Jezus roept

Uit genade.

Ten allen tijde hebben de mensen er aanstoot aan genomen dat de Heere Jezus gekomen is om zondaars te roepen. Uit deze ergernis blijkt overduidelijk hoe blind wij zijn van nature in de dingen van het Koninkrijk der hemelen. Wij zijn n.l. van mening dat er bij ons toch iets moet zijn waarop de Heere in zijn werk aansluit. Er moet toch een oog zijn waarin de haak geslagen kan worden. Zodoende hebben wij van Levi, de tollenaar uit Kapernaüm, een man gemaakt die in zijn tolhuis zat te tobben over zijn zonden. We laten hem daar de boetepsalmen zingen, en uit de diepten der ellende roepen tot God. En zó is dan duidelijk gemaakt waarom Jezus toen Hij op weg naar de zee voorbij het tolhuis kwam, deze man riep. Er was bij Levi het oog van een diep schuldbesef en in dat oog sloeg toen de haak van Jezus' roeping.

Daarmee is dan het Evangelie vermoord en genade geen genade meer. De mens moet weer wat zijn en weer wat hebben om bij God in aanmerking te komen. De door de voordeur uitgedreven Pelagius keert door de achterdeur terug met zeven andere geesten, erger dan hij . . . .

Onder dit schijn-evangelie zuchten velen, gelijk eenmaal Luther. Want wie het ernstig neemt met dat iets-zijn en iets-hebben voor Gods aangezicht komt altijd tekort. En zo wordt hen alle hoop van behouden te worden ontnomen! Alleen de geveinsde heeft rust.

Gode zij dank luidt Gods Evangelie anders dan het menselijke. Gods Evangelie is : Jezus roept uit genade. De Bijbel geeft ons geen enkele reden om te veronderstellen dat Levi vóór zijn roeping een schuldverslagen mens was. Jezus zag hem in het tolhuis zitten. staat er. „In het tolhuis" — dat was Levi's situatie bij zijn roeping. Dat wil zeggen: in de greep van de zonde. Hij was een zondaar. Hij was ziek. Daarvan moeten wij niet maken: hij voelde zich zondaar; hij voelde zich ziek. Want dan hebben wij wéér bepaalde kwaliteiten bij Levi verondersteld. En die waren er niet. Het bedenken zijns vleses was vijandschap tegen God, gelijk bij ons allen van nature.

Maar Jezus zag hem zitten. En Jezus doorzag hem als een ziek mens. Toen werd Zijn doktershart (vers 17 !) met innerlijke ontferming over deze zieke bewogen. En Hij riep hem: volg Mij. Want zieken hebben de dokter nodig. Terecht zegt daarom Calvijn: „In de roeping van Levi hebben wij een treffend voorbeeld van de genade van God". En: „Deze tollenaar werd uitgekozen, opdat in zijn persoon zou zichtbaar worden dat ons aller roeping niet berust op de verdiensten van onze eigen gerechtigheid, maar op Gods loutere goedheid".

Met Macht.

We lezen: „en hij opstaande, volgde Hem". Waar komt dat vandaan dat deze mens de genadige roeping die tot hem kwam ook gehoorzaamde?

Dat Levi opstond en Jezus volgde komt omdat Jezus' roep tot hem met macht is. „Daar zij licht", sprak God in den beginne, „en er was licht". Welnu, wat de Vader doet, dat doet ook de Zoon desgelijks. Gelijk de Vader de doden opwekt en levend maakt, alzo maakt ook de Zoon levend wie Hij wil. Het was daar in Kapernaüm bij Levi's tolhuis de ure dat deze dode zou horen de stem van de Zoon Gods en wie die stem gehoord heeft, zal leven! (Joh. 5 : 19 t/m 25).

Alzo moet men het niet de mens, maar Gode toeschrijven dat Levi op­ stond en Jezus volgde. Die roemt, roeme in de Heere!

Wat een heerlijke prediking, dat Jezus roept met macht! Zó verstrikt kan een mens niet zijn in de netten van zonde, duivel en vlees, of Hij kan de voeten uit het net uitvoeren! Met onze macht is 't niets gedaan, maar met de Zijne alles. Als daar ergens de moedeloze vraag uit de diepten der ellende opklinkt: „zou ook een machtige de vangst ontnomen worden? ", dan roept het Evangelie blijde uit: Ja!, want Jezus is uw Heiland, uw Verlosser, de Machtige Jacobs. Door Zijn genade is er hoop voor de goddelozen, door Zijn macht uitzicht voor de gebondenen!

Tot bekering.

Als Jezus' genadige roep met macht in Levi's leven klinkt, dan blijft het niet bij het oude. Dan komt het tot bekering. Dat kan niet anders, omdat Christus nimmer gescheiden kan worden van Zijn Geest, die levend maakt. De bekering ligt uitgedrukt in het woord „volgen". Wat ligt daar al niet in opgesloten! Ik stip slechts aan.

Volgen betekent: uit het tolhuis — achter Jezus aan. Het verleden wordt als een verleden van zonde en schuld voor God gekend èn verlaten.

Zondekennis en schuldverslagenheid zijn niet conditie tot-de-roeping, maar vrucht van de krachtige roeping uit genade. Deze vrucht wordt niet alleen zichtbaar in een verbroken hart, maar ook in een afkeer, in een breuk met de zonde en haar dienst. „Wat ik door bedrog ontvreemd heb", zei Levi's collega Zacheüs, „dat geef ik vierdubbel weder".

Het nieuwe leven is geheel en al óp Jezus betrokken. Jezus volgen wil zeggen: in Hem geloven. Hem dienen, met Hem gekruisigd worden. Straks zit Levi met Jezus aan tafel.

In deze tafel-gemeenschap ervaart deze tollenaar, deze zieke, wat de Medicijnmeester Jezus aan zulken doet! Hij leert Hem kennen als degene „die u, al wat gij hebt misdreven, hoeveel het zij, genadig wil vergeven, uw krankheên kent en liefderijk geneest!" En dan gaat Levi als Mattheüs met Jezus mee; en later schrijft hij het evangelie om de Joden te betuigen dat Jezus de Christus is. Dat wordt zijn dienst. Zijn vingers gewend om geld te tellen, hanteren nu de schrijfstift om te verkondigen de naam van Jezus die hem genadig riep! Het oude is voorbij gegaan, zie, het is alles nieuw geworden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen