De Waarheid

De confessie en de Waarheid worden inderdaad in nauw contact gebracht. Verdediging der Waarheid en verdediging der confessie worden zoo ongeveer op één lijn gesteld. Dat kan natuurlijk, zoo men de confessie als een getuigenis der Waarheid aanvaardt.

Dr K(romsigt), die intusschen opmerkt, dat de Confessioneele Vereeniging althans in den door hem, verklaarden zin in de verbreiding en verdediging der Waarheid met den Gereformeerden Bond wil samengaan, wijst op het gevaar, dat zij die dit voorstaan, den schijn aannemen, als hadden zij ten opzichte van de Waarheid een bijzonder bezittingsrecht. Dat mag zoo zijn en het wordt hun ook wel voor de voeten geworpen.

Terecht maakt Dr K. onderscheid tusschen onze Waarheidskennis en de Waarheid en niemand zal beweren, dat wij den ganschen inhoud der Waarheid kennen, noch ook dat de belijdenis dien inhoud omvat. Daarover behoeft geen verschil te zijn. De rijkdom van den Christus, die is de Weg en de Waarheid en het Leven, is zelfs zoo groot naar het getuigenis der Heilige Schrift zelf, dat ook alles wat daaromtrent geopenbaard is, de boeken der wereld niet zouden kunnen bevatten, laat staan de eeuwige volheid van Christus. Hoe zou men dan meenen, dat de Drie Formulieren dien onmetelijken rijkdom zouden bevatten.

Dit alles zegt echter nog niets omtrent de beteekenis der confessie. Hier geldt de eerste vraag niet of de confessie de Waarheid Gods omiivat, maar of zij als confessie uit de Waarheid Gods is, ja dan neen. De vraag is, of zij uit de levende kennis der Waarheid is voortgesproten en de kenmerken der Waarheid draagt, dan wel of zij uit een andere bron heeft geput. Is de confessie getuigenis des geloofs in de Waarheid Gods, of is zij een getuigenis van een ander geloof. En deze vraag kan alleen worden beslist door de Waarheid, die ook over het geloof gaat. Het geloof in de Waarheid valt onder den maatstaf der Waarheid, die van zichzelf getuigt. Het getuigenis der Waarheid kan alleen aan het getuigenis der Waarheid gemeten worden.

Indien iemand zegt: gij stelt menschelijke woorden en menschelijk gezag boven de Waarheid, omdat gij het Woord wilt uitgelegd hebben in overeenstemming met de Drie Formulieren, dan beteekent deze tegenwerping een vermaning tegen confessionalisme, of zij komt uit een mond, die de Waarheid anders verstaat. Immers de Drie Formulieren bedoelen slechts getuigenis uit de Waarheid te zijn. Draagt hij dat zelfde getuigenis in zijn boezem, dan acht hij het juist en uit de Waarheid. Maar is dat niet het geval, dan is hij in twijfel omtrent de Waarheid. Dan staan. twee menschelijke getuigenissen tegenover elkander. Dan kan een van beide het rechte getuigenis hebben, doch zij kunnen ook beiden dwalen.

Dan zal men een nieuw getuigenis der Waarheid noodig hebben, dat juist is op grond van het gezag der Waarheid, maar dat getuigenis blijft een menschelijk getuigenis.

In dien weg voortgaande, kan men altijd weer het gezag van het getuigenis als menschelijk wraken en de Waarheid wordt een ontastelijke werkelijkheid, een idee, welke in de lucht zweeft, terwijl het gezag der Waarheid even ongrijpbaar is als de Waarheid zelve.

In deze dingen kan ons een toetsen van een formule der belijdenis aan een Schriftuitspraak zelfs niet helpen, want het gaat ten slotte niet om een menschelijke interpretatie, maar om de vraag, of de Waar­ heid van zichzelf getuigt bij den onderzoeker der Schriften en of hij dat getuigenis in de confessie der kerk terugvindt.

Jezus Christus zegt voor Pilatus : „Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen, opdat Ik der Waarheid getuigenis geven zou". Christus is het alzoo, die getuigenis geeft van de Waarheid.

Hij getuigt altijd van de Waarheid, want Hij is de Waarheid.

Daarom hebben wij niet van doen met een zwevende idee der Waarheid, maar met den Christus Gods en der menschen, als een levende werkelijkheid, gelijk Hij Zichzelf ook in Zijn Woord openbaart.

En nu is het het voorrecht Zijner Kerk, dat Hij haar door Zijn levendmakenden Geest aan Zich verbonden heeft tot één lichaam en tot een woning van den Heiligen Geest. Door dien Geest getuigt Hij van zichzelf. Hij maakt zich bekend, zooals Hij is. Die kerk toch wordt tot Zijn getuige gesteld. Zij moet getuigen uit de uitnemende kennis van dien Christus. Dat is haar roeping, welke Hij door Zijn Woord en Geest aan haar vervullen wil.

En dat nu geeft aan het getuigenis der kerk, zooals zij dat in haar belijdenis heeft neergelegd, een bijzonder karakter. Achter die belijdenis ligt het leven der kerk, dat met Christus verborgen is bij God. Zij is een menschelijk getuigenis aangaande deze verborgenheid.

Het is mogelijk, dat zij nieuwe dingen voortbrengt uit den vorborgen schat, en daarvan getuigenis geeft. En het is ook mogelijk, dat zij op eenig punt dwaalt, gelijk zij ook zelf toegeeft, doch dan zal zij daaraan zelf ontdekt worden door den Geest, die haar in alle waarheid leidt. Zij kan dat niet op gezag van menschen aannemen en zich naar hen conformeeren. Want, die hetzelfde leven deelachtig zijn, waaruit de reformatoren hebben getuigd, vinden in hun belijdenis datzelfde leven terug en in overeenstemiming met het Woord Gods. Hun beroep op de belijdenis is een beroep op het leven der Kerk in Christus Jezus en daarin is een openbaring der Waarheid, zoo waar zij dat leven uit den Christus ontvangt door de werking van Zijn Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen