Boekbespreking

Een gemakkelijk te hanteren boekje van 84 bladzijden, dat zich vlot laat lezen. Het is bedoeld als een handreiking voor de ouderling en neemt vooral de opzet, vorm en techniek van het gesprek tijdens het huisbezoek onder de loup. Een werkboekje, dat mediterend gelezen wil zijn. De vele voorbeelden van gevoerde gesprekken, die erin zijn opgenomen, nodigen uit tot de vraag: Heeft de ouderling het goed gedaan? Hoe zou ik het hebben aangepakt? Dit geschriftje is ook ontstaan uit een brede practische ervaring van de auteur (predikant te Nijmegen), vooral opgedaan tijdens het geven van cursussen voor ouderlingen. Het boekje geeft vele goede adviezen ten aanzien van het opbouwen van een relatie in een gesprek (het 'jezelf-zijn', het 'invoelen' van de ander, het 'de ander aanvaarden'). Vooral voor pas-bevestigde ouderlingen, 'die zich vaak bijna letterlijk de woestijn ingestuurd' voelen (uitdrukking van de schrijver) is dit boekje het lezen waard. Wel zal de Hervormde ouderling, die in 't algemeen beslist meer dan tien adressen heeft toegewezen gekregen (blz. 52) zich nogal eens afvragen, hoe hij het rond krijgt om de vertrouwensman van zijn wijk te worden. Ook is het geschriftje persé beneden de maat, als wij het beoordelen aan de hand van de vraag, wat het kenmerkende van het huisbezoek is. De schrijver voelt dat zelf aan en beroept zich op het feit, dat het hier meer gaat om de vorm dan om de inhoud van het gesprek. Hij verwijst bovendien naar enige literatuur over de betekenis van het ambt. Toch ligt hier het onbevredigende van dit boekwerkje. Vorm en inhoud zijn veel meer op elkaar betrokken dan gesuggereerd wordt. Het gesprek tijdens het huisbezoek, ook de techniek ervan, wordt immers niet slechts bepaald door de wijze, waarop wij naast de ander komen' te staan, maar vooral door de ondubbelzinnige opdracht van Christus om de mensen uit de verborgen schuilhoeken van hun 'gelukkige' leven weg te roepen en hen te smeken: Laat u met God verzoenen! Het huisbezoek is wezenlijk meer dan dienst aan de ander, in welke vorm ook. Hoe goed het ook is de ander geestelijk op het spoor te komen en aanknopingspunten te ontdekken in de bemoeienis van God met de bezochte, het huisbezoek is niettemin wezenlijk meer dan een vorm van meedenken van de ouderling met de bezochte naar God toe. Het is vooral ingebed in de opdracht van Christus: Gaat dan heen, onderwijst al de volken en leert hen onderhouden, wat Ik u geboden heb. Als de schrijver het lezen uit de Bijbel aan 't eind van een huisbezoek alleen aanprijst, wanneer het organisch aansluit bij het gevoerde gesprek rijst toch de vraag, of Gods Woord niet doen kan, wat wij tijdens het gesprek niet bereikten en of we vaak juist daarin (en in een hartelijk gebed daarna) niet de beste getuigen kunnen zijn van de levende God, die wij er bij de mensen niet konden 'inpraten'? Met deze en andere critische opmerkingen erbij, zal het boekje van dr. Goedhart echter op ouderlingen-cursussen en bezinningsavonden voor het huisbezoekwerk zijn functie kunnen vervullen. Men kan er een hoofdstukje uit bespreken op iedere avond en op deze manier elkaar helpen in het vaak zo moeilijke werk van het huisbezoek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen