Evangelisatie — rekreatiewerk

Wie zijn vakantie op een van de kampings in ons land wil doorbrengen, kan daar vaak een groep jonge mensen ontmoeten, die zich in teamverband met rekreatiewerk bezig houden. Dat rekreatiewerk gebeurt reeds op talloze kampings in ons land en elk jaar zijn er meer plaatsen waar dit werk wordt opgezet.

Nu is er reeds verschil in frekwentie waarmee dit werk in de zomer gebeurt: op sommige kampings slechts enkele dagen per week, op andere gedurende een periode van vier of zes weken, waarin dan zo mogelijk de bouwvak-en de schoolvakanties moeten vallen.

Maar er is ook verschil — en dat is belangrijker — in de wijze waarop dit werk gebeurt. In hetgeen nu volgt willen we trachten duidelijk te maken hoe de evangelisatie-rekreatiekommissie 'Dabar' dit werk ziet en hoe zij ook volgens deze visie wil werken. Echter eerst even een klein stukje historie.

De evangelisatie-rekreatiekommissie Dabar is ongeveer tien jaar geleden voortgekomen uit jongeren behorende tot de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB). Zij wilden niet alleen praten over en vanuit Gods Woord, maar er ook cle daad op laten volgen. Ze kozen zich de naam 'Dabar', omdat juist in dit woord al wordt uitgedrukt, dat woorden gepaard behoren te gaan met, daden. 'Dabar' is namelijk het hebreeuwse woord voor 'woord' en 'daad'. Nu waren er diverse objekten mogelijk, om daarin het woord en de daad gestalte geven. Uit de vele mogelijkheden heeft men toen het rekreatiewerk op de kamping genomen. Zo werd er mede in samenwerking met de Herv. Bond voor Inwendige Zending op G.G. en de genoemde HGJB voornamelijk op één kamping in ons land gewerkt.

Dit bleef zo totdat een plaatselijke kommissie aldaar de verantwoordelijkheden kon overnemen. Intussen hadden zich echter ook andere plaatselijke kommissies aangediend, die van de diensten van Dabar gebruik wilden maken.

De kerk getuigt ervan dat God Zijn Zoon aan het kruis heeft laten nagelen, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft waarlijk vrij zal zijn. Zij houdt deze boodschap niet binnen de muren van het kerkgebouw. Christus zegt: 'Gij zult mijn getuigen zijn'. De apostelen hebben dit in de kracht van de Heilige Geest gedaan. Zij hebben getuigd van Kruis en Opstanding van de Here Jezus Christus. En dit getuigenis is de eeuwen doorgegaan. Het heeft vele mensen vernieuwd en deel gegeven aan het werkelijke leven. En dat doet het nog! Door het geloof in de verrezen Koning der kerk komt een mens in de levende realiteit met God te staan. Hiermee is het motief voor alle zending en evangelisatie gegeven.

De kerk wint geen 'zieltjes', maar staat getuigend en dienend in de wereld, opdat verloren mensen de weg tot God zullen terugvinden. Zo staat ze ook op de kamping en wil ze temidden van de vakantiegangers aanwezig zijn.

Het gaat bij dit alles dan ook om de opdracht van de kerk en niet van Dabair. Dabar is namelijk geen kerkje op zich en 'speelt' ook geen 'kerkje'. Zij doet geen rekreatiewerk in de plaats van de kerk, omdat de kerk het zou verzuimen. Dabar wil niets anders dan namens de plaatselijke gemeente(n) de kerk presenteren in haar getuigende en dienende taak. Jonge mensen willen een stukje van het omvattende werk der kerk helpen dragen, door zich veertien dagen van hun vakantie in te zetten voor het evangelisatie-rekreatiewerk.

Voordat nu het rekreatiewerk in de zomer plaats vindt, gaat er eerst een behoorlijke voorbereiding aan vooraf. Reeds in de wintermaanden worden via advertenties, schriftelijke en mondelinge verzoeken jongeren gevraagd die ouder zijn dan 18 jaar, om aan het zomerwerk mee te doen. Uiteraard wordt hun de opzet en inhoudelijke zijde van het werk verteld. Zo worden er teams samengesteld, die variërend van 4 tot 10 personen (inklusief de teamleider) per team veertien dagen achtereen op een kamping gaan werken.

Dit jaar wordt er een instruktieweekend gehouden voor teamleden en - leiders, waarvan de laatste waarschijnlijk door ongeveer 140 jongeren zal worden bezocht.

Een grondige instruktie is hoogst noodzakelijk wil men enigszins weten wat te wachten staat. Aandacht wordt er op dergelijke dagen besteed aan de achtergrond van waaruit het werk gedaan wordt, aan de benadering van de vakantieganger, aan de praktische vormgeving van het werk, aan de verhouding van teamleider en - leden, team en plaatselijke kommissie, team en kampinggasten, enz. Naast deze instruktie wordt er ook door vrijwel alle plaatselijke kommissies nog een derde instruktiedag ter plaatse georganiseerd, opdat de teams meer met de plaatselijke situatie op de hoogte komen. Dan worden de teamleiders geadviseerd nog een keer apart met hun eigen team samen te komen, opdat een team voor zover mogelijk reeds werkelijk een team is, voordat het werk begint. In sommige projekten worden de teamleden bij gemeenteleden ondergebracht, wat het voordeel heeft dat de gemeente er meer bij betrokken is, maar het nadeel, dat het team vaak te weinig tijd heeft om diverse zaken samen door te praten. In de overige projekten verblijven de teams op de kamping in tenten of caravans en nemen zij volledig deel aan het leven op de kamping.

Als men zaterdags het werk gaat beginnen, bestaat dat meestal uit het gaan uitnodigen van de kampinggasten voor de kampdienst op zondagmorgen, die in een grote tent gehouden wordt. Bij het 'uitnodigen' deelt men vaak een evangelisatieblad uit (bijv. de 'Echo' van de Bond voor Inwendige Zending) en het programma van de aktiviteiten zoals die in de komende weken zullen plaats vinden. Is er aanleiding tot een gesprek dan wordt er zo mogelijk een afspraak gemaakt voor de komende week.

De kampdienst moet men zich niet voorstellen als een gewone kerkdienst. De mensen zitten in hun vakantiekleding, kinderen lopen weleens in en uit, kortom ook in de kampdienst is de vakantiestemming merkbaar. Dat neemt niet weg dat in zo'n dienst vaak veel mensen met het Evangelie bereikt worden. Typerend is dat juist veel onkerkeiijken deze diensten bezoeken. Na de dienst, die meestal geleid wordt door een predikant uit de omgeving, wordt er geprobeerd met de mensen na, te praten over de dienst en zo mogelijk ook weer een afspraak voor later te maken.

Op zondagavond wordt meestal een zangavond georganiseerd, waarbij een combo, koor of band van het Leger des Heils ter begeleiding wordt uitgenodigd.

Voor het werk dat in de week gebeurt wordt een bepaalde dagindeling gevolgd.

’s Morgens vinden dan dé kinderspelen plaats, waarbij er ook een verhaal uit de Bijbel verteld wordt en liederen worden aangeleerd. Soms wordt een lied geleerd dat de kinderen 's zondags in de kampdienst mogen zingen. De ouders komen dan waarschijnlijk ook!

’s Middags wordt er vaak voor wat grotere kinderen iets georganiseerd, zoals een speurtocht, een tekenwedstrijd, een song-festival, e.d. Voor de ouderen zijn er wedstrijden in allerlei vormen.

Op een bepaalde tijd 's avonds wordt in de grote tent de dagsluiting gehouden, waar iedereen welkom is. Er wordt gelezen, gezongen, een korte meditatie gehouden door een van de teamleden en gebeden.

Ook is er vrijwel overal een kiosk aanwezig, waar men met name evangelische lektuur kan kopen en ook boeken kan lenen. De kiosk is ook een zeer geschikte plaats voor het aanknopen van gesprekken met mensen. Overigens is niet alleen het verkopen van boeken in de kiosk, maar ook het verspreiden ervan door colportage op de kamping een zeer goede wijze om het Evangelie door te geven.

Bij alle dingen die door het team op de kamping gedaan worden, is een ding enorm belangrijk, nl. hoe het team met elkaar leeft. Is het in de ware zin van het woord geen team, dan zal dat door de omgeving opgemerkt worden en schade doen aan de verbreiding van de Boodschap. De omgeving is altijd erg kritisch en dat mag ook aangezien een team de Kerk representeert.

De vraag is nu, hoe een team die noodzakelijke onderlinge eenheid kan beleven en ook uitdragen. Dat kan alleen als zij zich samen stellen onder de leiding van Gods Woord. Daartoe wordt er elke dag aan bijbelstudie gedaan, zoekt men persoonlijk in de stilte het kontakt met God door Woord en gebed en bidt men ook samen als groep. Persoonlijke moeilijkheden, die dit werk kunnen veroorzaken worden door de teamleider opgevangen en zo nodig met de groep doorgesproken. Bij dit alles is het gebed de wijze waarop God aan het team telkens de kracht geeft om door te gaan, hoe moeilijk het ook kan zijn. Maar als de veertien dagen voorbij zijn, dan is elk jaar weer de reaktie van vrijwel alle teamleden en - leiders, dat ze geweldig gezegend zijn in hun werk èn in hun persoonlijk leven met God. Dan is er alleen nog plaats voor grote dankbaarheid. Onder deze zegen van God en door Zijn kracht hoopt Dabar dit werk nog lang te mogen doen.

P.S. Indien er gemeenten of jeugdverenigingen zijn, die meer van dit specifieke evangelisatie-rekreatiewerk willen weten, dan kunnen zij zich wenden tot onze part-time Dabar medewerker de heer KI. Vos (Valkenaarstr. 37, Huizen, tel. 02152—4704), die er graag meer van wil vertellen aan de hand van een serie dia’s.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen