Binden en ontbinden

Hoort hier, hoe de tweede sleutel van het Koninkrijk der hemelen (zie Catech. Zondag 31) moet gehanteerd worden. De eerste is die van de verkondiging van het heilig Evangelie : de verkondiging van de vergeving der zonden op grond van de beloftenis van het Evangeüe, waardoor het Koninkrijk der hemelen nu den geloovigen ontsloten-, en (tegelijkertijd) den ongeloovigen toegesloten wordt. Doch toegesloten en eerst na beloofde en betoonde beterschap en bekeering ontsloten wordt het Koninkrijk Gods voor hen, die onder den Christelijken naam (en schijn) onchristelijke leer of leven voeren.

Het Formulier van den Ban nu is als volgt samengesteld:

a) mededeeling van de onbekeerlijkheid van den zondaar en vaststelling der noodzakelijkheid van zijn afsnijding;

b) de handeling van de afsnijding zelve;

c) vermaning aan de gemeente!

d) slotgebed.

a) Geliefden in den Heere Jezus Christus, het is u bekend, dat wij nu op onderscheidene tijden bij zekere trappen u voorgehouden hebben, welk een groote zonde en zware ergernis onze medelidmaat N. gedaan en gegeven heeft; ten einde hij, door uw Christelijke vermaningen en gebeden, tot God zich mocht bekeeten, en uit den strik des duivels (die hem gevangen houdt tot zijn wil) los geworden zijnde, ontwaken mocht tot den wil des Heeren. Maar wij kunnen u. met groote droefheid niet verbergen, dat ons tot nog toe niemand is verschenen, die in het minste te verstaan gegeven heeft, dat hii. door de menigvuldige vermaningen aan hem gedaan (zoo in het bijzonder, als voor getuigen, en in tegenwoordigheid van velen), gekomen zou zijn tot eenig berouw over zijn zonde, of eenig teeken van ware boetvaardigheid aan zich heeft laten merken. Dewijl hij dan zijn overtreding, op zichzelve niet klein zijnde, door zijn hardnekkigheid dagelijks nog grooter maakt, en wij u laatstmaal aangezegd hebben, dat wij, in geval hij, na zoo lang geduld dat de Kerk met hem gehad heeft, zich niet bekeerde, gedwongen zouden zijn ons verder over hem te bedroeven, en tot de uiterste remedie te komen; zoo zijn wij genoodzaakt nu tegenwoordiglijk voort te varen tot zijn afsnijding volgens het bevel en den last, ons gegeven in Gods Heilig Woord, teneinde hij hierdoor (zoo het mogelijk is) tot schaamte over zijn zonden gebracht worde; opdat men ook door dit verrottende en tot nog toe ongeneeselijke lid het geheele lichaam der Gemeente niet in gevaar stelle, en de naam, Gods niet gelasterd worde.

Wat treft ons al aanstonds in deze woorden ? Dit, dat het geestelijk welzijn van één lid der gemeente allen aangaat, zoodat ondersteld mag worden, dat zijn val- en verharding in het kwade allen tot waarachtige droefheid stemt.

Hier spreekt het besef, dat de gemeente immers een eenheid is, één lichaam; het lichaam van Christus ; één gezin, waarin droefenis heerscht, als één lid zich komt te misgaan en weigert met schulderkentenis weder te keeren.

Dat hier het rechte gemeente-besef is, blijkt ook uit de wijze, waarop die gemeente wordt aangesproken, n.l. als „geliefden in den Heere Jezus Christus".

De overtreder „tegen de zuiverheid der leer of de vroomheid van wandel'' (D.K.O. 72) is herhaaldelijk vermaand; was zijn zonde „heimelijk", dan eerst onder vier oogen en voor twee of drie getuigen. Gaf hij daaraan geen gehoor, of bij „openbare zonde", dan volgde aangifte bij den Kerkeraad (D.K.O. 74).

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen