SOMS...

Soms lig ik roerloos-wakend neer, en wacht, dat d' Oosterkim haar eerste glansen spreidt. Dan ligt de wereld nog in donkerheid, en — slaim'rend — loost z' een zucht, gelijk een klacht.

Wat wónd're kleurenspelen, teer en zacht Zo onnaspeurlijk in heur lieflijkheid, oi verre glans van hemelheerlijkheid, ^^"^ reine luister leende aan 's aardrijks nacht.

Dan is mijn ziel een tempel Gods gelijk, waar al het volk aanbiddend nederbuigt, en, zwijgend, U deemoedig dank betuigt.

En door de wijdse bogen ruisen zangen van heil'ge vreugden en gestild verlangen — Och, dat Uw heerlijkheid zo ras niet wijk' I

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen