MEDITATIE

Wanneer Jezus Zich te Jeruzalem bevindt, komt tot Hem Nicodemus, in de nacht. Nicodemus wil met Jezus van gedachten wisselen over de dingen van het Koninkrijk Gods. Hij komt er echter niet aan toe: het gesprek wordt tot een indringende prediking, waarin de Heere spreekt en Nicodemus zwijgt.

Dan wordt een stuk van het verleden opnieuw levend.

Het is gebeurd, toen Israël gekomen was op zijn omzwervingen tot vóór de grenzen van het land Kanaan, dat het zich in een fel protest tegen Mozes keerde en in hèm tegen de Héére: Waarom hebt gij ons doen optrekken uit Egypte, opdat wij sterven zouden in deze woestijn? Want hier is geen brood en geen water, en onze ziel walgt van dit zeer lichte brood, van dit flauwe eten.

Dan zendt God tot het volk vurige slangen. Brandende slangen eigenlijk. Hun beet is giftig, dodelijk; en daar is geen ontkoming.

Zwaar rust de straffende hand Gods op dit volk, dat Hem gekrenkt heeft in Zijn eer, in Zijn recht. Machteloos zinken de mensen neer, gewond, straks stervend.

Dan gaat een roepen op om genade. De oudsten naderen tot Mozes. En Mozes bidt.

De Heere antwoordt hem. Hij moet een vurige slang van koper maken; het dier wordt op een paal gezet en hoog opgericht; en dan de belofte: alwie gebeten is, als hij deze slang aanziet, zo zal hij leven.

Dat is het woord der genade, en dit woord eist de gehoorzaamheid des geloofs.

Dan komen ze buiten de tenten strompelen, kruipen ook, zij die gebeten zijn en in wier lichaam de dood al werkt; maar zodra ze zien op die koperen slang daar op die staak, voelen zij de koortsbrand uit hun Kchaam wegtrekken; straks kuimen zij zich oprichten; zij zijn genezen.

Anderen blijven in de tenten. Zij voelen zich te ziek. Laat mij maar liggen. Hoe zou er nu genezing kunnen zijn door zo'n koperen slang?

Straks sterven zij.

Dit alles is al lang geleden gebeurd. Maar opeens staat het weer levend voor ons, wanneer de Heere zegt: En gelijk Mozes in de woestijn de slang verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden. Dan rijst boven het wereldleed een kruis op, en aan dat kruis de Heere Christus, opgeheven, zichtbaar voor alle mensen. Opdat degenen, die door de slang gebeten zijn, op Hem mogen zien; Hem mogen „aanzien". En genezen worden. En wie is er niet gebeten? In wiens leven is het zondegif niet doorgedrongen, en met de zonde de dood? Van wie geldt het niet: de ziel die zondigt, die zal sterven?

Misschien zegt u: wat is die vergelijking vréémd. Hoe zouden wij de Heere Christus kunnen vergelijken met een slang? Eerder toch met een adelaar of met een duif; ook met een lam en met een leeuw. Niet toch met een slang; met dat dier, dat van oudsher toch zo verbonden is aan zonde en oordeel?

Bedenk dan wel, dat in die koperen slang, hoog opgericht boven Israëli tentenkamp, het oordeel Gods a.h.w. is samengetrokken en straks gestold tot metaal. Dat dus die koperen slang de felle toom Gods in zich heeft opgezogen en tot staan gebracht; geneutraliseerd. En dan is dit nog symboliek. Nu moeten wij naar Christus Zelf zien. Hij is verhoogd, ja verhoogd boven een wereld, die zich krampt in doodsnood. Hij is verhoogd. Dan rolt het felle oordeel Gods op Hem aan. Ach, wie zal bestaan voor Zijn toom? Maar dat oordeel wordt gestuit, die toom komt niet verder. Hij neemt dat oordeel in Zich op. Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten. Dan wordt het donker. Het is, alsof geen mens mag zien, kan zien wat dit betekent. Maar het oordeel Gods komt niet verder. Het wordt tot staan gebracht. In Hèm.

Daar staat ons verstand bij stil. Deze kennis is ons te wonderbaar. Omdat Hij is verhoogd, leven wij nog en ademen wij nog. Ja, méér: daar is nog genezing, daar is nog leven, eeuwig leven voor hen, die dodeHjk gewond zijn. O richt u op, en ziet op Hem, die aan het kruis verhoogd is. Blijft niet terug, terwijl het heden ook aan u gezegd wordt, opdat ge, het Woord der genade gehoord hebbende, toch niet nóg zoudt sterven.

De Heere Christus is verhoogd. Verhoogd aan het kruis; straks verhoogd in Zijn opstanding; verhoogd in de hemelen. Zoals eertijds de slang in de woestijn verhoogd is.

Maar toen waren er ook mensen, die in him tenten bleven. Misschien wel, omdat zij dit geringe middel tot genezing verachtten. Toen stierven zij. Vreselijk, te sterven, terwijl er toch genezing en behoudenis is.

En gij? Zijt ge ook in de tent gebleven, misschien u uitputtend in verontschuldigingen om maar niet naar buiten te moeten kruipen; te moeten zeggen, roepen: O Heere, ik kan alleen bij U nog terecht?

Maar nog is Hij verhoogd. Ja, en nu zal Hij ze allen tot Zich trekken. Degenen, die in hun verloren zijn Hem nodig hebben. Komt dan en ziet. Ge moogt op Hem zien. En blijven zien, in de dagelijkse oefening des geloofs. Ook dit laatste. Hij is het medicijn voor wie ten dode toe gewond zijn; die aan het oordeel Gods vervallen zijn. Want daar is in Hem genezing;  ja, een volkomen verzoening van al hun zonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen