EEN GENEZEND WOORD

Wat de Heere zo herhaaldelijk zegt, gaat in de gemeente van mond tot mond. Eigen woorden sterven meestal een vroegtijdige dood; Gods woorden lijden een lang leven, omdat ze doorgegeven en overgenomen worden: Ik zal u niet begeven en u niet verlaten. Het blijft niet slechts in het geheugen zweven, het wordt in het geloof beaamd. Zo is het! Het wordt in het gebed aan de Heere voorgehouden: Gij hebt toch gezegd. Kortom, zo'n woord des Heeren doet kracht. Telkens weer zal Hij het waar maken. Krijgt u een cheque, dan kunt u die maar één keer innen. Dat woord des Heeren wordt wel honderdmaal uitbetaald in de kleine munt voor iedere dag, en voor allerlei omstandigheden. Wel hem die er een leven lang uithaalt, wat er in zit: Ik zal.

Niet begeven en niet verlaten. Waar veel ons ontvalt — wij kunnen het niet vasthouden — daar wil Hij bij u blijven. Wat u ook overkomt. Hij trekt Zich niet terug. Schrikken wij terug bij de gedachte aan de toekomst? — het kan verdriet en verlies zijn, ziekte en kruis —. Wij zijn immers van gisteren en weten niets. Als we dan dit éne maar mogen weten: Ik zal u niet. Dan kunnen we verder, dan mogen we roemen: zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn! Komt ouderdom, komt zwakheid, komt eenzaamheid om de hoek kijken? De Heere is bij mij.

Hij verzekert het ten stelligste en kiest daarvoor de vorm van een ontkenning. Niet begeven, niet verlaten. Eigenlijk staat er: niet, niet, noch niet niet. Die opeenstapeling van ontkenningen, onderstreept de sterke bevestiging. Nooit of te nimmer. In geen geval en onder geen beding. Het is niet overbodig, die bevestiging. De vorst der duisternis zal het u betwisten, hij weet wel hoe waardevol dit woord is; als de grote dief, heeft hij het op kostbaarheden voorzien. Het ongeloof is ook zo'n dief. De Heere moet de dieven telkens in de kraag grijpen, opdat zijn arme kinderen niet van ellende zouden omkomen. Ja, zijn kinderen. Hij zegt: Ik ben immers bij u, wees maar niet bang.

Want... Dit woord des Heeren werkt wat uit. Hij zond zijn Woord uit en zij werden genezen. De geestelijke gezondheid ligt in het bewaren van des Heeren Woord. Wordt het bewaard, dan zal onze wandel daarnaar zijn: Uw wandel zij zonder geldgierigheid. Het zal dus aan ons te merken zijn, dat de Heere dit gezegd heeft, dat zou althans moeten. Hoe dan? Door diepzinnige beschouwingen? Neen, die zijn te goedkoop. Geen geldgierigheidl Christus waarschuwde er al tegen, en zij wordt in de Schrift een wortel van alle kwaad genoemd. Geldgierigheid is afgodendienst. De liefde is in het geding, de liefde tot geld en goed. Wij houden het angstvallig vast en willen altijd meer. De kenmerken van het geloof liggen vaak niet waar wij ze bij voorkeur zoeken. Dit is een kenmerk van geloof: Uw wandel zij zonder geldgierigheid en zijt vergenoegd met het tegenwoordige.

Met wat voorhanden is, wat u gegeven werd. De ontevredenheid verteert menig mensenhart. Wat voorhanden is, bevredigt niet: zij willen wat anders. Iedere dag heeft echter genoeg aan zijn eigen kwaad. En het tegenwoordige mag met genoegen worden genoten. Hier brengt u wat tegenin: Wij moeten toch vooruit zien, vooruit zorgen, vooruit komen. Dat mag toch, daar steekt niets kwaads in. Dat zal wel waar zijn, maar wie zo met de dingen omgaat, zal gewaar worden, dat ze lijm zijn, aan de stok van de duivelse vogelaar. Menigeen bleef er aan kleven en heeft het leed verleerd. Wees toch voorzichtig!

Wie kent de levenskramp niet waarvan de gierigheid een symptoom is. Wij leven in het onzekere, en wij willen zekerheid, vandaag en morgen. Onze toekomst en die van onze kinderen. Wie zal ons die geven? Dan nemen ineens alle vrome overwegingen een einde, en wij buigen ons voor het geld. Zo doet de geldgierigheid haar intrede onder de naam van zuinigheid en voorzorg. Zij dient zich aan als van goede huize. Hoorde u ooit iemand belijden, dat hij gierig was? Maar wat wordt het geestelijk en gemeentelijk leven er door verwoest! Geen wonder, al deze dingen zoeken de heidenen. Levenskramp veroorzaakt stijve gewrichten, nek en knieën worden steeds strammer. Voor zo'n zieke is er een woord der genezing: Ik zal u niet. God aan mijn kant, is meer dan geld op de bank.

De levenskramp in onvergenoegdheid. Het tegenwoordige staat ons niet aan. De tegenwoordige omstandigheden, onze werkkring, onze levenstaak. Anders, elders, dat zou het zijn. Hoe genezen wij daarvan? Door zo'n woord: Want Hij heeft gezegd: Ik zal u niet begeven. Verstaan wij dat, dan worden we vergenoegd. We krijgen er schik in. Dan is onze wandel niet in geldgierigheid, maar in milddadigheid. De vrede Gods gaat hart en zinnen bewaren. Wij mogen ons schikken in het tegenwoordige, en waar we eerst een zwaar hoofd in hadden, geeft ons reden tot dankbaarheid.

Ook de levensangst zal aan dit woord genezen. Zouden wij het aandurven? In gezin en gemeente, taak en ambt? Wij houden ons groot naar buiten, van binnen is het vrezen en beven. We kunnen er vaak niet tegenop, tegen de mensen en tegen de machten. Die angst knaagt aan onze ijver, aan onze vreugde. Ik ken maar een remedie: Dit woord.

Zodat wij vrijmoedig durven zeggen. Wij spreken niet voor onze beurt, de Heere neemt eerst het woord. Dan mogen wij wat zeggen. Vrijmoedig. Met vertrouwen in Hem en in Zijn Woord, antwoord geven. Wat durven wij dan te zeggen: De Heere is mij een Helper. Dat is geen kleinigheid. Hoe komt iemand daarbij? Wel: Hij heeft gezegd. Ik ben op Zijn hulp aangewezen, ik mag daar ook op rekenen, krachtens Zijn Woord. Hij is mij een helper, God, Die helpt in nood! Hoe durf ik? Dat is de moed van het geloof, de moed, dankzij dat: Ik zal. Woord en antwoord. Het woord klinkt in het antwoord door: Ik zal niet vrezen, v/at mij een mens zal doen. Vergeleken bij de Heere, kan een mens mij niets maken. Een nietig mens!

Soms ben ik bang voor een mens, nu niet, nu helemaal niet: Ik zal niet vrezen, want... Daarom alleen.

Het woord des Heeren is het hart van de tekst. Klopt dat hart in ons leven? Daar moet u niet vroom over praten, wandel en antwoord zullen het uitwijzen. Uw wandel zij zonder geldgierigheid en zijt vergenoegd met het tegenwoordige. Het is geen voorwaarde hoor, het is een vrucht! Want Hij heeft gezegd. En het antwoord luidt: Ik zal niet vrezen.

Wij kunnen niet leven van onze leegheid, maar uit Zijn volheid. Waar schort het aan? Dat wij geen volkomen geloof hebben. Dat wij het zo weinig met dat woord wagen; dat er zoveel in ons leven is, dat daar niet mee strookt. Daar zul­len wij ons over bedroeven, met een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt. Wij zullen ons verwonderen over de rijke en sterke woorden, die de Heere spreekt: Ik zal u niet begeven en Ik zal u niet verlaten. Zo alleen kunnen wij verder.

Zouden wij het aandurven? Hij zendt zijn woord uit om ons te genezen van levenskramp en levensangst. Voor alle dingen wens ik, dat gij welvaart en gezond zijt, gelijk ook uw ziel welvaart, zegt Johannes. Geestelijke gezondheid, waarin we staan en gaan voor Gods aangezicht, schenke de Heere u en mij, door zijn genezend woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen