Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat zegt de wetenschap over de geschiedenis der aarde?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat zegt de wetenschap over de geschiedenis der aarde?

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

(Korte samenvatting van de inleidingen, te houden op de vergadering van de Herv. Geref. Intellectuelenkring D.V. op zaterdag 21 september a.s. te Utrecht).

Aanleiding tot de behandeling van deze vraag is de inleiding, die het vorig jaar is gehouden over de verhouding van geloof en natuurwetenschap. Daarbij is de wenselijkheid uitgesproken, dat men van hervormd gereformeerde zijde, met inachtneming van het betrekkelijke van wat de wetenschap over de wording der aarde kan mededelen, onbevangen, niet opgejaagd door „dwingende uitkomsten" van de natuurwetenschap, zich zal bezinnen over de waardering van Genesis 1—3.

De inleidingen, waarvan hier de samenvatting volgt, willen niet vooruit lopen op de theologische bezinning die hier noodzakelijk is, maar die juist stimuleren.

Cosmologie (ir. Smit).

Onze voorstelling van de bouw van het heelal is vooral gedurende de laatste kwart eeuw betrouwbaarder en meer gedetailleerd geworden dan zij vroeger was. De cosmologie is uitgegroeid tot een goed gefundeerde wetenschap.

In grote trekken zal worden geschetst welke ontwikkeling de astronomische kennis de laatste eeuwen heeft doorgemaakt en hoe hierbij de aarde, aanvankelijk beschouwd als het voornaamste hemellichaam, in het grote geheel een steeds onbelangrijker plaats bleek in te nemen.

Nadat is aangegeven, hoe het heelal naar de huidige inzichten der astronomen is ingericht, zal worden gewezen op de belangrijke wijziging in de natuurfilosofische denkbeelden voor zover zij mede door de ontwikkeling van de cosmologie der laatste decenpia zich heeft voltrokken.

Dit had ook gevolgen voor de meningen over de wording van het heelal, zodat men daar heden minder met zekerheid over weet te zeggen dan vóór de laatste ontwikkeling.

Geologie (de heer Landmeter).

De geologie tracht mede de geschiedenis van de aardkorst na te vorsen. Daartoe verdeelt zij de tijd, dat de aarde bestaat in een aantal tijdperken, te beginnen met het Archeïcum tot het jongste deel van het Neozoïcum, het kwartair, de tijd waarin wij leven. Dit is een relatieve tijdschaal. Daarnaast heeft men getracht omtrent de absolute ouderdom van de aarde gegevens te verzamelen, en wel op drie manieren : 1. met zuiver geologische methodes, waarbij men uitgaat van de processen die zich thans aan de aardoppervlakte afspelen ; 2. met behulp van de paleonthologie, dus met fossielen; en 3. langs fysische weg, door bepalen van de radioactiviteit der gesteenten. De derde methode heeft in de laatste decennia veel gegevens verstrekt, die de uitkomsten der beide eerste aanvulden en bevestigden. Op grond van deze onderzoekingen komt men in de wetenschap tegenwoordig tot een waarschijnlijke ouderdom van de aarde van circa 3 miljard jaar.

Aangeduid wordt, hoe in het licht van de verhouding tussen geloof en wetenschap deze resultaten zouden kunnen worden gewaardeerd.

Biologie (drs Vreugdenhil).

De biologie wil een leer geven van de levende wezens in de meest uitgebreide zin van het woord, alles omvattende, wat de kennis van die wezens betreft. Zij tracht die kennis te verwerven door een causaalanalyse. Men mag echter niet verwachten, dat men het leven kent, indien men over de kennis van alle oorzaken beschikt. Het geheel is meer dan de som der delen, en het leven is meer dan de som der oorzaken.

2. Bijzondere aandacht valt op de vraag : Waar komt het leven vandaan ? Verder : Hoe is de onderlinge relatie van de levende wezens ? In het geschiedkundig overzicht valt het accent op de evolutieleer. Deze onderstelt een proces, of processen, waarin de potenties van de levende stof zich van het ontstaan van het leven op aarde af hebben ontwikkeld en gedifferentieerd van de eenvoudigste vorm tot de ingewikkeldste specialisatie.

Tegenover de materialistische beschouwing, met name van de vorige eeuw, staat het creationisme, dat uitgaat van de scheppende werkzaamheid Gods.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 1957

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's

Wat zegt de wetenschap over de geschiedenis der aarde?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 1957

De Waarheidsvriend | 8 Pagina's