MEDITATIE

Oppervlakkig gezien, schijnt het al heel gemakkelijk om van den Heere vergiffenis van zonde en schuld te verkrijgen. Ge hebt uwe zonden slechts te belijden en God de Heere is zoo getrouw en rechtvaardig, dat Hij u de zonden wil vergeven en u van alle ongerechtigheden reinigen wil.

En waar ieder wel moet erkennen, dat hij een zondaar is, om de eenvoudige reden, dat elk mensch zijn gebreken heeft en dat aan elk mensch wat hapert, schijnt er niets gemakkelijker te zijn dan om deelgenoot te worden van die groote zondaarsliefde van den Heere.

Toch denkt de apostel Johannes er zelf niet zoo gemakkelijk over, als men dat misschien wel eens heeft gemeend.

Hij onderstelt tenminste in dit hoofdstuk telkens de mogelijkheid, dat er menschen zullen zijn, die zeggen, dat ze geen zonde hebben. Die waren er blijkbaar in de dagen van Johannes reeds en die zijn er nog bij duizenden. Of liever gezegd, wij beweren allen, van nature althans, dat wij geen zonden hebben. Men kan het in de dagelijksche gesprekken van de menschenkinderen telkens weer opnieuw beluisteren, hoe men zichzelf verheerlijkt. Eigen zonden worden verkleind of totaal weggedoezeld. Men doet 't zelfde, wat de eerste mensen heeft gedaan. Adam schuift de schuld van zich af en werpt die op de vrouw, die God hem gegeven had. Maar Eva schoof het weer af op de slang, die door God was gemaakt.

O, schrikkelijk, inplaats van de zonden te belijden, trachtte men God zelf tot auteur van de zonde te maken.

O, hoe menigmaal kan men het hooren beweren, dat de schuld van het misdrijf alleen is te vinden in de droevige sociale toestanden. Of men vindt het gemakkelijk om het op rekening te stellen van den satan, den vorst der duisternis.

Neen, het schuld belijden is nog niet zoo gemakkelijk als het wel lijkt. Voor de rechtbank zien we het vaak gebeuren dat de bekentenis pas dan van de lippen vloeit, als er in het scherpe kruisverhoor geen andere weg meer open staat dan maar eenvoudig te bekennen.

Zoo trekt ook het Adamskind zich van nature liever terug in de uiterste verschansingen, eer hij het zal belijden met den verloren zoon : Ik heb gezondigd tegen den hemel en voor u en ik ben niet waard uw kind genaamd te worden, maar maak mij slechts één van de huurlingen.

Het is alleen Gods Heilige Geest, die bij hel ontdekkende licht van Gods genade er den zondaar toe kan dringen om met den dichter te zeggen :

Ik zal mijn misdaan, die U tergen, Niet verbergen ; Ik bedek voor U die niet.

Gelukkig moment in een menschenleven, als het hart verbroken en verbrijzeld wordt en de zonden en de ongerechtigheden worden beleden. Niet slechts de zonde in het algemeen. Neen, onze persoonlijke schuld en zonde. En toch ook aan de andere zijde maar niet een enkel feit, een enkele misstap. David heeft het met recht beleden, dat het niet zijn misstap met Bathseba alléén was, die om straf riep. Neen, hij heeft het beseft, dat hij in ongerechtigheid geboren was en dat zijn moeder hem in zonden had ontvangen.

Maar ziet, dan openbaart zich de Heere in den rijkdom van Zijn vergevende zondaarsliefde. Kwam er ooit één boeteling tot Hem, die door Hem werd afgewezen ?

Neen, die zóó kwamen, met een verbroken hart en een verslagen geest, werden nimmer afgewezen. Rijken mochten ledig worden weggezonden, maar armen werden steeds door Hem met goederen vervuld. Voor den grootsten zondaar is bij Hem genade en vergiffenis te krijgen.

Met recht zegt de tekst, dat de Heere getrouw en rechtvaardig is.

Op den eersten klank af, zoudt ge er misschien liever een ander woord gehoord hebhen, inplaats van het woord „rechtvaardig". Er had ook kunnen staan „trouw en genadig".

Nog eens, op den eersten klank af, kan de gedachte aan de rechtvaardigheid Gods u geen enkelen troost bieden. Men denkt onmiddellijk aan het Psalmlied :

Zoo, Gij in 't recht wilt treden, O Heer' en gadeslaan Onz' ongerechtigheden. Ach, wie zal dan bestaan ?

En toch is het heerlijk, dat er staat geschreven „trouw en rechtvaardig". Stelt het u toch nooit zóó voor, lezers, dat genade bewijzen hiermede zou gelijk staan, dat de Heere de zonde maar door de vingers ziet. Als gij dat hebt gemeend, ga dan in gedachten met mij mee naar Golgotha en zie daar Gods eeniggeboren Zoon hangen aan een kruis en hoor Hem uitbreken in de bange klacht over Godverlatenheid.

O, lezers, daar op Golgotha is het rantsoen gebracht voor velen. Daar is volkomen gerechtigheid aangebracht voor verlorenen in zichzelf. Alleen in Zijn zoen- en kruisverdienste kan en wil de Vader in den hemel de grootste schuld vergeven.

O, lezers, welk een weldaad ! De zonden vergeven ! Geworpen in de oceaan der vergetelheid !

De Heere zal ze niet meer gedenken ! Zijn ook uwe zonden reeds vergeven ? Hebt ge ze al in waarheid beleden ?

O, weet, dat er geen andere weg is om die vergeving te verwerven, dan in den weg der ware zielsverbrijzeling.

(Harderwijk)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen