Meditatie

Wat houdt Zijn staan aan de deur van ons hart voor ons een veroordeling en een aanklacht in. De deur is voor Hem dicht. Van nature is er geen plaats in ons hart voor God en Goddelijke zaken. Ieder en alles vindt er toegang, maar Hij, Die er alleen recht op heeft is er buiten gesloten.

Welk een genade, dat Hij daar nog is komen staan. Nooit zoudt gij naar Hem gekomen zijn, nochtans kwam Hij naar u. Hij heeft de weg daarheen gebaand. Die weg liep door Zijn dood. Uw huis staat in de stad des doods. Maar Hij heeft de stad der heerlijkheid verlaten om in uw stad te komen, waar alles Hem tegenstaat. Hij wordt er niet rijker door, 't kostte Hem alleen smart en pijn, 't bracht Hem alleen het kruis, maar Hij staat er in uw belang.

Die deur is Zijn laatste hinderpaal. Alle andere zijn overwonnen door Hem. In Hem is de Heere met de zondaar bevredigd. In Hem is voor ons leven en zaligheid. En Hij is bereid Zichzelve te geven. Daarom staat Hij aan de deur en klopt Hij.

„Zie", wil er acht op geven, het is van het hoogste belang.

Hij klopt in de bediening van Zijn Woord, in de omstandigheden van het leven. In elk vermaan, dat tot ons komt, in elke Evangelieboodschap klopt Hij. Wenende staat Hij te kloppen: Och of gij in deze uwe dag mocht bedenken hetgeen tot uw vrede dient. Biddende roept Hij het ons toe: Laat u met God verzoenen. Nodigend biedt Hij Zijn heilsgoederen aan: „Ik raad u, dat gij van Mij koopt goud, beproefd komende uit het vuur, opdat gij rijk moogt worden; en witte klederen, opdat gij moogt bekleed worden en de schande uwer naaktheid niet geopenbaard worde; en zalf uw ogen met ogenzalf, opdat gij zien moogt".

O, sta er bij stil en overdenk het biddende. Hoevele roepstemmen zijn niet tot u gekomen. Van jongsaf heeft Hij al staan kloppen aan de deur van uw hart. Weken, maanden en jaren. Welk een geduld, welk een lankmoedigheid!

Niet alleen klopt Hij maar ook zegt Hij nog: Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. En Hij heeft ook een brief door de deur geworpen waar het opstaat: Ik sta er nog. Ik ben nog niet gekomen om uw Rechter te zijn, maar u bent nog in het heden der genade, in de mogelijkheid om zalig te worden.

Hebt u er wel eens over gedacht: Christus staat aan mijn deur? Dat Hij staat te kloppen? Ik ben onbezorgd over mijn eeuwige staat en toestand — en Hij heeft er de grootste zorg over? ! Is de droeve toestand van Laodicea een beeld van de uwe? Rijk en verrijkt en geens dings gebrek.

Hij blijft daar niet altijd staan! O, dan zult gij aan Zijn deur staan. Hij binnen en gij buiten. Dan zult gij kloppen en roepen.... maar dan te laat.

Indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen. Ik zal tot hem inkomen. Neen, het zalig worden ligt niet in onze hand, want het is Gods gave. Maar wij zoeken van nature onze gesloten deuren te verontschuldigen. En nu legt Hij de eis ten volle op ons. Wij staan verantwoordelijk! Kunt u één reden opgeven waarom uw deur niet open maar gesloten is, waarom u naar Zijn kloppen niet hoort? Verontschuldig u maar voor Gods aangezicht als u kunt.

Waarlijk antwoord geven houdt in: zich zelf veroordelen, schuldenaar worden voor de Heere. Waar Gods Geest ons plaatst voor de eis, daar houdt alle verontschuldiging op, daar wordt de zonde ons tot schuld. Daar wordt het een persoonlijke maar ook een onmogelijke zaak. Door de lieve en onwederstandelijke werkingen van de Heilige Geest, die ons onmisbaar worden, gaan we acht geven op Zijn stem, geloven, dat Gods Woord waar is, en dat wij vleselijk zijn en verkocht onder de zonde. Het wordt ons een wonder, dat we nog niet weggestoten zijn. En in de onmogelijkheid om zelf de deur open te doen krijgen we Hem nodig. Heere, verbreekt Gij de grendelen maar.

Zie, dat is de deur opendoen: Hem nodig krijgen als Borg en Middelaar, Hem nodig krijgen als Profeet, Priester en Koning om door Hem geleerd, gereinigd en geregeerd te worden. Het houdt in een pleiten op Zijn beloften. Een neervallen voor Hem in het stof der verootmoediging of Hij de teugels maar in handen wil nemen.

En die Hem aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot.

Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden en hij met Mij. Onder dat onwaardige dak wil Hij inkomen met Zijn genade.

En als Hij inkomt, moet de zonde wijken. En dan brengt Hij alles mee.

En ik zal met Hem avondmaal houden. Dan zet Hij Zich aan onze tafel, dan zegt Hij: toon Mij uw gedaante. En dan neemt Hij het onze — ons over. Onze schuld, onze ellende, ons verdriet. Dan leert de ziel Hem kennen als de schuldovernemende en alles betalende Borg. Ze ziet Hem gaan met haar schuld beladen naar het kruis. Zie, dan worden wij de oorzaak van Zijn lijden. Om onze overtredingen is Hij verwond, de straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem. Maar dan ontvangen wij ook door Hem de vruchten van Zijn lijden: door Zijn striemen is ons genezing geworden. En hij met Mij. Dat wordt een gelovig rusten in Zijn volbracht werk, een eten en drinken van Zijn vlees en bloed. En hij met Mij. Dan zet Hij Zijn voorraadschuren open en mag de ziel Hem en al Zijn weldaden deelachtig worden in het toeëigenend geloof. Dat is zaligheid. Dat is Avondmaal vieren — gemeenschap genieten.

(Huizen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen