Paasmorgen

In de bleke, stille morgen trekt een kleine vrouwenschaar, neergebukt door leed en zorgen naar de stille hof, alwaar 't dierbaar lijk is neergevlijd, na de laatste, bange strijd.

Liefde brengt haar laatste gaven aan de grote Dode, Wien zij éénmaal heur harte gaven en voor 't laatst nu zullen zien 't Uchtendscheem'ren kleurt de luchten en bespiedt heur droevig zuchten.

Rouwe hield deez' nacht haar wakker. Liefde voert nu hare schreên naar de stille dodenakker. Maar — wie zal de zware steen went'len van de mond der groeve ? Nieuwe zorge voor de droeven !

Maar ze denken niet aan keren. Liefde, liefde drijft haar voort naar het graf heurs lieven Heeren, Wien haar harte gans behoort.

Als de hof zij binnengaan vaart heur diepe ontroering aan.

Doch... wat wonder zij aanschouwen? ... Afgewenteld ligt de steen van de groeve; en de vrouwen staken ras heur droef geween. Bukken zich — en zien '— maar vinden niet het lichaam des Beminden.

Vol verbazen zien ze elkander spraak'loos aan. Maar heur gelaat plotseling nog meer verandert, als daar Ene voor haar staat, . die met Zijne hemelluister . klaar verlicht het schemerduister.

En de vrouwen diep zich buigen, bevend voor zijn heerlijkheid. Maar, hoor d' 'engel nu betuigen wat heur ziel zo zoet verblijdt : — Balsem voor de felle smarte, troostwoord voor het rouwend harte —

, , Vrouwen, vreest niet, want ik weet: , , Gij zoekt Hem, die hier gelegd was. , , Hij is opgestaan. Vergeet , , niet, hetgeen van Hem voorzegd was. , , Kondigt Zijn discipelen aan : , , Jezus is u voorgegaan !"

En de wachters zijn gevloden, bevend' over al hun leen. Sidd'rend voor de hemelbede IJlen zij ter stede heen. Geldmacht laat hen straks verhalen Dat Zijn leerlingen Hem stalen.

En de vrouwen snellen henen, Hemelblijdschap in haar ziel. De uchtendschemer is verdwenen. Van de klare hemel viel Gouden schijning voor haar voet.

Lieflijk ruist het: , , Weest gegroet !"

O, die welbekende stem, die haar vriend'lijk tegenklinkt! Zaal'ge stond ! Ze aanschouwen H^; m, Die, van hoger schoonheid blinkt Ziet ze aanbiddend nederknielen voor de Heiland hunner zielen !

Zalig, die hun Heiland vonden : Triumfator van de dood. Heler aller zielewonden. Redder uit de bangste nood. Graf noch helle kan meer deren : Christus is de Heer der heren.

'k Zie Gods Kerk nog altoos treden in de schemer van Gods morgen. Zuchtend over zwarigheden, bukkend onder leed en zorgen. Wie beschaamt haar altoos weer ? 't Is haar Heiland, 't is de Heer !

Heil hun, die met tranen zaaien, treurend om hun Godsgemis. Juichend zullen ze eenmaal maaien de oogst van Zijn verrijzenis. Welk een vreugde na droeve klacht! Welk een morgeii', na zó'n nacht !

Uit de hoge wij verwachten Jezus Christus, onze Heer. Dan bewegen 's |iemels krachten, werpt Hij satans macht ter neer. 's Werelds dienaars zullen vliên, Sion zal zijn Goël zien.

Blijde, blijde, eeuwig blijde, altoos bij zijn God en Heer buigt zich d' eindelijk bevrijde straks aanbiddend voor Hem neer. Eeuwig bij de Bruidegom L , , Kom !, Heer' Jezus, haastig, kom" !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen