De prediking van Gods Woord en de bevinding des geloofs

Het is wel zeer opmerkelijk dat een zaak als de bevinding, die in haar wezen zo bijbels is, en in het leven van Gods Kerk zo'n grote plaats inneemt, in de Heilige Schrift bijna niet, ja eigenlijk helemaal niet met dit woord genoemd wordt.

Er wordt in de Bijbel wel en veel gesproken over:

de verborgen omgang met God, de droefheid naar God, de gemeenschap met God, de vrede met God, het zien van het Lam Gods, het overtuigende werk des Geestes etc.

maar het woord bevinding wordt er niet boven geplaatst.

Het woord bevinding komt wel in de Bijbel voor, maar dan in de Statenvertaling, nl. in Rom. 5 : 4.

Voor de duidelijkheid geven we dat gedeelte hier weer:

1. Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus;

2. door Welke wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.

3. En niet alleenlijk dit, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, wetende dat de verdrukking lijdzaamheid werkt

4. en de lijdzaamheid bevinding, en de bevinding hoop

5. en de hoop beschaamt niet, omdat de lief de Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons is gegeven.

De Nieuwe vertaling luidt hier anders, en daarvan neem ik alleen vers 3 en 4 over:

3. En niet alleen hierin, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt

4. en de volharding bedroefdheid, en de beproefdheid hoop.

We merken dus wel dat deze vertalingen verschillend luiden. Waar de Statenvertaling vertaalde met bevinding heeft de Nieuwe vertaling gekozen voor beproefdheid.

Maar als we de Statenvertaling nauwkeuriger gaan bekijken in de vertaling van het grondwoord, dan schijnen de Statenvertalers het met zichzelf niet eens te zijn. 

In Jakobus 1: 3 staat in de grondtekst hetzelfde woord als hier in Rom. 5 : 4, en daar vertalen de Statenvertalers dokimion met beproeving. Hieruit zou men kunnen concluderen dat deze vertalers niet consequent zijn geweest.

Toch meen ik dat deze zaak eenvoudig ligt. Ik geloof niet dat zij om zo te zeggen per ongeluk nu eens zo en dan zo vertaalden. Daar waren ze te nauwgezet voor. Maar daar ze dan toch het grondwoord de ene keer met bevinding en de andere keer met beproeving vertaalden blijkt m.i. hier uit dat zij aan bevinding en beproefdheid dezelfde betekenis toekenden.

Daarvoor geven de beide teksten nog een bijbels en theologisch argument.

Op het eerste gezicht lijkt er een tegenstelling te bestaan tussen deze beide teksten.

Jak. 1 : 3 luidt immers:

wetende dat de beproeving (Rom. 5 : 4: bevinding!) uws geloofs lijdzaamheid werkt; terwijl Paulus in Rom. 5 : 4 de beproeving (bevinding) op de derde plaats stelt als vrucht van verdrukking en lijdzaamheid, Hij zegt dat de lijdzaamheid bevinding werkt en Jakobus zegt dat de bevinding lijdzaamheid werkt.

Calvijn tekent hier bij aan:

Paulus schijnt te strijden met de woorden van Jakobus. Want hij stelt de beproeving in de derde plaats als de vrucht der lijdzaamheid die hier in de orde als oorzaak voorop staat. Maar dit is gemakkelijk op te lossen.

„Jakobus zegt dat de beproeving lijdzaamheid werkt omdat zo God ons niet onderzocht maar ledig liet, er geen lijdzaamheid ware, welke niets anders is dan vromigheid des gemoeds in het kwaad te verdragen".

„Maar Paulus verstaat, dat als wij met lijden het kwaad overwinnen, wij bevinden wat de hulp Gods in de nood vermag. Want de getrouwheid Gods, uit ondervinding bekend zijnde, krijgt bij ons te meer geloof'.

Het maakt dus weinig uit wat voorop gezet wordt, als dit maar duidelijk is dat bevinding en beproeving en lijdzaamheid ten zeerste op elkainder betrokken zijn, zodat het woord bevinding gevuld wordt met beproeving en de beproeving niet anders is dan bevinding.

Hierbij nog een kleine opmerking: de titel van het onderwerp ontleenden wij aan Jak. 1:3 en daarom spreken wij van de bevinding des geloofs".

Alle andere bevinding, zegt Calvijn, is niet anders dan vromigheid des gemoeds en mist het wezen.

Om nu dieper in te gaan op de woorden bevinding en beproefdheid gaan we weer terug naar Rom. 5.

Om het woord dat de Statenvertaling met bevinding en de Nieuwe vertaling met beproefdheid vertaalt in zijn betekenis te kunnen verstaan, is het nodig dat we eerst letten op het verband.

Paulus begint dit geweldige hoofdstuk over de vrede met God. Deze vrede is niet verworven door ons en wordt niet ontvangen in ons door eigen inspanning, maar enkel en alleen door Jezus Christus en door het geloof in Hem wordt ze door Gods Geest ingedragen in ons.

Het geweldige gebeuren op Paulus' Damascusreis schonk Paulus de vrede met God. En dit veranderde zijn leven totaal. Vroeger meende hij de vrede te moeten bewerken en behouden door zijn werken. Nu heeft hij niets meer in zichzelf noch iets door zichzelf. Nu heeft hij alles in en door Christus door het geloof.

Door het geloof roemt Paulus in de hoop der heerlijkheid Gods.

Maar wie denkt dat het leven des geloofs bij Paulus alleen maar voor de wind gaat; wie meent dat Paulus alleen roemt en juicht in Christus alsof er geen wolkje aan de lucht is, die vergist zich. Want Paulus zelf zegt ons hier, dat hij ook iets anders geleerd heeft. In vers 3 zegt hij: „en niet alleen dit, maar wij roemen ook in de verdrukkingen".

Paulus heeft geleerd ook te zingen in de nacht der verdrukkingen. Dat heeft hij met der daad gedaan o.a. in de kerker van Philippi en op vele andere tijden en plaatsen. Lukas' tweede boek en de brieven van Paulus spreken een duidelijke taal van de vele verdrukkingen.

„En niet alleen dit, maar wij roemen ook in de verdrukkingen". Waarom? Toch zeker niet omdat de verdrukkingen zo plezierig zijn! Neen, maar Paulus ziet op de noodzakelijkheid en het gevolg van die verdrukkingen. Daarom roemen wij in de verdrukking daar wij weten dat de verdrukking volharding uitwerkt en de volharding beproefdheid (= bevinding) en de beproefdheid hoop.

Door de weg van verdrukking blijkt het voor Paulus wat de Heere in hem gewerkt heeft. Door de verdrukking wordt hij naar God gedrukt en op God geworpen, waaruit de bevinding van zijn geloof vloeit. Als het geen waar geloof was, zou hij door de verdrukking terugvallen in de wereld of in zelfbeklag. Maar nu bevindt hij door de verdrukking zijn zwakheid en krachteloosheid en bevindt hij Gods kracht en trouw. Zo zijn de wegen van druk nodig om het hart te meer aan God te doen vastklampen en aan God alleen genoeg te hebben. Gelijk de stormwind de boom doet groeien in de diepte, zo doet de verdrukking de ziel meer wortelen in de algenoegzaamheid van Christus' offer. Door deze omstandigheden bevindt de zondaar, dat hij in zichzelf niets is, en dat het alles alleen in Christus is.

En dat dit niet alleen zo bij Paulus is, moge blijken als we lezen in Ps. 119 : 71 waar David zegt: het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik Uw inzettingen leerde.

Vanwege het hoge doel en het gezegend gevolg van de verdrukking, roemen al Gods kinderen daarin en achten ze het enkel trouw Gods. Want, zegt David in Psalm 119:75: ik weet dat Gij mij uit getrouwheid verdrukt hebt.

Want indien Gij mij losgelaten had en niet verdrukt had zo zou ik weggedwaald zijn en overgegeven aan het verderf. Maar Gods trouw liet mij niet los.

Daarom nu weet Paulus te roemen in de verdrukking, want de verdrukking werkt volharding uit en de volharding beproefdheid.

Nu zijn we vanzelf gekomen tot een nadere uitleg van de woorden bevinding en beproefdheid.

Zegveld. 

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen