Aphorismen etc. VI

„Goed beslagen ten ijs"

Is u wel eens gevallen op glad ijs of op een gladde weg ? Zo niet, dan moogt u dankbaar wezen ! Doorgaans valt het tegen, als een mens valt, al kan het ook meevallen. Er zijn immers onschuldige gevallen, wanneer een mens zó terecht komt, dat geen „edele delen" worden getroffen.

Iets dergelijks is mij zelf eens overkomen, niet op het ijs, maar bij het afdalen van de preekstoel in de St. Laurenskerk in Rotterdam.

De Dienst was ten einde en ik ging naar beneden. Nu was die loper op de trap met de jaren niet versleten, maar wel bijzonder glad geworden en vóór ik er erg in had, gleed ik al uit.

Zoals ik reeds zeide, viel het nog al mee. In zittende houding gleed ik van tree op tree. De grond was spoedig bereikt en zie ! daar zat ik, stijf, rechtveerdig op de vloermat, de kin op de borst, de bef recht vooruit, als in de houding op commando.

De mensen, daar In de nabijheid hadden wel wat moeite, om niet te lachen, zoals u begrijpen kunt. Een paar wilden mij overeind helpen, maar dat was mijn eer ook nog wat te na (hoe is mens ? ) en meteen sprong ik op en haastte mij naar de consistorie.

Dat liep dus verder nog al goed af. Daar zijn ook dingen, die minder goed aflopen. Men kan zich wel eens wagen op glad ijs. Op een terrein, waar men niet thuis is.

Als het buiten glad is, worden de paarden op scherp gezet. Doet men dat niet, dan gebeuren er ongelukken. Redenaars zijn soms avonturiers. Ze vinden een gladde baan zo mooi, maar vergeten, dat glad gevaarlijk is. Ze steken van wal op de gladde baan der welsprekendheid en meteen laten zij zich gaan.

Geweldig, wat maken zij sierlijke bochten en wendingen. Zie, hoe dat slanke lichaam mooie zwenkingen maakt in edel oratisch gebaar.

Maar och, daar komt een kleine krabber aanschieten, laag bij de grond en licht met rake interruptie de schoonheidsrijder een baantje en voor deze het weet, maakt hij een duikeling.

Nu is het wel niet mooi, iemand een "beentje te lichten, maar voor sommigen kan dat werkelijk geen kwaad. Wat doen ze ook in de kou ? Waren ze maar thuis gebleven en hadden zij de zaken waarover zij , , oreren" wilden, eerst maar eens goed bestudeerd, dan zouden zij zulk een belachelijk figuur niet geslagen hebben. Nu zijn ze dan ontnuchterd en er met een paar flinke bulten en pijnlijke plekken afgekomen.

Dus : als u ook het woord wenst op «en vergadering of daar de hoofdrede houden zult, alles best, maar kom goed beslagen ten ijs. Daar heeft onze Bond, maar vooral : daar heeft onze kerk nog nog wat aan.

Laten wij steeds biddend in de leer gaan bij Hem, Die eenmaal zeide tot Simon de Parizeer : , , Simon, Ik heb u wat te zeggen".

Hebben wij aan 's Heeren voeten gezeten, dan geeft Hij ons ook nog wat te zeggen.

En dan zeggen wij wel niet minder dan wij verantwoorden kunnen, maar

•ook niet meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen