Wat anderen schrijven en wij er van denken

De roomse kerk schijnt het triomfantelijk gevoel te hebben, dat zij de slag om de verroomsing van ons land en volk voor een  goed deel heeft gewonnen.

Ik lees tenminste in ,,In de Waagschaal" het volgende, dat genoemd blad weer uit het , Nieuwsblad voor het Zuiden" heeft overgenomen, 't Gaat over de Geerte kerk te Utrecht, die, zoals men weet, op vreemde Wijze in het bezit van Rome is gekomen :

„Ogenschijnlijk heeft de verkoop van de Geertekerk weinig om het lijf, al kan men 't waarderen, dat een middeleeuws bouwwerk daardoor in stand blijft. Maar de achtergrond van deze zaak is belangrijk, 't Is ongetwijfeld een winstpunt voor de katholieken, dat dit bedehuis weer in gebruik komt bij de katholieke eredienst. Drie eeuwen werd er de H. Mis gelezen, vervolgens klonken vier eeuwen de calvinistische predicaties binnen de muren der Geertekerk. En thans opnieuw zullen de H.H. Missen daar worden opgedragen. Men mag 't niet ontkennen: langzaam herwint de r.k. kerk haar terrein. Niet alleen in geestelijk opzicht, ook in het stoffelijke. En al is 't er nog ver vandaan dat machtige kathedralen als de Utrechtse Dom, de Haagse St. Jacob, de Nieuwe Kerk te  Amsterdam, de Grote Kerk te Breda, de Lievevrouwenkerk te Dordrecht, de oude Bavo te Haarlem, de St. Laurens te Alkmaar, de Martinikerk te Groningen en de Bovenkerk te Kampen (om een greep uit de tientallen te doen) wederom katholiek bezit zijn, het bezit van de Geertekerk is een strategisch winstpunt, al heeft zij misschien niet meer waarde dan een pion op een schaakbord. Na de pionnen, zo mag men veronderstellen, komen de grote stukken ook wel".

Nog duidelijker komt dit gevoel tot uitdrukking in hetgeen ,,Omhoog", het weekblad van het aartsbisdom Utrecht, opmerkt in verband met het feit, dat in de stad Utrecht standbeelden van Willebrord en Sint Maarten geplaatst werden :

,,In ruim een jaar tijds is dus 't aloude Sticht verrijkt met twee imponerende ruiterstandbeelden, hechte en blijvende monumenten in het openbaar opgericht ter ere van twee geloofshelden, voor wie de devotie in Nederland sterk verbreid is. Zal Utrecht eein stad van heiligen-monumenten worden ? Het gaat er op lijken ! Deze vraag onszelf stellend, denken wij terug aan het Utrecht van 40 a 50 jaar geleden, de periode van de jeugdjaren van schrijver dezer regelen, toen het Sticht een onbetwistbaar calvinistisch karakter droeg. Het was de tijd dat wijlen de felle anti-papisten, de dominé's dr. Bronsveld en Quast met zijn sprekende Calvijn-kop, hun onheilzame grote invloed op het Utrechtse openbare leven oefenden en angstvallig waakten voor het behoud van het protestants cachet op de stad hunner inwoning. Wat is er echter na hun dood in de loop der jaren veel veranderd in Utrecht. Allengs heeft het zijn protestants karakter verloren en trad het katholiek element steeds meer op de voorgrond".

Het verwondert dan ook niet, dat er van roomse zijde steeds dringender aangedrongen wordt op de opheffing van het processieverbod, dat in de grondwet rust. Hoewel ik het niet goed begrijpen kan, gaan er volgens ds. Landsman in het weekblad ,,De Hervormde Kerk" ook in de Hervormde kring af en toe stemmen op ten gunste van dit roomse streven naar afschaffing van die verbodsbepaling. Dat verbod zou in strijd zijn met de beginselen van verdraagzaamheid en niet overeenkomen met ons democratisch staatsbestel, waarbij alle burgers toch recht hebben van hun overtuiging in het openbare leven uit te dragen, zolang althans woorden en daden niet in strijd zijn met de openbare orde en zedelijkheid. Allerlei verenigingen en ook de kerken maken immers van dit recht gebruik b.v. voor Vergaderingen en evangelisatie-samenkomsten in de openlucht. Waarom moet men dan de roomsen verbieden, wat anderen toegestaan wordt ?

Ds. Landsman wijst echter dit betoog, waar zo op het eerste gehoor weinig tegen valt te zeggen, beslist af :

"Waarom ?

Omdat er een principieel onderscheid is tussen een politieke meeting of een evangelisatiesamenkomst en en processie.

In de beide eerste gevallen wordt er een poging gedaan, gehoor te krijgen voor een bepaalde overtuiging en bij de hoorders een beslissing uit te lokken.

Als de kerk b.v. een evangelisatiesamenkomst organiseert ergens op een marktplein, gaat zij inderdaad „de straat op". Maar zij laat de straat voor wat ze is. U kunt luisteren of doorlopen. Het Woord moet het doen. Het leven gaat rondom de prediker gewoon zijn gang".

„Maar wat gebeurt er als een processie langs de straten trekt ?

Dan gaat de kerk niet de straat op terwille van haar apostolaat, maar de straat wordt tot kerk gemaakt. Als u zich op straat bevindt, wordt van u verwacht, dat u zich gedraagt als in de kerk.

Het staat u niet vrij, u afzijdig te houden of neen te zeggen, maar er wordt van u verwacht, dat u hulde brengt aan Christus Koning, die in de gestalte van het ,,Allerheiligste" de wereld wordt ingedragen.

U kunt niet meer uzelf zijn zonder aan de mensen, die om u heenstaan aanstoot te geven.

Een processie is niet ,,maar een optocht" zonder meer.

Als de R.K. kerk opheffing van het processieverbod vraagt zit daar het verlangen achter, het openbare leven op te eisen voor de kerk zoals Rome die ziet.

Andersdenkenden worden, als het niet anders kan, geduld (in Spanje kan het helaas wèl anders !), maar zij zijn tweederangs burgers".

Daarom is de conclusie dan ook, dat het een aanslag op de echte vrijheid zou zijn, wanneer Rome de vrijheid verkreeg om de straat als kerk te gebruiken? 

Ik meende er goed aan te doen aandacht voor dit verhelderende betoog te vragen. Het opene velen, die nu nog menen, dat er toch nog wel wat voor de opheffing van het processieverbod te zeggen is, de ogen. Eer het te laat is !

„ROOMS RUMOER"

In ,,de Gereformeerde Kerk" lazen we het volgende bericht:

,,De Kerkeraad der Ned. Herv. Gem. te Kralingen brengt het volgende onder de aandacht van de leden der Kerk.

Op 4 Februari om 8 uur werd er onder goedkeuring van de Kerkeraad door één der Wijkkerkeraden een bijeenkomst belegd, waar in de Heer Duijnstee, vroeger R.K. kloosterling, zou spreken.

Ds. Gall opende deze bijeenkomst en zeide o.m. : „Wij willen hier niet anti- Rooms en anti-papistisch zijn, want de liefde van Christus verbiedt ons dat. Maar de liefde van Christus gebiedt ons ook, dat wij op Hem zullen wijzen, zoals Hij is, zonder, menselijke bijvoegselen. Wij Protestanten vechten alleen met geestelijke wapenen. Wij weten immers, dat het niet door kracht of geweld, maar door des Heeren Geest zal geschieden. Wij menen echter wel, dat het noodzakelijk is beginsel tegenover beginsel te plaatsen.

Hierna kreeg de Heer Duijnstee het woord, die Rome zelf deed spreken. Aan de hand van de uit 1929 daterende (datum van herdruk) verklaring van de R.K. Katechismus van Potter sprak hij over de Marialeer der R.K. kerk.

Duidelijk toonde hij de verbastering der Roomse kerkleer aan. Diep kwamen vele aanwezigen daarvan onder de indruk.

Bij de ingang der kerk werden pamfletten uitgereikt van de „Una Sancta", het officiële instituut der R.K. kerken voor niet-Katholieken.

O.a. werd de Heer Duijnstee hierin beschuldigd verouderde boeken te gebruiken. Maar als een kerkelijk goedgekeurd leerboek van 1929 al verouderd is, hoe verouderd zal dan de leer der Apostelen wel zijn ! Bij het beantwoorden der vragen bleek echter wel, dat hij up to date was.

Het bleek in het verloop der samenkomst hoe langer hoe duidelijker, dat men er alles op zette deze bijeenkomst te verstoren. Rooms-Katholieken, die verspreid door het kerkgebouw zaten, riepen allerlei lage scheldwoorden en soms verlieten zij met zoveel mogelijk geraas, slaan met deuren enz., de.kerk. Op 't eind ontzag men zich zelfs niet luide te interrumperen. Ds. Gall merkte aan het eind op, dat dergelijke middelen zeer onwaardig zijn. Dit gedrag der Rooms-Katholieken in een Protestants kerkgebouw is een teken van zwakte. Iemand die sterk staat, zoekt zijn kracht niet in schreeuwen. Na het zingen van het Lutherlied werd de bijeenkomst gesloten.

Van te voren was er reeds van Roomse zijde actie tegen deze bijeenkomst gevoerd. Winkeliers in Kralingen, die een raambiljet met de aankondiging hadden opgehangen, werden gesommeerd deze te verwijderen. Er werd met boycot gedreigd.

Verder kan nog worden opgemerkt, dat de predikant, die de bijeenkomst leidde, gedurende een groot gedeelte van de nacht op zeer onbehoorlijke wijze in eigen woning werd lastig gevallen".

Het bericht eindigt met de woorden : ,,Het bedroeft ons, dat dergelijke dingen mogelijk zijn in ons vrije Nederland".

We willen er alleen maar aan toevoegen, dat het dus hier ook al „Spaans" begint toe te gaan en dat het tijd wordt om Rome duidelijk te maken, dat wij nog in de vrije lage landen bij de zee wonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen