De christelijke levenswandel IV

Wanneer wij nu de christelijke levenswandel wat gaan concretiseren en dan de levenstijl in het oog krijgen, zijn we ons bewust, dat we nu een onoverzichtelijk terrein naderen. Er zijn vele handboeken over de chr. ethiek geschreven, hoe zouden we dan in enkele artikelen daar uitputtend over kunnen schrijven? Daarom willen we slechts enkele dingen aanstippen.

Van een christen mag verwacht worden, dat hij er ook een christelijke levensstijl op na houdt. In 1 Joh. 2 : 6 lezen we: Die zegt dat hij in Hem blijft, die moet ook zelf alzo wandelen gelijk Hij gewandeld heeft'. Johannes wil zeggen: houd de levenswandel van Christus voor ogen. Niet dat we Hem daarin evenaren kunnen, daar zijn we zondige mensen voor. Wèl zijn in Jezus de essentiële geboden van God voorgeleefd. Met eerbied gesproken: we hebben in Christus wèl een kompas waarop we op de woelige wereldzee varen kunnen. Welnu, Christus heeft de geboden Gods in hun geestelijke betekenis doorzien. Hij was geen letterknecht, want Hij genas op de sabbath een mens (Luk. 13 : 15, 16). Daarom willen we in dit artikel het eens over de rustdag hebben. De zondagsviering is met name wel in onze tijd een belangrijke aangelegenheid.

Christus heeft altijd de sabbath geëerbiedigd als de dag van God. We lezen nergens in de H. Schrift, dat Hij op de sabbath niet-noodzakelijke dingen gedaan heeft. Wèl wordt ons gezegd, dat Hij naar Zijn gewoonte op de dag van de sabbath naar de synagoge ging. Daar had Christus dus een vaste levensregel van gemaakt. Oók lezen we, dat Hij léérde op de sabbath (Luk-13 : 10). Bij Jezus stonden de dingen van het Koninkrijk Gods onafgebroken in het middelpunt van de belangstelling. Het ging bij Hem steeds om het Woord Gods en om de daden Gods. Beide richten zich op de verlossing van de mens: ichamelijk en geestelijk. Daarom genas Hij op de sabbath, maakte Hij gebondenen van satan los (Luk. 13 : 16). Zo werd ook daardoor de sabbath een heenwijzing naar de grote bevrijding, de eeuwige losmaking van duivel, zonde en dood. Ook op de sabbath staan bij Jezus de grote daden Gods vooraan, waar met name het Woord getuigenis van af legt. Is dat geen duidelijk voorbeeld voor de viering van de rustdag?

Met name in onze tijd wordt de zondag steeds meer een dag van uitgaan en lichamelijke ontspanning. En dat terwijl er een vrije zaterdag gekomen is en de werktijden steeds korter worden. Maar, op de zondag zijn de wegen overvol. De politie moet extra manschappen hebben en de nieuwsdienst houdt ons op de hoogte van file-vorming. Uren zit het verkeer soms vast. Bij zomerdag zijn de stranden en sportvelden overvol. Vandaar, dat ook de meeste verkeersongelukken op zondag plaats hebben. Hier en daar dreigt soms een chaos. We vragen ons af: Zou dit Gods bedoeling met de rustdag zijn?

We lezen in Exodus 20 : 8: Gedenkt de sabbathdag, dat gij die heiligt!' En heiligen betekent: afzonderen, apart zetten, anders behandelen. De rustdag moet dus een andere dag zijn dan de werkdagen. De wet des Heeren wordt beheerst door dit geweldige: Zijt heilig, want IK ben heilig! Daarom moet Gods Naam, Zijn dienst en óók Zijn dag worden geheiligd, d.i. van andere dagen afgezonderd en Hem in het bijzonder gewijd. Zó wordt de rustdag een teken tussen de Heere en Zijn volk, van geslacht tot geslacht (Ex-31 : 13).

Merkwaardig is, dat de Heid. Cat. de sabbath alleen maar de rustdag noemt en terstond overgaat tot de heiliging van de sabbath door de dienst van de kerk. De zondag is kerkdag in heel bijzondere zin. En in de kerk gaat het om het Woord Gods. Dat moet Zijn invloed laten gelden in ons leven, daar hangt ons geluk, onze vrede van af. Waar dus iets anders dan het Woord Gods de sabbath in beslag neemt daar wordt afgoderij bedreven, daar wordt Gods wet geschonden. Afgoderij is immers dat wat de plaats van de ware God inneemt? ! Waar de zondag ontheiligd wordt, zinkt het leven in, ja sterft het geestelijk leven af. Het is niet zonder opzet, dat in zondag 38 van onze catechismus in het tweede gedeelte van antw. 103 het z.g.n. eschatologisch karakter van de zondag onder de loup genomen wordt. Daar gaat het over de geestelijke sabbathsviering en wordt het oog gericht op de eeuwige sabbath. Er staat immers in Hebreeën 4, dat er een (sabbaths)rust overblijft voor het volk van God? ! Dan zal — als het goed is — elke zondag een afspiegeling zijn van die eeuwige rust. Dan zal er iets van de eeuwigheid in de tijd vallen. Dan zal er contact zijn tussen hemel en aarde en een heimwee gevoeld worden naar de eeuwige gemeenschap met God. De zondag behoort telkens een geestelijk hoogtepunt te zijn, een vertoeven op de berg om de lucht der eeuwigheid in te ademen. Het verlangen wordt aangewakkerd om eeuwig Gods glorie te bezingen en verzadigd te worden met Zijn Goddelijk beeld. Daarom is de rustdag een geheiligde dag, anders dan de werkdagen. Wie dat onderscheid niet ziet, mag zich wel afvragen of hij (af zij) geestelijk leven kent en door de Geest Gods geleid wordt. Want het kan niet naar de wil Gods zijn dat men de dag, die Hij (in Zijn barmhartigheid) gegeven heeft tot een bijzoner verkeer met Hem, gebruikt voor andere doeleinden. Wij mogen maar niet met de rustdag doen wat wij willen, daarover beschikt God! En als Hij deze dag bijzonder voor Zijn dienst ingesteld heeft, mogen wij dit Hem niet ontnemen door deze dag naar onze smaak te vullen. Wat God gegeven heeft tot opbouw en versterking van ons geestelijk leven, mogen wij niet vermaterialiseren en ontheiligen. Trouwens, daar benadelen we onszelf mee. Wat onze winst lijkt te zijn wordt straks ons eeuwig verlies. Christus is de Heere van de sabbath en niet wij.

De sabbath zal ons voorbereiden voor de grote dag des Heeren. Daar behoort elke christen op aan te leven. Het leven met God blijft op deze aarde gebrekkig en onvolmaakt. Dat is bij de waarachtig gelovige een oorzaak van verdriet. Daarom kan het niet anders of het hart strekt zich uit naar de grote toekomst, waarin God zal zijn alles in allen. De vraag hoe wij de zondag dóór moeten brengen is voor de waarachtig gelovige geen vraag. Het middelpunt is wat de catechismus noemt: de eeuwige sabbath.

Maar, als huisvader en huismoeder staat men ook voor het gezin. Wanneer men met het gehele gezin twee keer naar de kerk geweest is, blijven er nog heel wat uren over, die óók gevuld moeten worden. We dienen hier nuchter te zijn en kunnen moeilijk verlangen, dat onze kinderen voor de rest van de dag in de Bijbel gaan lezen. Dat wordt trouwens nergens gevraagd. Wèl zal er een aparte stijl van zondagsviering in ons gezin zijn. Een stijl heeft altijd iets eigens. Dat geldt van de muziek, de bouwstijl, de schilderkunst enz. De dingen vloeken niet tegen elkaar, samen vormen ze één geheel. Dat geldt óók van een stijlvolle zondagsviering. De dingen dienen te harmoniëren en mogen niet botsen met het doel van de rustdag. Zwembad en sportveld behoren tot een geheel ander kader dan de kerkdienst. Men is in een totaal andere sfeer, met een andere taal, andere mentaliteit, kortom in een geheel ander geestelijk klimaat. Er wordt gekocht en verkocht en menselijke prestaties staan in het middelpunt van de belangstelling. Er vindt verafgoding en
bewieroking van sporthelden plaats en zo loopt alles uit op verheerlijking van de mens, wat eerroof aan God betekent. Kunnen we zó nog spreken van de heiliging van de rustdag? Is dit een afzondering van het gewone, alledaagse leven? Of wordt de zondag de zonde-dag bij uitnemendheid? Ook hier geldt: ijn volk gaat ten gronde omdat het zonder kennis is! Want het eeuwige leven ligt in de kennis Gods! (Joh. 17 : 3).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen