DE HEILIGE GEEST

De Heilige Geest is de derde Persoon van het goddelijk Wezen.

Het is waar, dat het Nieuwe Testament veel klaarder over de Heilige Geest spreekt dan het Oude, maar beide Testamenten getuigen van dezelfde Geest.

De Heilige Geest wijst op een geestelijke Persoon in het goddelijke Wezen, naast de Vader en de Zoon. De Schrift spreekt van de adem des Almachtigen. (Job 33 : 4), van de Geest van Gods mond (Ps. 33 : 6). Christus vergelijkt de Heilige Geest bij de wind, (Joh. 3 : 8), die op de discipelen wordt geblazen (Joh. 20:22).

De Heilige Geest is de onderscheiden naam, waardoor de derde Persoon in het goddelijk Wezen onderscheiden wordt van alle schepsel, dat geest genoemd wordt, omdat Hij de Geest van God is. De Heilige Geest gaat van God uit. Hij houdt alle schepsel levend. Hij is de Geest van de Vader en ook de Geest van de Zoon (Genesis 1 : 2; Jes. 11:2; Matth 10 : 20; Rom. 8 : 2 en 9; 1 Cor. 2 : 6; 2 Cor. 3 : 17, 18; 1 Petr. 1 : 11).

De Heilige Geest staat voor de troon van God en het Lam. (Openb. 1 : 4; 3 : 1; 4:5; 5 : 6).

De Heilige Geest gaat uit van de Vader (Joh. 15 : 26). Dit had zeer bijzonderlijk plaats op Pinksteren. Hierin treedt de persoonlijkheid van de Heilige Geest duidelijk op (Joh. 15 : 26; Hand. 13 : 2). De Heilige Geest onderzoekt (1 Cor. 2:10 en 11), oordeelt (Hand. 15 : 28), hoort (Joh. 16 : 13), spreekt (Hand. 15 : 2), wil (1 Cor. 12: 11), leert (Joh. 14:6), bidt (Rom. 8: 27), getuigt (Joh. 15:26).

De Schrift stelt het als volkomen hetzelfde of God dan wel Zijn Geest iets zegt, in ons woont, door ons wordt veracht (Jes. 6 : 9 en Hand. 28 : 25; Jeremia 31 : 31 en Hebr. 10 : 15; Ps. 95 : 7, 8 en Hebr. 3 : 7—9; Hand. 5 : 3 en 4; Rom. 8: 9 en 10; 1 Cor. 3 : 16 en 6 : 19; Ef. 3:22).

Goddelijke eigenschappen worden evengoed aan God als aan Zijn Geest toegeschreven: eeuwigheid (Hebr. 9: 14), almacht (1 Cor. 12 : 4—6), alomtegenwoordigheid (Ps. 139 : 7), alwetendheid (1 Cor. 2: 10, 11).

Dit gaat ook door voor de goddelijke werken van de schepping en herschepping (Gen. 1 : 2; Ps. 33 : 6; Job 33 : 4; Ps. 104:30).

De Christus ontvangt de Heilige Geest (zie Jes. 11 : 1 en 2), de apostelen worden toegerust tot hun taak (Matth. 10 : 20; Lukas 12 : 12; Joh. 14 : 16 v.). De Heilige Geest geeft krachten en gaven aan de gelovigen. Hij woont in de gemeente (1 Cor. 12:4—11).

De Heilige Geest staat in dezelfde verhouding tot de Zoon, als de Zoon tot de Vader. De Zoon ontvangt alles van de Vader. De Heilige Geest neemt alles uit de Christus (Joh. 16 : 13, 14). Gelijk de Zoon van de Vader getuigt en de Vader verheerlijkt, zo getuigt de Heilige Geest van de Zoon en verheerlijkt Hem.

Niemand komt tot de Vader dan door de Zoon (Matth. 11:27; Joh. 14:6). Doch ook kan niemand zeggen Christus de Heere te zijn dan door de Heilige Geest (1 Cor. 12 : 3), omdat er geen gemeenschap met God is dan door de Heilige Geest.

Die Geest schenkt al de weldaden, die de Christus heeft verworven: de wedergeboorte (Joh. 3:3) de overtuiging van zonde (Joh. 16:8—11), het kindschap (Rom. 8 : 15), de vernieuwing (Tit. 3 : 5), de liefde Gods (Rom. 5 : 5), geestelijke vruchten (Gal. 5 : 22), de verzegeling enz. enz.

De gemeente wordt gewaarschuwd de Heilige Geest niet te bedroeven (Jes. 63 : 10; Ef. 4 : 30). De lastering tegen de Heilige Geest is een onvergefelijke zonde (Matth. 12 : 31 en 32).

De voorafgaande beschouwingen over het getuigenis der Heilige Schrift hebben doen zien dat de Godsopenbaring over God in die drieërlei zin spreekt: Vader, Zoon en Heilige Geest. Alle werken Gods in schepping en herschepping hebben hun oorzaak in genoemde Drievuldigheid.

Het is niet onze bedoeling de ganse geschiedenis van het ontstaan van het dogma der Drieëenheid te behandelen. Men kan begrijpen, dat de grote theologen van de eerste eeuwen moeite hebben gehad met de genoemde drieheid: Vader, Zoon en Heilige Geest, ofschoon er van één Godheid sprake was en niet van drie Goden, terwijl de benaming van Vader, Zoon en Heilige Geest toch op een onderscheiding wees.

Vooral Augustinus heeft vordering gebracht in de behandeling van de aangelegen vragen. Hij gaat uit van het wezen (essentia) Gods, niet van de Persoon b.v. van de Vader. Drie Per­sonen, één Wezen. In het Wezen Gods ligt de eenheid. Vader, Zoon en Heilige Geest zijn drie Personen, maar één Wezen. In elke Persoon is het goddelijke Wezen.

Omdat Augustinus dat zo zag, kon hij ook geen onderlinge verhoudingen leren, die in feite op ondergeschiktheid neerkomen. Hij gaat uit van het Wezen Gods, dat in alle drie de Personen wezenlijk is.

Het Westen sluit aan op de leer van Augustinus. Ook de reformatoren stemden daarmede in.

We hebben alleen het allervoornaamste omtrent de ontwikkeling van de Triniteitsleer, (de leer der Drieëenheid) gememoreerd en vestigen de aandacht er op, dat er eeuwen zijn gepasseerd, alvorens de kerk na veel strijd en tegenstand tot het dogma der Drievuldigheid Gods kwam. Daarom wil ik de aandacht er op vestigen dat de Reformatie in het licht stelde, „dat het historisch geloof aan de triniteitsleer, hoe zuiver ook, niet zalig maakt, maar alleen 't oprecht geloof des harten in God zelven, die in Christus zich als drieenig God heeft geopenbaard". (Vgl. Bavinck II 293).

We nemen nog een woord van Bavinck over: „De Vader is enkel en eeuwig Vader, de Zoon is enkel en eeuwig Zoon, de Geest is enkel en eeuwig Geest. En omdat ze elk zichzelf zijn op eenvoudige, eeuwige, absolute wijze, daarom is de Vader God en de Zoon is God en de Heilige Geest is God. De Vader is het als Vader, de Zoon als Zoon, de Heilige Geest als Heilige Geest". (Zie II blz. 314).

Het vaderschap onder de mensen is een zwakke gelijkenis van het Vaderschap Gods (Ef. 3 : 15). Een zwakke gelijkenis, want het vaderschap onder de mensen is tijdelijk en kort, maar God is eeuwig Vader. Hij is Vader. Dat is bij wijze van spreken Zijn natuur. Hij is Vader zonder begin en zonder einde. De generatie van de Zoon is een eeuwige generatie. De Zoon is evenals de Vader eeuwig. De eeuwigheid van het Vaderschap sluit de eeuwigheid van het Zoonschap in. Wie Vader zegt, noemt daarin ook de Zoon.

De Zoon draagt in de Schrift verschillende namen: het Woord, de Wijsheid, de Logos, de Eerstgeborene, de Eniggeborene.

Men denke hierbij niet al te menselijk, want zelfs de geboorte is een zwak beeld. Het is alles bij God goddelijk anders en verheven boven het menselijke.

Voor zover we er iets van kunnen verstaan, moeten we het geestelijk verstaan. Als we bij God van generatie spreken en enige gelijkenis zoeken, moeten wij die zoeken in het denken en spreken. De Schrift, die de Zoon het Woord (Logos) noemt, gaat ons daarin voor.

De Zoon is geen schepsel, maar Hij is God van alle eeuwigheid (Rom. 9 : 5).

De persoonlijkheid en zelfs de godheid van de Heilige Geest is in de kerk lange tijd een zaak van geschil geweest. Hoe dit kan?

Wel de Heilige Geest is de onderwijzer in het binnenste: Maar de Trooster, de Heilige Geest, welken de Vader zenden zal in Mijnen Naam, die zal u alles leren en indachtig maken alles, wat Ik u gezegd heb. (Joh. 14 : 26).

Deze innerlijke Leermeester, die in de Naam van Christus onderwijst en op Zijn bevel, werd wel gekend, maar bleef verborgen, totdat de gemeente rijker werd en dieper in de kennis van God doordrong.

De Heilige Geest, leert de Schrift, is de innerlijke verkondiger van heil, wedergeboorte, bekering, heiligmaking enz. Hij is het, die de gemeenschap met de Vader en de Zoon bewerkt.

Die Heilige Geest is het, die van de Vader en de Zoon uitgaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen