EEN VRAAG EN EEN WEDERVRAAG

In no. 9 van , , 'rot de Wet en tot de Getuigenis" komt een artikel voor van ds. A. van der Kooy te Zuilichem, onder de titel : Antwoord en Vraag.

Voor degenen, die 't zich misschien niet meer herinneren, wijs ik er nog eens op dat dit blad staat onder redactie van ds. G. Taverne te Hoogeveen, ds. A. van der Kooy te Zuilichem, de heer Aalbersberg te Amsterdam, ds. G. A. Zijderveld, Grand Rapids, met medewerking van ds. Joh. de Bres, emer. pred. van St. Maartensdijk, ds. P. J. Dorsman te Staphorst, ds. E. du Marchie van Voorthuyzen teLeersum, de heer Gebraad te Tholen en de heer Janse te Meeuwen. Eindredacteur is ds. Fr. Luitjes te Schiedam.

Zoals men ziet, is dit een combinatie van een viertal Hervormde predikanten en oud-Gereformeerde voorgangers. Ik wees er indertijd op, dat er blijkbaar geen contact werd gezocht met Gereformeerden, Chr. Gereformeerden of voorgangers van de Geref. Gemeente. Voorts merkte ik op, dat ik de taak van deze Hervormde predikanten allesbehalve gemakkelijk vind.

Het zoeken van eenheid met de Oud- Gereformeerde groepen zal inderdaad een onderwerp van bespreking kunnen vormen, maar het is de vraag of het niet beter ware om de Oud-Gereformeerde medewerkers, die reeds tot verschillende kerken behoren en wellicht nog niet aan het laatste kerkelijke station zijn toegekomen, toe te roepen, dat ze eerst maar eens moeten ophouden om het lichaam van Christus verder te verscheuren. Het zoeken van eenheid en het maken van nieuwe scheuringen zijn zaken, die met elkaar in lijnrechte strijd zijn. Het zoeken van eenheid is blijkbaar echter de taak voor dit viertal Hervormde predikanten. We wachten geduldig af of ze er in slagen zullen. Ds. Van der Kooy schrijft tot mijn blijdschap dat hij het met mijn schrijven eens was. Hij schrijft : , , Het moet komen tot een waarachtige verootmoediging. Niet tot een uitwijken en het terrein prijs geven, omdat men meent, dat blijven niet meer kan of mag. Zolang ons de vrijheid is gelaten Gods Woord te prediken, de sacramenten te bedienen naar de ordinanliën des Heeren, dan is daar plaats voor 's Heeren gemeente ; maar ook de strijd zal moeten worden gestreden om te tonen, dat we opkomen voor de rechten der Goddelijke Waarheid, ja van Hemy die Koning is der kerk. Wij delen dus geheel de overtuiging van ds. Timmer : , , Laat de Hervormde Kerk niet zó maar los". Tot zover ds. v. d. K.

Na deze instemming richt hij in datzelfde ai^tikel aan mij een vraag, of het hoofdbestuur van de Geref. Bond wel voldoende critiek heeft uitgebracht op het openbare optreden van een van zijn studenten bij een gelegenheid, die we nu niet meer nader noemen.

Mag ik op deze vraag van ds. Van

der Kooy mededelen, dat het niet tot de gewoonte van onze vaderen behoorde om iemand, met wien men in een of ander punt van mening verschilde, in het openbaar daarover te kapittelen. Dat is óok de gewoonte van het hoofdbestuur van de Geref. Bond niet. Zeer vaak confereren we met predikanten en studenten, zonder dat we er over denken om deze dingen in De Waarheidsvriend 'te publiceren.

Het zij mij vergund om vaxi deze gelegenheid gebruik te maken, om hem ook een vraag te stellen.

In 't zelfde, boven aangehaalde nummer, schrijft onder meer de , , Observer" in zijn „Schouwvenster" het volgende :

, , Vele Geref. Bonders veroordelen de afscheiding. Best! Maar willen zij dan met al die bemiddelingsmannen onder hetzelfde dak blijven wonen? Laten zij de Hervormde kerk opnieuw stichten, met prijsgeving van alle verkregen voorrechten. Laten zij de gemeenten leiden in gehoorzaamïieid aan Gods Woord en in gemeenschap met de belijdenis der vaderen, zich verenigend tot een nieuwe Gereformeerde Hervormde kerkformatie, . En laten zich dan ook de afgescheiden kerken en groepen zich hierbij aansluiten, want de verdeeldheid is tot het uiterste voortgeschreden. Moge de Geest des Heeren nog eens de dorre kerkenhof doorwaaien, want anders is alles mensen- "werk".

Ziehier in hetzelfde blad, waarin ds. A/'an der Kooy van Zuilichem adviseert om onze kerk niet te verlaten, een oproep van andere kant, om weer een nieuw^e Gereformeerde kerk te forjneren !

Er zijn blijkbaar nog geen kerken genoeg. Nu moet er weer een nieuwe Hervormde Geref. kerk komen.

Wat een dwaasheid !

Ik zou nu gaarne weten wat er over zulk een advies gedacht wordt door ds. Van der Kooy, ds. Dorsman en ds. Taverne.

Staan ze ook achter dit advies? Ds. Van der Kooy tooh stellig niet, gezien het artikel van zijn hand in hetzelfde nummer van , , Tot de Wet en tot de Getuigenis".

Hoe denken de beide anderen erover? Laat men heldere wijn schenken. En voorts, wat te denken over, een blad, waarin de één adviseert om te blijven en de ander om een nieuwe Geref. Hervormde kerk te stichten?

Als men het in de eigen boezem van de redactie nog zö weinig eens is over de richting, die moet worden ingeslagen, laat men dan liever ophouden met schrijven.

Met slechts één zinsnede in het advies van , , Observer" kan ik mij verenigen, als hij schrijft: „want de verdeeldheid is tot het uiterste voortgeschreden".

Inderdaad, Observer, zó is het; de verdeeldheid kan haast niet erger, zelfs niet in de boezem van de Redactie van , , Tot de Wet en tot de Getuigenis".

Lezers, onze Hervormde Kerk is dodelijk krank. Maar ook een dodelijk kranke kerk is nog een kerk. De weg van een nieuwe afscheiding moeten we in geen geval op. Als ge ziet, hoe het in de gescheiden kerken toegaat, zal het u duidelijk worden dat we die kant niet uit moeten.

We blijven de aloude gereformeerde beginselen verbreiden in het midden van onze diep gevallen kerk, die we

liefhebben!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen