Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De verkiezing van kerkeraadsleden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verkiezing van kerkeraadsleden

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het staat te verwachten, dat in de verkiezing van ouderlingen en diakenen het volgend jaar grote verandering zal komen.

In vele gemeenten geschiedde de verkiezing van ouderlingen en diakenen door coöptatie, dat wil zeggen, dat de kerkeraad zichzelf aanvulde.

Toen het voorstel in de Synode kwam om de mogelijkheid van coöptatie te handhaven, was er — indien ik mij goed herinner —, slechts één voorstander van dit oude stelsel. De gang van zaken wordt nu als volgt. In deze maand worden de aftredende kerkeraadsleden op de gewone manier herkozen, maar in het volgend jaar moeten na 1 Mei door de kerkeraad alle mannelijke en vrouwelijke lidmaten in een vergadering worden bijeengeroepen. Dan moeten in die vergadering de lidmaten een keuze doen uit de mogelijkheden van verkiezing, die de Kerkorde stelt.

De Generale Synode heeft besloten, dat om de zes jaar, en wel in de even jaren, door de gemeente zal moeten worden beslist aan welke methode van verkiezing zij voor de volgende periode voorkeur geeft.

De eerste mogelijkheid is deze, die in de Gereformeerde kerk wordt toegepast. In de vergadering van lidmaten wordt een groslijst opgesteld. Elk lidmaat of lidmate mag namen noemen ter aanbeveling van ouderlingen en diakenen. De kerkeraad stelt uit die aanbevolen candidaten tweetallen op, waaruit de gemeente kiest. Besloten werd om vast te stellen, dat ook bij de voorgestelde dubbeltallen de stemming bij voorkeur in vergadering dient te geschieden.

De tweede mogelijkheid is deze, dat de verkiezing van ouderlingen en diakenen geschiedt door de leden van de gemeente in een daartoe door de kerkeraad belegde vergadering.

De derde mogelijkheid is de zogenaamde verkiezing naar waardschappen, zoals het in de Synode werd genoemd. Men stelt zich daarbij voor, om de gemeente in waardschappen te verdelen. Door elk van die waardschappen of wijken kan dan een ouderling en een diaken worden gekozen.

Uit deze drie mogelijkheden moet dus in een door de kerkeraad belegde vergadering door de leden worden gekozen.

Ongetwijfeld zal dit ook voor onze gereformeerde gemeenten van groot gewicht zijn. De gevolgen van dit nieuwe stelsel zijn nog niet te overzien. Het is natuurlijk mogelijk, dat er kerkeraden zullen gevonden worden, die niet meer in meerderheid gereformeerd zullen blijven. Andererzijds is 't ook mogelijk, dat de mannen van de gereformeerde belijdenis in sommige gemeenten winst zullen kunnen boeken en ook hun invloed kunnen laten gelden, waar dit voorheen onmogelijk was.

Onschriftuurlijk is het bovendien niet, dat de gemeenteleden zelf de ambtsdragers verkiezen. We verwijzen naar Handelingen I, waar ons wordt meegedeeld, op welke wijze de opengevallen plaats van Judas werd vervuld. „En zij stelden er twee. Jozef, genaamd Barsabas, die toegenaamd was Justus en Matthias. En zij baden en zeiden: Gij, Heere, Gij kenner der harten van allen, wijs van deze twee één aan, die Gij uitverkoren hebt, om te ontvangen het lot dezer bediening des apostelschaps, waarvan Judas afgeweken is, dat hij henen ging in zijn eigene plaats. En zij wierpen hun loten, en het lot viel op Matthias, en hij werd met gemene toestemming tot de elf apostelen gekozen".

Let voorts op wat er staat geschreven in Handelingen 6: „En in dezelfde dagen, als de discipelen vermenigvuldigden, ontstond een murmurering der Grieksen tegen de Hebreërs, omdat hun weduwen in de dagelijkse bediening verzuimd werden. En de twaalve riepen de menigte der discipelen tot zich en zeiden: het is niet behoorlijk, dat wij het Woord Gods nalaten en de tafelen dienen. Ziet dan om, broeders, naar zeven mannen uit u, die goede getuigenis hebben, vol des Heiligen Geestes en der wijsheid, welke wij mogen stellen over deze nodige zaak; maar wij zullen volharden in het gebed en in de bediening des Woords.

En dit woord behaagde aan al de menigte; en zij verkozen Stefanus, een man vol des geloofs en des Heiligen Geestes, en Filippus, en Próchorus en Nicanor, en Timon en Parmenas, en Nicolaus, een Jodengenoot van Antiochië; welke zij voor de apostelen stelden; en dezen, als zij gebeden hadden, leiden hun de handen op".

Voorts brengen we u in herinnering, hoe de verkiezing naar de Dordtse Kerkorde geschieden moest.

In artikel XXVII lezen we: Aangaende 't verkiesen der Ouderlinghen ende Diaconen, dat sal gheschieden na het wtwijsen des 14 Artikels der Embdtsche versamelinghe, dat namelick de Consistorie 't recht der verkiesinghe hebben sal".

Artikel XXVIII: De Consistorie sal dubbel ghetal der Ouderlinghen ende Diaconen der Ghemeynte voorstellen de welke de helft daer wt sal kiesen".

Gezien deze dingen, kan ik mij het beste verenigen met die wijze van verkiezing, waarbij de gemeenteleden een groslijst van namen opmaken in een door de kerkeraad uitgeschreven vergadering: de kerkeraad maakt uit die namen van de groslijst weer tweetallen op. In een nieuwe vergadering moeten de leden uit die tweetallen een keuze doen.

Onschriftuurlijk is deze wijze van doen stellig niet. Veeleer het tegenovergestelde. Als men in synodale kringen er op attent maakt, dat de leden der gemeente zich bewust moeten worden van hun verantwoordelijkheid om zelf ouderlingen en diakenen te kiezen, dan ligt daar iets goeds in. Toch houd ik mijn hart vast, als ik ga denken aan de toekomstige practijk van deze manier van verkiezing. Stonden alle leden nu maar waarlijk op de grondslag van Schrift en Belijdenis. Het is er echter verre vandaan. Straks komen ter vergadering mensen van allerlei kleur. We zeggen maar niet meer: „mensen van allerlei richtingen" ; men wil im­mers van richtingen liever niet meer gesproken hebben.

In die kerkelijke vergaderingen hebben alle leden, van de meest rechtse, maar ook van de meest linkse kant, het recht om namen op de groslijst te plaatsen. Indien de meerderheid aan de linkse kant is, kan men dus ook linkse mannen kiezen tot ambtsdragers.

Pas kreeg ik nog een schrijven van een rechtse collega. Hij behoorde niet tot de Gereformeerde Bond, maar hij beklaagde er zich zeer over, dat tientallen vrijzinnigen in een naburige gemeente belijdenis des geloofs gingen afleggen, om zijn gemeente „om" te kunnen krijgen.

En dan denk ik aan die gevallen, waarin op massale wijze mensen tot lidmaat werden gemaakt, na slechts enkele malen de catechisatie te hebben gevolgd. Ook dat geschiedde met geen ander doel, dan om bij de stembus de meerderheid te hebben. Dit is dan ook de verklaring van de eigenlijk onhoudbare toestand, dat er gemeenten zijn, waar enkele honderden in evangelisatieverband onder orthodoxe prediking verkeren, terwijl de kerk met slechts enkele tientallen hoorders van vrijzinnige beginselen toch het heft in handen blijft houden, omdat bij verkiezingen ook tientallen op komen dagen om hun stemplicht te vervullen, zonder zich verder weinig om het kerkelijke leven te bekommeren. „Als de orthodoxen het maar niet zullen winnen!"

Hoe dat nieuwe kiesstelsel in onze kerk werken zal, zal de toekomst ons leren.

Laten de Gereformeerde kerkeraden op hun hoede zijn!

TIMMER.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 december 1950

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's

De verkiezing van kerkeraadsleden

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 december 1950

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's