Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De bioscoop

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De bioscoop

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Voor onze jonge lezers

Ik heb de gewoonte, om een paar keer op een jaar op mijn catechisaties van de rooster af te wijken, om aan de leerlingen gelegenheid te geven om mij vragen te stellen.

Al vaak is mij bij die gelegenheid de vraag gedaan, of een meisje of een jongen uit een Christelijk gezin ook naar de bioscoop mag gaan.

Ik kan het mij indenken, dat er van die bioscoop heel wat bekoring uitgaat. „Den heelen avond kijken naar die mooie levende beelden, wat is dat toch heerlijk", hoor ik er een zeggen. „Ik wou, dat ik er telkens naar toe mocht"; zegt een ander, „maar, helaas, ik mag niet. Vader en moeder willen het niet hebben".

Ik begin met te erkennen, dat er heel mooie filmen zijn. Ik denk b.v. aan de natuurfilmen. Wat is het mooi, om een film te zien van een Noordpool of van een Zuidpool-expeditie. Of een film van een reiziger, die door het binnenland van Afrika trok. Verder denk ik aan de Zendingsfilm. Wat is het mooi om het leven van den Zendeling onder de heidenen op het doek te brengen !

Als het hierbij bleef, dan zou ik zeggen, dat ik óok wel naar de bioscoop wilde gaan. Maar voor dat soort nuttige filmen is de animo niet bijster groot. Ik herinner mij, dat in het Jeugdgebouw van onze Ned. Hervormde Kerk te Ermelo een film werd gedraaid van de tuberculosebestrijding. Dat was een mooie film. Toch waren er, behalve de leden van het bestuur van de Vereeniging „Ziekenzorg", maar enkelen gekomen om de film te zien.

Het publiek wil wat anders. Men wil liefdesgeschiedenissen. Men wil sensationeele geschiedenissen, waarin de ontucht en de echtbreuk worden verheerlijkt.

Ik kom nooit in bioscopen, maar als ik eens in de stad kom, kijk ik nog wel eens naar de sensationeele aanplakbiljetten, die de menschen naar de bioscoop moeten lokken. Die aanplakbiljetten spellen mij maar weinig goeds.

Natuurlijk geeft niemand zijn geld, om op het doek te zien de levensgeschiedenis van een gewoon alledaagsch mensch. Men wil wat anders. Men zoekt een held, die door zijn avontuurlijke handelingen meesleept.

Een heel leven, vol sensatie, gaat in enkele uren voorbij de oogen van de toeschouwers. Dat moet allemaal in enkele uren worden verwerkt.

Ik zie in mijn gedachten arme menschen, die zich vergapen aan al die weelde en aan al dien rijkdom op de film. Het is een zich vergapen aan den schijn. Het heeft met de werkelijkheid niets te maken. En 's avonds laat komt de arme drommel thuis in zijn armoedige woning, waarin de armoede hem tegengrijnst. Zal al die schijn dien man nog niet ongelukkiger maken ? Het laat zijn arme ziel immers ledig !

Vele jonge menschen zijn door het bioscoopbezoek op hol geslagen. De booze lusten en zinnen werden door het zien van de filmen geprikkeld en velen kwamen op het verkeerde pad.

Is het nu te verwonderen, jongens en meisjes, dat Christenen een gevaar zien in het bioscoopbezoek ?

Er zullen jonge menschen zijn onder de lezers, die dat wel willen toegeven. „Maar" — zullen ze nu zeggen — „er zijn ook goede films. Mogen we daar dan niet heen ? "

Jongens en meisjes : het wordt moeilijk, om tegen een jongen te zeggen : vanavond mag je naar de bioscoop, want er wordt een natuurfilm gedraaid, maar morgen niet, want dan draait er een film, waarin het leven van een misdadiger op het doek wordt gebracht.

Het is moeilijk om vandaag „ja" en morgen „neen" te zeggen, en daarom heb ik altijd tegen mijn eigen kinderen gezegd : niet naar de bioscoop, want daar hooren jullie niet thuis. Ik wilde mijn kinderen niet gewennen aan het bioscoopgebouw.

Daarmee zijn we echter van het film-vraagstuk niet af. De film is er. De film staat midden in het cultuurleven. De film laat zich gelden. De film laat zich niet verdringen. Maar wij wenschen in elk geval de antithese te handhaven. Het zou misschien goed zijn, als in onze gemeenten onder goede leiding in eigen lokalen nuttige films werden vertoond. Dit zou misschien een middel kunnen zijn om het bezoeken van de bioscopen te kunnen tegen­gaan.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 april 1947

De Waarheidsvriend | 6 Pagina's

De bioscoop

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 april 1947

De Waarheidsvriend | 6 Pagina's