HEILIGE TELKUNST

Psalm 90 : 12.

Ten onrechte reserveren wij Psalm 90 doorgaans alleen voor de Oudejaarsavond en voor rouwdagen — dagen, waarop de kortheid van het leven bijzonder in het oog valt. Hoe sprekend dit gebed van de vergrijsde man Gods ook is op zulke dagen, het blijft een bede van eeuwigdurende waarde en lering.

Voor ons geestesoog zien we Mozes in gebed verzonken. Hij is de drukte van het Israëlische legerkamp ontvlucht, maar de nood en de zorgen over het volk kan hij niet achterlaten. Hij neemt ze mee, ook in de eenzaamheid, waarin hij met de Heere alleen wil zijn.

Mozes heeft het niet gemakkelijk met de leiding van het volk. ledere keer opnieuw blijken het mopperaars te zijn, die de Heere verdriet doen door hun opstandige houding. Des te groter wordt tegen deze achtergrond de eeuwigdurende trouw van God. Daarvan legt Mozes in het begin van zijn gebed belijdenis af: Heere, Gij zijt ons geweest een toevlucht van geslacht tot geslacht. Eer de bergen geboren waren en Gij de aarde voortgebracht had, ja van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God.

Wat is tegenover de eeuwige God de vergankelijke mens nietig! Mozes komt hiervan onder de indruk. De ene dag voegt zich bij de andere. Waar zal de mens blijven, als God zijn bestaan doorlicht? Dan komen onze heimelijke zonden in het licht van Gods aangezicht te staan! Wie zal dan kunnen leven? En in deze woestijn zullen ze hun einde vinden en sterven. Beseft het volk het ook? Mozes vreest! De nood van allen, die hem toevertrouwd zijn, drukt als een zware last zijn schouders neer: Israel verspeelt gedachteloos de jaren, die nog resten. Dan vouwen de handen zich tot een gebed voor het volk: „Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen".

Mozes vraagt, of God hem en het volk wil leren de dagen te tellen. Tellen, is een bezigheid, die een kind in de eerste klas op school al leert met behulp van een telraam. Zo vraagt Mozes om als een kind door God onderwezen te worden in het tellen. Met nadruk zegt hi| erbij: onze dagen tellen.

Kan Mozes het volk deze bezigheid uit zichzelf niet ter harte doen nemen? Nee. De oude leider heeft bij het licht van Gods Woord en Geest in zijn eigen leven en in dat van het volk gezien, dat we maar voortleven en denken, dat er aan onze dagen op aarde geen einde komt. Daarom komt deze bede op zijn lippen: „O God, leer ons zuinig zijn op onze dagen. Doe ons de kortheid van ons leven in het oog houden. Leer ons de waarde van elke dag verstaan, juist omdat de dagen zo weinig zijn en zo haastig voorbij gaan. Leer ons tellen, alsof elke dag de laatste is, opdat wij dagelijks leren sterven."

Zo komt het doel van deze bede in zicht: „opdat wij een wijs hart bekomen". Van huis uit hebben het volk en Mozes, ja iedereen, een dwaas hart, dat leeft bij de dag en zich om God niet bekommert. Nu vraagt Mozes om een wijs hart. Wat houdt dat in? Een hart, dat de dagen gaat tellen en elke dag als een onverdiende genade van God ziet. Een hart, dat de dag uitkoopt om de Heere te vrezen.

Salomo zal later dit gebed op zijn lippen nemen, als hij van God geen rijkdom of een lang leven vraagt, maar een wijs hart. En Paulus omschrijft het wijze hart in de brief aan de gemeente van Efeze (5 : 14) als volgt: „Ziet dan, hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar wijzen, de tijd uitkopende, dewijl de dagen boos zijn."

Zo bidt Mozes als voorbidder voor het volk.

Dit gebed van Mozes heeft ook ons veel te zeggen. Leven wij elke dag in het besef; dat God ons nog spaart om ons tot Hem te bekeren? Door de jacht van het leven vergeten we elke dag als een genadegave van God te zien. Moeten ook wij niet zuing worden op onze dagen? We gaan zo gedachteloos met onze dagen om. We denken, dat er na vandaag nog ontelbaar veel dagen zrdlen volgen, maar God kan onverwacht ingrijpen: „Gij dwaas, in deze nacht zal men uw ziel van u afeisen". En dan? Daarom moet deze bede van Mozes dagen tellen." Wie dit in oprechtheid bidt, zal in Gods licht het gewicht van zijn zondeschuld tegenover God en de billijldheid van Gods toorn zien. Zo brengt de Heilige Geest ons door het Woord in een heilige ongerustheid over ons korte leven om de tijd uit te kopen en in het geloof bij de Heere Jezus te schuilen met al onze zonden. Het wijze hart blijkt, daarin wijs te zijn, doordat het alleen rust vindt in het volkomen offer van de Heere Jezus aan het kruis: „Het is volbracht".

Dit gebed blijft de dagelijkse bede van ieder, die de Heere vreest. Deze Leermeester wordt nooit moe om herhalingsonderwijs te geven in deze teloefeningen van het geloof. Bovendien zijn de herhalingsoefeningen maar al te zeer nodig, omdat de gelovigen vaak slordig omgaan met de dagen.

Wie echter de bijstand van deze leraar uitroept, wordt niet beschaamd, maar zal ervaren, dat hij een verhoorder der gebeden is, ook van dit gebed:  "Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen",

Tot zijn geloofsverwondering zal dit gebed straks overgaan in een eeuwig danken voor Gods grote genade in Christus. Dan zijn de dagelijkse teloefeningen voorbij, want deze zaligheid is niet in dagen af te meten, maar verliest zich in de eindeloze eeuwigheid,

Bent u al zo'n biddende leerling(e) van de Heilige Geest, evenals Mozes was? Op deze leerschool is geen plaatsgebrek. Deze Leermeester valt ook nooit tegen! Ga dan bij Hem in de leer! Ook u zult ervaren:

God zal zelf uw Leidsman wezen,

leren, hoe u wand'len moet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen