DE GROTE VERBITTERING

DOOR JAC. OVEREEM

— Zullen we even bij tante Ada gaan kijken ; we zijn nu toch hier? , vraagt vader.

— Ja, laten we dat maar doen, zegt Herman, die wel wat van variatie houdt.

Tante Ada woont in de Helmstraat, niet ver van 't station. Het is een keurig wit huisje, waar ze woont, 't Staat wel een beetje apart tussen die grote huizen. Het is echt een huisje voor een vrouw alleen of een echtpaar.

Een grote glimmende bol ligt in een ijzeren standaard, die op drie poten voor het huis in het grasperkje staat.

Alles in de omtrek weerspiegelt in de glanzende bol. Tante Ada heeft de bezoekers al gezien. Ze opent de zijdeur en zegt: — Dat heb je goed gedaan, Oom Albert. Dag Herman!

Ze zet de deur wagenwijd open. Alles schittert ze tegen. Het houtwerk van de parapluiebak glimt als een spiegel. De koperen rand niet minder. De vloer glimt en de muur glimt. Het is alles fantastisch mooi. Nieuw lijkt de loper en zonder een stofje ligt het kleedje voor de deur.

Herman durft haast niet verder lopen.

— Machtig, mompelt hij, 't is nèt of alles veel mooier is dan de vorige keer.

— Je zou hier in een feestelijke stemming komen, Her­man, zegt vader, als hij het verbaasde gezicht van zijn zoon ziet.

—Ja, zegt dat wèl, antwoordt Herman. Hij is er nog wel, maar hij is er haast weg van. In de mooie kamer krijgen ze allebei een fauteuil toegewezen.

— En hoe is 't thuis ? Met Maartje ? En Willy is zeker al een hele meid nu? Wat komen jullie toch spaarzamelijk in Lunaoord ! 

Tante Ada babbelt er lustig op los. Blij eens visite te hebben.

Boer Poot vertelt het doel van de reis. — O, dat is fijn, zegt ze. Een harmonium hoort in elk christelijk, gezin.

Vader kijkt Herman aan. Het werd tijd dat er eens een orgel kwam.

—•Kun jij' al iets spelen, Herman? , vraagt ze.

— Nee tante, maar 'k hoop- het wel te leren.

— Ja, dat kan ook nog best. Zie, daar staat mijn instrument, zegt ze.

— Speelt u er eens op, vraagt Herman. Ik ben er nieuwsgierig na.

Tante Ada schuift het prachtige orgel open. — Mensen, wat een registers, zegt Herman, en kijkt vader aan.

Slechts een paar trekt ze er open. Dan gaat ze spelen.

Uit het oude Psalmboek. Heerlijk ruisen de tonen door het stille vertrek.

No, 12. (Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen