Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van heinde en ver

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van heinde en ver

Nieuwe kerkstrijd in Duitsland

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

De op de partijdag der C.D.U. in de Oostzône van Duitsland gestelde eis van een „volkskerk”, heeft de kerkelijke situatie in dit gebied ernstiger gemaakt dan zij sedert 1945 geweest is. Men had in kerkelijke kringen de inmiddels bekend geworden bemoeiingen van de Partijdag van de S.E.D., die aan de C.D.U. in de Oostzône de organisatie van de kerkstrijd opdroeg, niet voor mogelijk gehouden, omdat men van de veronderstelling uitging dat de C.D.U. in Oost- Duitsland zulk een opdracht zou weigeren. Het ziet er echter naar uit, dat men de kerken in de Oostzône op „volksdemocratische” leest aan de Staat zal ondergeschikt maken en als politieke werktuigen zal misbruiken. In kringen der Evangelische Kerk wordt de huidige situatie vergeleken met die van 1933, waarmee zij opvallende parallellen vertoont. Toen heeft het Nationaal Socialisme het actieve en passieve kiesrecht der Kerken „hervormd”, teneinde daardoor grotere invloed op de leiding der Kerk te verkrijgen. De eis der C.D.U. in de Oostzône ten aanzien van de actieve werkzaamheid der kerkelijke jeugd in opbouw van de Staat en in het verband der F.D.J. (Freie Deutsche Jugend), herinnert levendig aan hetgeen het Nationaal Socialisme in deze deed om de gehele Duitse jeugd in een Staatsjeugdorganisatie bijeen te brengen. Een eis, die thans in de Oostzône te grotere betekenis krijgt, omdat er in de Oostzône in feite geen kerkelijke jeugdorganisaties zijn, maar de jeugd als „jonge gemeente” nauw bij de Kerk is aangesloten.

Tenslotte wijst de vorming van z.g. „Kirchenreferate” op een soortgelijke ontwikkeling als na 1933. Ook toen kwamen deze functionarissen als door de Staat benoemde verbindingsschakels bij de rijks- en landsregeringen en waren zij de duidelijke tekenen van de naderende kerkstrijd. Deze geschiedenis dreigt zich, zoals 't zich op het ogenblik laat aanzien, voor de Kerk in de Oostzône te herhalen ten opzichte van het Communisme.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 november 1950

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's

Van heinde en ver

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 november 1950

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's