JAGEN EN GRIJPEN

Het leven van een Christen wordt meerdere malen vergeleken bij een wedloop. Dan komt het er op aan, het doel dat wenkt, zo spoedig mogelijk te bereiken. Het is geen wedloop onder de knallende zweepslagen van de wet. In die renbaan is Paulus doodgelopen, hij is er bij neergevallen: ik ben door de wet aan de wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.

Gode leven, dat is de wedloop van het geloof en van de hoop en van de liefde, onder de aanvuring van de H. Geest: Ik jaag er naar. Hij oefent zich iedere dag, dat houdt hem lenig: Of ik het ook grijpen mocht. Ten volle verstaan, hoe groot de verlossing in Christus Jezus is. Temidden van leed en strijd daarin bevestigd worden. Dat is het jagen des geloofs. En wat denkt hij groot van de toekomst, van de erfenis, die op zijn naam staat, en voor hem bewaard wordt: Dat is het jagen van de hoop. Bovenal, hoe brandt de liefde in zijn hart, die de Geliefde zoekt te behagen, zodat zijn leven een offerande wordt.

Maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht. Of ik de prijs mag ontvangen. Zo loop ik de loopbaan. Hardlopers zijn meestentijds doodlopers. In deze loopbaan van hardlopers, lopers naar het leven, naar het eeuwige leven. Hij ziet het voor zich; hij zet er zich voor in met ziel en lichaam. Hij zit er echt achteraan, daardoor wordt heel zijn levensgang gekenmerkt. Dat zal wat zijn, het loon en de kroon uit de hand van zijn Koning te ontvangen. Hij is immers de grote Voorloper. Achter Hem aan, naar Hem toe, dat is het leven van een Christen. Niet op de volmaaktheid vooruitgrijpen, maar lopen, om de volmaaktheid te verkrijgen.

Vaak worden we opgehouden door de last, die ons neerdrukt, door de zonde die ons omringt. Vlees en bloed nemen er liever hun gemak van, en de duivel ziet deze levensgang niet graag. De wereld zet ons de voet dwars, waar ze maar kan. Kortom, er zijn verhinderingen genoeg. En o, wee, wanneer we het wel gaan geloven. Geestelijke gelatenheid en luiheid zijn daar het gevolg van. Zij houden ons van Christus weg. Zijn beeld vervaagt; geloof, hoop en liefde verkwijnen, tot verdwijnens toe. En veel zwaarwichtige woorden kunnen deze achteruitgang niet ongedaan maken. Loopt, lieve Christenen, laat niets en niemand u verhinderen, loopt om uws tevens wil. Ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht. En wat lijdelijke verzuchtingen de toeschouwers ook slaken, Paulus spoort er u toe aan.

Jagen! dat is het leven, nietwaar! Ons aller leven. Wat een jachten en trachten; wat een haast, die iedere rust verteert. De jongeren jagen. Als ze maar eenmaal ... En de ouderen jagen. Reken maar dat wij er achteraan zitten! Achter wat eigenlijk? ! En zat er soms iemand achter ons aan? Zou het de vorst der duisternis kunmen zijn? Ik vraag maar. Rennen we voort, onder de gesel der begeerten? Wij raken buiten adem, de tong hangt ons uit de mond. Dat houdt niemand vol; we zeggen het wel duizendmaal. Het is een dodenren! Al lezende, wordt u een halt toegeroepen. Geeft u rekenschap van deze jacht, voor u onderweg bezwijkt.

Jagen en grijpen. Grijpen naar, jongens! Het geluk en het genot; de welstand en de weelde. Wij strekken er de handen en de harten naar uit. We komen handen te kort, en de harten worden zo koud. Hebben en houden, grijpen, dat is het parool. En wat u grijpen wilt, ontglipt u telkens weer. Straks grijpt u er voor eeuwig naast. Want de wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheid. Gaat u voorbij.

Jagen en grijpen. Maar dan heel anders! Paulus, doe nu niet zo opgewonden. Er is hier echter geen sprake van opwinding, alleen maar van inspanning. Zou iemand menen, dat hij daar doodmoe van werd, niets is minder waar. Het slot van zijn woorden klinkt integendeel zeer ontspannend: waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. Wij mogen ook lezen: Omdat ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. Hoort u dat goed, die namen bedoel ik. Christus Jezus. In deze namen wordt de verlossinig uitgeschreven. Hij is een volkomen Zaligmaker, door de Vader in deze wereld gezonden. Paulus is door Hem gegrepen. Christus Jezus legde beslag op hem, nam hem in bezit. Nu loopt hij als een bezetene, als een gegrepene. Christus Jezus houdt hem vast, en daarom houdt hij vol. Het is niet desgenen, die loopt en grijpt, het is van en door Hem, die gegrepen heeft.

Ik ben gegrepen, zegt de apostel. Paulus reed, hoog te paard, van Jeruzalem naar Damascus. Paulus liep in de loopbaan van de ijver voor de wet. Hij was eigenlijk voortvluchtig, maar dat wist hij toen nog niet. En Christus zat hem op de hielen, maar daar had hij geen erg in. Totdat de hand hem greep: Saul, Saul. Hij werd gegrepen, als een misdadiger, opgepakt als een kwaaddoener. Dat was om nooit te vergeten: gegrepen ben. Bent u reeds gegrepen? Paulus kon zijn eigen weg niet vervolgen, zijn eigen leven niet verder leven. Omdat ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. En deze Christus houdt hem stevig in Zijn greep.

Gegrepen. Gearresteerd én gered. Christus greep deze drenkeling, al spartelde hij danig tegen. Hij greep hem, om hem uit de zwarte wateren van de dood te brengen tot het waarachtige leven. Wij worden niet gered, zonder gegrepen te zijn, mijn lezer. Er is er maar Eén, die met macht grijpt, en die nooit meer los laat. Dat is deze Christus Jezus. Zijn Naam zij geprezen.

Dat is ingrijpend. Het leven verandert dan op slag. Heere, wat wilt Gij, dat  ik doen zal? Het antwoord vindt u onder  anderen, hier. Omdat Hij mij heeft gegrepen, daarom mag en moet ik er naar  staan om „het" te grijpen. Zal het gelukken? Niet mijn grijpen, maar mijn gegrepen zijn, verzekert mij ervan. Omdat.  Dat is de dragende kracht van mijn leven. Mijn inspanninig vindt haar rustpunt en haar uitgangspunt in Zijn genadige en gestadige greep. Nu kan het mij  niet meer ontgaan!  Waartoe ik ook van Christus Jezus gegrepen ben. Wanneer Christus ons door  Zijn Woord en Geest grijpt, dan houdt  Hij ons niet op een verre afstand van  Zich. Dan lijft Hij ons in, in de gemeenschap met Hem. Paulus kan van Hem  niet meer loskomen, zijn leven ligt onlosmakelijk aan Christus verbonden.  Wat zeg ik? Want het leven is mij Christus, dat is nog volstrekter. Inniger kan het niet. Die gemeenschap is een gemeenschap van Zijn lijden, een gelijkvormig worden aan Zijn dood. Maar Christus is opgestaan. Waar Christus  hem gegrepen heeft, daar heeft Hij hem ten eeuwige leven gegrepen. Daar zal  hij komen tot de wederopstanding der  doden, dat kan niet missen.  Waartoe greep Christus Jezus mij?  Om met Hem te lijden voor hem te strijden; om mij geheel aan Hem te wijden.  Om voor Hem te getuigen onder de heidenen. Heel eenvoudig: om Hem te volgen. Waarheen? Naar de heerlijkheid,  naar de volmaaktheid. Dat kan ik niet  meer buiten beschouwinig laten, sinds  ik Hem aanschouwde. Ik ben, om u de  zeggen, zo gegrepen door de openbaring  van Zijn opstandingsheerlijkheid, dat ik  daarom ook ga jagen om die te grijpen.  Ik jaag er naar, of ik het ook grijpen  mocht, waartoe ik van Christus Jezus  ook gegrepen ben.  Wij weten nu wat van het Christelijk leven. Dat is het leven van een Christen.  Ik zei u reeds bij voorbaat: Dat leven  staat en valt met Christus.  Bent u een Christen? Kent u Christus?  Dankt Hem er dan voor, dat Hij u greep,  opdat u zoudt grijpen. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen