DE STROOM DES LEVENS (I)

Mozes mocht vanaf dé hoogten van Nebo het beloofde land zien, maar zou het zelf niet betreden. Zo hebben alle profeten Gods de Goddelijke toekomst van verre mogen zien, zonder de vervulling zelf te beleven. Door de Geest Gods werden zij als het ware op hoogten gevoerd, om te zien wat komen zou.

Zo heeft Ezechiël, een banneling onder de bannelingen in Babel, het herstel van het volk gezien. God zou hun graven openen en hen weer in het land Israëls terugbrengen, hoofdstuk 37 en daar zou God weer onder hen wonen. Dit wonen van God onder Zijn volk mag de profeet aanschouwen in een groots visioen, hoofdstuk 40 tot en met 48. Tot in bijzonderheden wordt de herbouw van de tempel des Heeren beschreven en in die tempel zal de Heere weer wonen onder Zijn volk, en vanuit die tempel zal God Zijn zegen uitgieten over Zijn volk.

Dit wordt hem in hoofdstuk 47 getoond in het visioen van de wateren des levens, die vanuit de tempel vloeien en het dode en onvruchtbare land levend maken.

Wanneer wij de Messiaanse voorzeggingen van de profeten bestuderen zien wij, dat zij herhaaldelijk de komende heilstijd aanduiden als een tijd, waarin God op bijzondere wijze Zijn Geest zal uitstorten onder Zijn volk. Bij voorkeur heeft God deze profetie ingekleed in de vorm van het uitgieten van waterstromen. In water liggen de oorsprongen van het leven; zonder water is alle leven onmogelijk. Met name in een droog land als Palestina werd dat jaarlijks gezien. Als na de maanden van droogten eindelijk de regen overvloedig begon te vloeien, werd het land in enkele dagen tijds herschapen; dan begon de woestijn te bloeien als een roos.

Daarom wordt het reddende heil des Heeren in de Schrift ook herhaaldelijk beschreven onder het beeld van water. B.v. Psalm 36: „Gij drenkt ze, namelijk de mensenkinderen, uit de beek Uwer wellusten, want bij U is de fontein des levens"; Jesaja 12: „Gijlieden zult water scheppen met vreugde uit de fonteinen des heils"; Jesaja 55: „O alle gij dorstigen komt tot de wateren" enz.

Met name het werk van de Heilige Geest wordt herhaaldelijk verkondigd onder het beeld van waterstromen, die God zal uitgieten. Zie Jesaja 44: 3, Joel 2 : 18, Zacharia 14 : 8. In deze laatste tekst wordt ook gesproken van levende wateren, die uit Jeruzalem zullen vlieten. Hetzelfde beeld vinden wij ook in Ezechiël 47.

Eeuwenlang ligt de Dode Zee daar als een toonbeeld van Gods oordeel. Voordat God de steden van die vlakte, Sodom en Gomorra, verdierf was zij als de hof des Heeren, dus als een paradijs, als Egypteland als gij komt te Zoar, Genesis 13 : 10. Daarna is deze vlakte doods en verlaten. In wijden omtrek is geen boom, geen struik, geen plant te zien. Geen enkele vis spartelt in het water. Alle leven is hier ten dode opgeschreven. De zee bestaat uit een verzadigde oplossing van verschillende zouten. Dagelijks stromen er miljoenen liters zoet water in uit de beek Kidron en vooral ook uit de rivier de Jordaan, maar al dit water is niet bij machte om de zee gezond te maken. Overdag is het in dit zeebekken zo gloeiend heet, dat er gemiddeld weer evenveel water verdampt als er dagelijks invloeit. Zodoende wordt de zee nooit voller, maar wel steeds nog een klein beetje zouter. Al het goede verdampt, het kwade blijft achter.

In dit opzicht is deze zee een treffend voorbeeld van de ongelovige en onbekeerde kerkganger. Wat een stroom van levend Woord Gods komt tot ons dagelijks, maar ook met name wekelijks in de verkondiging des Woords, maar men verandert niet, evenmin als de Dode Zee verandert. Ook bij ons verdampt dan al het goede, alle goede voornemens en alle goede gedachten en wij blijven onbekeerd!

Eeuwenlang stroomde ook het water van de beek Kidron uit in de Dode Zee. Wie een landkaart neemt kan zien, dat deze beek juist langs de oostelijke stadsmuur van Jeruzalem loopt en zo verder afdaalt door een woest en onvruchtbaar gebied naar de Zoutzee. Die oostelijke stadsmuur is tevens de buitenste muur van het tempelplein en daarom eindigde het afvoerkanaal van het brandofferaltaar ook in de beek Kidron. Het bloed van de zondoffers, met Pasen het bloed van honderdduizenden schapen, werd uitgegoten in een trechter naast het altaar en vloeide at door een afvoerleiding naar het Kidrondal. Met Pasen werd de beek rood gekleurd door het bloed van de ontelbare Paaslammeren, maar noch het water, noch het bloed bracht enige verandering in de zee teweeg: haar wateren bleven dodelijk en onvruchtbaar.

Maar nu toont God aan Ezechiël de wondere kracht van het water der beek, die in de heilstijd uit de tempel des Heeren zal vloeien. Overal waar dit water komt zal het leven. Het leeft in de beek, want deze wordt vol vis; het leeft langs de beek, want daar ontstaat vruchtdragend geboomte; het wordt zelfs levend in de Dode Zee, zodat vissers er de netten kunnen uitspreiden.

Wat wordt er met deze beek bedoeld? De stromen des Geestes, die als vrucht van Christus' offerande uitgestort zullen worden over de gemeente des Heeren. De profeet vertelt ons immers nu, wat God hem reeds in hoofdstuk 39 : 27—29 toonde: „Als Ik Mijn volk zal wedergebracht hebben uit de landen hunner vijanden, dan zullen zij weten dat Ik de HEERE hun God ben en Ik zal Mijn aangezicht niet meer voor hen verbergen wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israëls zal hebben uitgegoten".

„Wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israëls zal hebben uitgegoten". Dit is het hoogtepunt in Gods heilsdaden, het voorlopige eindpunt: de uitstorting van de Heilige Geest. In de hemelse zaligheid zal dit ten volle vervuld worden, dat de woning Gods is bij de mensen en dat zij altijd Zijn aangezicht zullen zien; in de aardse tempel als woning Gods onder de mensen is dit uitgebeeld, maar door de gave van de Heilige Geest wordt dit alles als gedeeltelijke vervulling ontvangen en ervaren. God woont onder de mensen: God wil wonen in de mensen door de Heilige Geest: Zijn wet wordt ingeschreven in ons binnenste (Jeremia 31 : 33), Zijn liefde wordt uitgestort in onze harten (Rom. 5 : 5) en wij worden verzegeld door die Heilige Geest als Zijn eigendom nu en Zijn erfgenamen eenmaal (Efeze 1 : 13, 14). Die Geest moet gezocht worden met al ons vermogen: Hij is beloofd; Hij is onmisbaar, want zonder Die Geest is er geen leven: Hij is ook daarom onmisbaar, omdat wij zonder die Geest geen deel aan Christus hebben. Wie de Geest van Christus niet heeft, die komt Hem, dat is Christus, niet toe (Rom. 8:9).

„Het zal leven, alles waarheen deze beek zal komen", vers 9. Die Geest is het die levend maakt. Levend maken, dat is het kenmerkende van de Heilige Geest. Hij schept het leven en Hij onderhoudt het leven door Zijn inwerkende en blijvende kracht. Dat geldt van het leven in de schepping, dat geldt ook van het leven in de herschepping. Hij maakt levend en Hij houdt levend. Door Zijn Geest werkt God Drieënig in het geschapene; door Zijn Geest werkt en woont God in hetgeen herschapen wordt.

Hij maakt levend uw verstand, uw hart, uw wil. Hij maakt levend uw godsdienst, uw kerkgaan, uw Bijbellezen, uw gebed. Hij maakt levend uw berouw, uw verlangen, uw geloof, uw liefde. Zonder die Geest is alles dood.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen