Met één offerande volmaakt!

Het bijzondere van de Hebreënbrief is, dat de apostel ons voortdurend spreekt van Jezus Christus als onze enige Hogepriester.

In het Oude Testament wordt ons uitvoerig de persoon en de taak van de hogepriester beschreven. In zijn priesterlijke bediening stond hij tussen de Heere en 't volk Israël om bemiddelend op te treden tussen de heilige God en het ongehoorzame en zondige volk. Ieder jaar moest hij op de grote verzoendag het zoenoffer slachten en 't bloed daarvan sprenkelen in 't heilige der heiligen op het deksel van de ark des verbonds tot een verzoening voor de zonden van 't volk dat daarin geheiligd werd.

Ofschoon in al deze ceremoniële handelingen de waarheid der verzoening geenszins tekort gedaan werd, was dit offer toch niet volmaakt, omdat 't heenwees naar een betere offerande, die later gebracht zou worden als de volheid des tijds gekomen zou zijn. Immers, de hogepriester was zelf een mens, die mede onder de zonde van het volk viel, omdat hij één van hen was. Daarom moest hij eerst voor zichzelf een zoenoffer brengen en pas daarna kon hij bemiddelend werk voor 't volk doen.

Omdat zijn offer echter , , schaduwachtig" was, bezat 't ook geen volkomenheid, 't Was nooit af! Want hoe kon hij, die zelf schuldig was, voor een andere zondaar betalen voor de zonde? De Heidelbergse Catechismus zegt, dat er juist zo iemand nodig was, die waarachtig en rechtvaardig mens, en toch sterker dan alle mensen, die n.l. ook tegelijk waarachtig God zou zijn.

Dan alleen verkregen de vromen van het Oude Verbond verzoening en vergeving, als hun geloofsoog zag op deze schaduwendienst en licht zag in de gestalte van deze grote Hogepriester, die komen zou.

En wij, die achter de openbaring en vervulling van de schaduwen leven, weten, dat deze Hogepriester de Heere Jezus Christus is. Die de mensen in alles gelijk geworden is en een offerande heeft gebracht, die volkomen voldoende was.

Hij droeg de nood der schuld en verhief Zich niet hooghartig erboven, maar maakte Zich er één mee. De Hebreënbrief zet ons 't wezen van Zijn offerande breed uitéén.

Hij is bedolven onder de baren en golven van de toorn des Vaders. Als wij denken, dat ons soms veel leed overkomt, is dat, vergeleken bij 't Zijne nog maar gering. Hij is door God neergelegd in 't stof des doods. Van Hem, Die de last der zonde van al de Zijnen gedragen heeft, is 't zwaarste offer ter wereld gevraagd, wat gebracht kon worden. En... Hij hèèft 't gebracht. Hij was offeraar en offerande beide. Alle duivelse bestrijding ten spijt, heeft Hij Zijn Vader in alles gehoorzaamd, opdat Hij van de straf der zonde zou kunnen verlossen. En door die éne offerande heeft Hij in eeuwigheid volmaakt degenen, die geheiligd worden.

, , Zie, Ik kom om Uw wil te doen", dat vormt de inhoud van Jezus' Hogepriesterschap. Gods wil was dus gelijk met de wil van Christus, en er was geen onderscheid meer, maar een volledige overgave aan de wil des Vaders. Jezus is de ware Hogepriester, Die uit liefde het ware offer van zelfofferande heeft gebracht in gehoorzaamheid aan God tot de dood des kruises.

Dit is de hoofdzaak van de boodschap in nood en aanvechting, waar Zijn kerk aan blootstaat. Alles gaat er om dat wij zullen verstaan, dat wij behouden en zalig kunnen worden alleen door dat offer. Ach, waarmede zullen wij de Heere tegenkomen en ons bukken voor de hoge God? Al onze offers zijn ontoereikend om de zonden weg te nemen. Alleen de offerande van Jezus heeft God behaagd. Daarin gedenkt Hij de zonde nimmermeer, omdat Hij als Hogepriester niet 't offer van iets anders, maar Zichzelf bracht. Hij wilde de straf Gods op de zonde dragen en lijden, en de schuld betalen, opdat er eenmaal een kerk zou zijn, naar Zijn Naam genoemd, die door Hem gereinigd, maar ook geheiligd en volmaakt was.

In tegenstelling met de priester uit 't O.T., die in zijn bediening vaak dezelfde offers bracht, welke de zonden nooit konden wegnemen, heeft Jezus 't tot stand gebracht, door dit éne offer des kruises. En nu is Hij gezeten aan de rechterhand des Vaders, waar Hij als de grote Koning Zijn gemeente op aarde regeert en als de verhoogde Hogepriester haar vandaar bedient en ten goede is. Zijn offer behoeft niet dagelijks betaald, zoals de Roomse kerk ten onrechte leert in de mis, , maar eenmaal gebracht, komt 't nog steeds ten goede de­genen, die geheiligd worden. Wie dat zijn? 't Zijn zij, die op de aarde leven en door God worden afgezonderd om Zijn eigendom te zijn, om te leven door de Heilige Geest. Door het Woord en de Geest ontvangen zij de vruchten van deze offerande door Christus in vergeving en heiliging. Dus niet zij, die zichzelf heiligen in een gefantaseerde heiligmaking, zoals Rome die leert. Maar zij, die weten, dat ze zondaren zijn, één brok wereld, maar door genade al hun hoop stellen op de gerechtigheid van Jezus' offerande.

Door't geloof zijn zij volmaakt, omdat Jezus de volmaking tot stand bracht. Zijn offer is een voltooid offer. Er is alles gedaan, wat gedaan moest worden. De weg tot God is niet voor een stukje geopend, maar volkomen. In Christus is er daarom voor 'n zondaar niet alleen volkomen vergeving, maar ook volmaakte heiligheid.

Wanneer u nog niet deelt in de zegen van deze offeranden, leer u dan verloochenen. Niets behoeft u mee te brengen dat is Hem niet welkom. Alleen de verbrokenheid van uw hart en de verslagenheid van uw geest vanwege uw zonden zijn Hem behagelijk. U behoeft ook niets meer aan te brengen. Christus heeft de Zijnen zó volmaakt, dat ze niet geoordeeld zullen worden, maar volkomen zijn naar de mate van Christus, volkomen in Hem, volkomen door 't geloof. Dat zijn zij, die zichzelf hebben verloochend en als zondaars komen, maar die hun heil alléén verwachten van de offerande van de Heere Jeïzus.

Christus doet geen half werk. Hij heiligt de Zijnen geheel en al zoals ze zijn. Dat is de rijke troost voor zondaren, maar tevens de vermaning om het nergens andens te zoeken dan bij Hem alleen.

Is 't geheim van deze offerande ook uw levensbezit en daarom uw stervenstroost? Of zit u nog zo vol met de wereld of met offers van eigenwillige godsdienst, dat in u geen plaats is voor 't offer van de Heere Christus? Het heden is er nog: het duurt niet altijd, er, komt een eind aan. Geweldige verantwoordelijkheid rust op ons. En de dag van Jezus' wederkomst is aanstaande; een dag van eeuwig onheil voor hen, die Zijn offerande verworpen hebben, maar van eeuwige zaligheid voor hen, die in hun zonden en ellenden, tot Hem zich ter genezing wenden en geheiligd worden door Zijn offerande. Hij begeeft en verlaat hen niet. Maar gaat de Zijnen voor in wegen van kruis en druk. Als het oog des geloofs Hem maar zien mag in Zijn diepe vernedering en kruisofferande, maar nu als de hooggeloofde Koning en Hogepriester in de hemelen, Die zondaren met Zijn offerande verlost heeft en met Zijn voorbede bij de Vader tussenbeiden treedt, zal het de stille vreugde des harten niet kunnen bedwingen, maar daarvan aan anderen meedelen. Zo mag in 't kruis eeuwig worden geroemd omdat Christus de vloek der zonde in Zijn Zelfofferande heeft gedragen en zondaarskinderen daardoor heiligt.

Hoe zullen wij dan ontvlieden, zo wij op het heil van deze offerande geen acht hebben geslagen? Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden ter bekwamer tijd.

Zo leve 't in ons hart:

Wil mij in gunst gedenken

Mij Uw genade schenken

Zo wordt door U mijn heil volmaakt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen