EEN GOEDE REIS

In Afrika, ten Zuiden van Egypte, ligt Ethiopië. Daar woonde een Candacé, die koningin was der Moren. Hoe haar naam was, is ons niet bekend. Er staat alleen geschreven, dat zij een Kamerling, een rijksgrote had, die haar opperschatbewaarder was.

Van deze man zouden wij kunnen zeggen, dat hij elke dag vrolijk en prachtig kon leven, 't Kan zijn, dat er een tijd in zijn leven geweest is, dat hij, zo geleefd heeft, waar hij zich niet bekommerde om de eeuwige dingen. Maar er is 'een ogenblik in zijn leven gekomen, waarin dit geheel anders is geworden en hij het woord heeft leren verstaan, wat Jezus Christus tot Zijn discipelen gesproken heeft: „Wat baat het een mens, zo hij heel de wereld wint en lijdt schade aan zijn ziel!"

Ja, dat had deze Kamerling leren verstaan! Hoe ? Wij weten niet welk middel God de Heere heeft willen gebruiken om hem tot andere gedachten te brengen. Het kan zijn, dat evenals bij Naaman de Syriër een Joods meisje het middel is geweest. Maar hoe 't zij, er is een ogenblik gekomen, waarop deze man door Gods genade anders is geworden. De rijkdom, die hij bezat, begon hij zo geheel anders te bezien. Hij begon zich met al zijn rijkdom diep ongelukkig te gevoelen.

Dit was de oorzaak dat hij naar Jeruzalem reisde om daar de Heere te aanbidden. Wie weet hoeveel moeite het hem gekost heeft om zover te komen. Maar zonder dat hij het zelf wist, werd hij door de Heere geleid, opdat hij een goede reis zou hebben.

Is deze Kamerling naar Jeruzalem gekomen om daar te aanbidden, dat "Wil nog niets zeggen van zijn innerlijke toestand. Wij lezen immers in Johannes 12 VS. 20 : „en er waren sommige Grieken uit degenen, die opgekomen Waren, opdat zij op dit feest zouden aanbidden".

Door dit woord wordt in het algemeen te kennen gegeven dat deze mensen, voor zover het de vreemdelingen geoorloofd was, aan de ceremoniële feesten deelnamen. Zo zal ook deze Kamerling hebben gedaan, maar toch ging het hem reeds om de eeuwige belangen.

Wanneer hij in Jeruzalem gekomen is, werd hij daar teleurgesteld. Maar één ding kreeg hij toch. God de Heere leidde het zó, dat hij een gedeelte van Gods Woord kreeg. Dat nam hij mee en las daarin, gezeten op zijn wagen. Maar hij las niet, zoals wij zo dikwerf lezen, dat is, nadat wij gelezen hebben, het boek dicht doen en vergeten, wat wij gelezen hebben. Neen, wanneer hij Jesaja 53 opslaat en daarin leest: , , Hij is als een Lam ter slachting geleid", dan vraagt hij zich af, wat dat betekende. En daar bleef het niet bij. Hij smeekte ook de Heere of Hij Zijn licht en waarheid wilde zenden.

Wie zó bidt, wordt door de Heere verhoord. Hij zond een Engel tot Filippus, die in Samaria woonde, en daar met zegen arbeidde. Deze moest gaan tegen het Zuiden, op de weg, die van Jeruzalem afdaalt naar Gaza, welke woest is.

Nu wordt door de Engel des Heeren verder niets gezegd over het doel van de tocht. Geen woord over de persoon, die Filippus daar zal aantreffen onderweg. God houdt het grote plan geheim om het geloof van Zijn knecht te beproeven. En wat deed Filippus ?

Hij stond op en ging heen. Hij reisde de weg, door de Heere hem aangewezen. Maar bij die ene openbaring, door de Heere hem geschonken, bleef 't niet. Daar op die weg ziet hij in de verte een wagen rijden. De Geest zeide tot hem : „Ga toe en voeg u bij de wagen". En Filippus liep toe en hoorde hem de profeet Jesaja lezen en zeide : „Verstaat gij ook hetgeen gij leest ? "

En hij zeide : „Hoe zou ik toch kun­ nen, 20 mij niet iemand onderricht ? " En hij bad Filippus, dat hij zou opkomen en bij' hem zitten. En de Kamerling las Jesaja 53, en gekomen bij de tekst: , , Hij is als een Lam ter slachting geleid", vroeg hij : van wien zegt de profeet dit ? Van zichzelf of van een ander ? Door de Heilige Geest geleid, ziet hij, dat die ongenoemde Jezus Christus is, die eenmaal op Golgotha als een Lam ter slachting zou worden geleid.

Beginnende van die Schrift, verkondigde hij hem Jezus, die gekomen was om zondaren zalig te maken. Hoe de mens door eigen schuld verloren was, maar hoe God alzo lief de wereld gehad heeft, dat Hij Zijn Eengeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Wat zal er gepredikt en geluisterd zijn. Wanneer God het zó leidt, dat zij voorbij water komen, roept hij : , , Ziedaar water j wat verhindert mij om gedoopt te worden ? "

Filippus heeft terstond het antwoord gereed en zegt tot hem : indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. Ja, dat was nodig en het formulier voor de doop der volwassenen leert het ons, dat het nóg nodig is. In eenvoudigheid legde hij de belijdenis af en sprak : „ik geloof, dat Jezus Christus de Zoon Gods is".

Nu staat de wagen weldra stil en dalen Filippus en de Kamerling af in het water en werd de laatste gedoopt.

Welk een vreugde zal dat daar geweest zijn, toen deze beide mensen daar stonden en mochten weten, dat de Heere hen beiden geleid had.

Niet lang bleven zij bij elkaar. De Geest des Heeren nam Filippus weg en de Kamerling zag hem niet meer, want hij reisde zijn weg met blijdschap.

De vreugde in de Heere is zó groot, dat de Kamerling slechts oog heeft voor Jezus Christus. Hij had geen oog meer voor hem, die als het instrument gebruikt was om hem die blijdschap te geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen