade; Hij deelt uit, wat Hijzelf verworven heeft voor de prijs van Zijn dierbaar bloed!

En Hij heeft Zijn apostelen, d. i. Zijn Kerk, verordend, hoe zij in Zijn Naam deze Zijne macht (die Hij niet uit handen geeft!) zullen uitoefenen, n.l. door middel van het ambt als orgaan der gemeente. En het is de hooge roeping van het ambt om te dienen door het Woord des Konings te doen heerschen.

De kerkelijke tucht heeft Christelijke discipline te zijn; óók het toepassen van den Ban is een bedienen van het Woord van Christus; van Hem, Die gekomen is om te behouden. Vergeet niet, dat Matth. 18 : 15—18 onmiddellijk volgt op de waarschuwing om niet een der kleinen te ergeren en de gelijkenis van de honderd schapen, waarvan er één verdwaald was en opgezocht werd, welke gelijkenis voorafgegaan wordt door : „Want de Zoon des menschen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was (vs. 11) en besloten met „Alzoo is de wil niet uws Vaders, Die in de hemelen is, dat een van deze kleinen verloren ga. De bestraffing van den dwalenden broeder heeft ook de bedoeling om te behouden.

Dat komt ook wel treffend en heerlijk uit in de beide formulieren, die wij nu naar hun inhoud gaan bezien.

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen