ONTVANGEN BOEKEN

Kathedraal reeks.

Uitgeverij Van Keulen, Delft, 1952. Het gebed orn genezing, door H. van Andel, Geref. pred, , Den Haag.

Van Andel wijst er op, dat , , de genezing op het gebed" de laatste jaren weer in het midden der belangstelling staat. We denken aan de opwekkingsbeweging in Rheinland en Westfalen, waarvan Hermann Zeiss de leider is ; in Engeland heeft de aartsbisschop Temple een , .kerkelijke raad voor genezing" ingesteld. (1946). In Den Haag werd in 1951 een , , week van genezing" gehouden. Ook in

Amerika heeft dit onderwerp de aandacht.

De schrijver is van oordeel, dat deze propaganda de weg der middelen niet uitsluit, doch een wijze van bidden om lichamelijk herstel voorstaat, die de grenzen van het gebed overschrijdt, (blz. 9).

Men gaat er van uit, dat de verlossing van onze Heere Jezus de totale mens omvat, lichaam en ziel. Men wijst op Jes. 53.

Deze verlossing ook van de lichamelijke nood is telkens openbaar geworden in de wonderen, die Christus en de apostelen deden.

Die wonderen behoren, zo zegt men van de zijde der geloofsgenezing, tot een krachtige geloofsopenbaring der Kerk.

Het ligt voor de hand, dat ds. v. A. er niet aan denkt de stelling aangaande de verlossing van de totale mens te weerspreken. Integendeel, hij ziet het herscheppingswerk van de Christus nog veel breder. Zulks terecht. De apostel zegt immers : Wij verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Ds. V. A. wijst er echter op, dat die totaliteit der verlossing zich in deze bedeling niet zal voltrekken. (Rom. 8, Hebr. 12).

Daarom kan er wel genezing worden gevonden van ziekte en ellende als vrucht van Christus' kruis, maar kastijding k«n ook een vrucht van het kruis zijn.

Wat de wonderen aangaat. De vraag is dus of die wonderen tot de openbaring der kerk in alle tijden behoren.

Om te beginnen ontkent de schrijver niet, dat er wonderlijke genezingen voorkomen als gebedsverhoring. Dat zijn wij met hem eens. En het heeft een goede zin, als hij zegt, dat de wonderen des Heeren tekenen zijn, handwijzers naar de volkomenheid van het scheppingswerk. Voorts wijst hij op 1 Cor. 12 : 28.

Aan de kerk is het Woord gegeven en het Sacrament.

Dat wil echter niet zeggen, dat God ook in deze bedeling geen wonderen kan geven en het ook niet doet.

Men wachte zich er echter voor, treffende gebedsverhoringen zo maar te vereenzelvigen met het voortbestaan van het Nieuw-Testamentisch wonder. Dit zou leiden tot allerlei dwalingen. Het zou er zelfs aanleiding toe geven, dat men gebedsgenezing ambtelijk zou maken : een gebedsgenezer. (Vgl. Jac. 5 : 14).

Nu is deze plaats niet gemakkelijk, want daar wordt van „ouderlingen" gesproken. Dat geeft ds. v. A. ook onomwonden toe. En toch zijn wij het met hem eens, dat deze tekst geen grond biedt voor ambtelijke gebedsgenezing.

Veeleer zouden wij de nadrÖk willen leggen op de voorafgaande vermaning tot lijdzaamheid en op de vermaning van niet te zweren bij de hemel, of bij de aarde, of bij andere dingen, maar troost en uitkomst te zoeken in het gebed en de voorbede der ouderlingen. De apostel wijst hier voortdurend op een werkzaam geloof. Daarbij behoort niet in de laatste plaats, dat wij al onze noden en zorgen de Heere opdragen.

Bovendien geeft de apostel Jacobus hier geen opdracht aan de ouderlingen, maar hij geeft raad aan degenen, aan wie hij schrijft, om zich tot de ouderlingen te wenden. Niet de gebedsgenezing, maar de kracht des gebeds staat op de voorgrond. Vgl. het voorbeeld van Elia (1 Kon. 17 :

1 ; 1 Kon. 18 : 1 en 45).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen