Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Samuël, een zoon der Wet

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Samuël, een zoon der Wet

FEUILLETON

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

EEN VERHAAL UIT HET HEDENDAAGSE PALESTINA

74)

Alleen 't flesje met koffie dronk hij leeg. Spoedig stond hij op en ging maar stilletjes met z'n ezel vooruit. Fanuël riep hem nog 'n gemeen woord achterna en dreigde met z'n vuist, maar hij bleef toch bij zijn vader, wiens inlichtingen ook hem schenen aan te gaan.

Zo kreeg Samuel een voorsprong, die hij zich tot aan de stad niet meer liet afwinnen. Eerst op de straten van Haïfa was het, dat hij de beide anderen weer opwachtte. Hij dacht nu, dat hij van Lemberger zijn boodschappen zou opkrijgen. Maar deze wilde helemaal niet hebben, dat hij hem op zijn reis langs de winkels gezelschap zou houden. Hij gaf hem alleen het bevel om de beide ezels in de herberg te verzorgen en dan de volgende morgen vroeg hun afreis weer af te wachten ; hij mocht die dag dus naar zijn eigen keus doorbrengen. Blij, dat hij zodoende ook ontslagen was van het gezelschap van Fanuël, voerde Samuel de twee dieren naar de stal, gaf ze drinken en voer. Daarop wist hij zich al heel spoedig te verliezen in het gewirwar van de straten.

Wat hij nu te zien en te horen kreeg, drong langzamerhand het die morgen doorleefde terug.

Omdat in deze levendige handelsstad de Joodse bewoners voor meer dan het driedubbele door de christelijke inwoners in aantal werden overtroffen, gaf de Zondag aan het straatbeeld in hoofdzaak zijn cachet. Eerst ging Samuel de hem bekende weg op naar de kolonie der Tempeliers, van wier werkzaamheden en betekenis hij nu al wat meer begrip had dan bij zijn eerste tocht. Maar dicht bij het hospitium van de Duitse Borromeüs-zusters trof hij tot zijn ontzetting al weer Fanuël aan, die eén klein koffertje naar het station of de landingsplaats droeg en die hem bij het voorbijgaan honend twee zilveiren piasters liet zien, die hij in dat korte ogenblik al verdiend had. Toch bestreed hij zijn tegenzin, en toen kreeg hij al gauw zijn goede stemming terug.

De keurige en productieve hoeven der Tempeliers werkten bij hem juist datgene uit, waartoe zij waren aangelegd. Zijn mooie smalle hoofd stak hij telkens door de hekken en over de muren.

In een nieuw huisje, waarvan de deur met hangplanten was versierd, vertoonde zich vrolijk leven van zeer bijzondere aard. In het licht geklede, grotere kinderen, die er eenvoudig uitzagen, liepen druk doende heen en weer, net alsof zij een feestelijke ontvangst voorbereidden. Op de weg, die van de straat door het voortuintje naar het huis leidde, strooiden zij nog gauw wat bloemen. Toen loerden zij, echt zoals kinderen dat doen, aan de deur. Kort daarop kwam hand in heind een jong echtpaar dichterbij, zij bekranst, hij met een myrtetak, beiden gelukkig en tegelijk ernstig. De kinderen zongen een eenvoudig liedje op twee stemmen, boden toen hun gelukwensen aan en verdwenen vervolgens als kabouters om de hoek. Die man en vrouw namen nu hun huis in bezit, helemaal alleen. Samuel kon er zijn blik nog maar niet van afwenden, zo eenvoudig en natuurlijk scheen hem dit toe, zo mooi en zo vreemd ! Eens had hij in Rusland bij volksgenoten een bruiloft gezien. Toen dansten zij, de mannen in hun kaftans, en de vrouwen, met banden om het voorhoofd, ook met elkaar. De bruid zat in haar eentje onder een soort huwelijkshemel, en buiten voor de deur stond de bruigom en debateerde daar tot in de nacht met anderen over de kwestie of de Schemoneh geschreven waren door Ezra, ja of neen ! Maar nu verloor Samuel zich in een dromerij, die hem geheel vreemd was, zonder dat zijn ziel in hogere sferen verkeerde en zonder godsdienstige ondergrond, geheel aards en natuurlijk. Immers hij was op een leeftijd, waarop velen hun bruid reeds werd aangewezen. Niet heel duidelijk zag hij ook zichzelf met een jong wezentje aan zijn zijde op diezelfde wijze een eigen huisje binnengaan. Hij dacht aan geen bepaald meisje, maar toch klonk hem Mannia's heldere stem in de oren, als was zij naast hem aan het praten en als was zij net zo blij als hij.

Eindelijk slenterde hij weer naar de herberg, om die als uitgangspunt te nemen voor een nieuwe ontdekkingstocht in de binnenstad, en daarbij verzonk hij nu in nog andere toekomstgedachten. Deze Duitsers hadden de eisen van tijd en eeuwigheid weten te combineren, terwijl zijn eigen volk altijd moeite had met de diepe kloof tussen die twee zaken.

(Wordt vervolgd).

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 oktober 1947

De Waarheidsvriend | 6 Pagina's

Samuël, een zoon der Wet

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 oktober 1947

De Waarheidsvriend | 6 Pagina's