PAASLIED

O schone dag, waarop de Heer verrijst uit 't stof! Nu straalt de Zon daar over Jozefs dodenhof En over heel de aarde. De Zoon stond op, in eigen en in Vaders kracht. Hij heeft tot in het graf 't verzoeningswerk volbracht, Dat blijft van eeuwige waarde.

De aarde beeft, als in verrukking voor haar Heer' In bliksemstraalgedaante daalt een engel neer  De wachters worden eerst als doden. De hemelwacht neemt nu de plaats in op de steen. Die zwakke vrouwen zorgen baarde en geween. De vijand is vol schrik gevloden.

„Vreest gij maar niet!" zo klinkt het hier uit hemelmond. „Dat gij uw Heere zoekt, het is mij wel verkond. Hij was gekruist maar stond op uit de doden. Komt herwaarts! zie de plaats, waar Hij zoeven lag. Het is hier Sabbatstilte en Gods heilige dag.  Hij heeft u uitgerukt uit al uw noden!" ' '

„Gij, die gebukt gaat onder zorg en dodensmart. Die stervend naar uw Heer' verlangt met heel uw hart: De Levensvorst zal u direct wel vinden. Wordt bij Zijn lege graf dan niet vervaard! Hij stond weer op en zoekt u overal op aard. Nog nooit heeft Hij gemist ook één van Zijn beminden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen