Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Prof. Lekkerkerker overleden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Prof. Lekkerkerker overleden

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op 27 december overleed op 59 jarige leeftijd na een ernstige ziekte prof. dr. A. F. N. Lekkerkerker, kerkelijk hoogleraar aan de Rijks Universiteit te Groningen. Professor Lekkerkerker werd te Hei- en Boeicop geboren, en was na zijn theologische studie predikant te Noord Laren, Den Haag en Utrecht, ïn 1959 volgde hij prof. dr. Th. L. Haitjema op als kerkelijk hoogleraar.

Professor Graafland gaf ons — desgevraagd — enkele inpressies, die hij ook aan het R.D. had gegeven.

'Het eerste is toch wel dat wij erg geschokt zijn door dit heengaan van prof. Lekkerkerker. Ook al wisten wij dat hij een ongeneeslijke kwaal had, toch hadden wij niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Het is op een nog vrije jonge leeftijd, 59 jaar, dat hij zijn werk moest loslaten en hij was nog in de volle kracht van zijn werk. Zijn heengaan is uiteraard het grootste verlies voor zijn allernaaste betrekkingen, met wie wij van harte meeleven. Maar wij kunnen ook zeggen dat het een groot zelfs een zwaar verlies is voor de gehele kerk. Zo vlak na het heengaan van prof. dr. G. C. van Niftrik in wie met name het belijdende deel van de kerk zoveel verloren heeft, is er nu weer een man weggevallen, die als woordvoerder werd beschouwd voor juist dit deel van de kerk.

Prof. Lekkerkerker heeft zijn vele en grote bekwaamheden in dienst gesteld van de kerk, met name heeft hij het klassieke belijden van de kerk vertolkt in de vraagstelling van onze tijd met haar allerlei nieuwe ontwikkelingen. Daarmee was hij jaren geleden al bezig toen hij zijn boek schreef: 'De Reformatie in de crisis', en daarmee is hij feitelijk altijd bezig gebleven: denk maar aan zijn laatste boek over de nieuwe theologieën en over het ambt en ook aan zijn grote aandeel in het herderlijk schrijven over de verzoening: 'De scheidsmuur gebroken'.

We krijgen de indruk dat prof. Lekkerkerker steeds meer onder de indruk is gekomen van de neergaande lijn, waarin de kerk zich bewoog in de laatste tijd. Hij is steeds kritischer gaan oordelen over de ontwikkelingen in kerk en theologie, de post-barthiaanse theologie en tijd. Zelfs zou je hem een orthodoxe Barthiaan kunnen noemen, die steeds meer in zijn interpretatie van Barth aansluiting wilde zoeken bij het klassieke Gereformeerde belijden. Daarom stond hij ook positief tegenover het Getuigenis.

Lekkerkerker is vooral ook een veelzijdig theoloog geweest. Hij heeft zich deskundig bewogen op het terrein van de dogmen-geschiedenis, is gepromoveerd op Augustinus, heeft zich ook in heel wat dogmatische publikaties een deskundige betoond, maar ook zijn exegetisch oeuvre, ik denk aan zijn commentaar op de Romeinenbrief, is van hoog niveau. Als ik daarbij denk aan zijn vele kennis van de oecumenische theologie en zijn vele beschouwingen van allerlei praktische zaken in de kroniek van 'Kerk en Theologie', dan rijst daaruit het beeld op van een veelzijdig en hardwerkend theoloog.

Lekkerkerker stond bekend om zijn harde werken en alleen al zijn vele boekbesprekingen in 'Kerk en theologie' wijzen daarop. De bekende kroniek van dit tijdschrift zal nu haar beide auteurs hebben verloren en dat is een bijzonder groot verlies, want voor een goed deel dreef daar dit bekende theologische tijdschrift op.

Nu zowel Van Niftrik als Lekkerkerker als twee positieve, orthodoxe, dogmatici van onze kerk zijn weggevaillen, maken wij ons toch wel ernstig bezorgd over de voortgang van het dogmatisch onderricht op onze universiteiten. Wie zal deze plaatsen gaan innemen? Er zal middelijkerwijs veel van afhangen voor de toekomstige vorming van de aanstaande predikanten en zodoende voor de toekomstige ontwikkeling van de kerk zelf.  Zijn er veel mensen die deze plaatsen in een goede continuïteit kunnen bezetten?

Aan de andere kant mogen wij weten, dat alle vlees, het leven, ook het leven van voorname theologen gelijk is aan het gras maar het Woord van onze God blijft tot in eeuwigheid. En al is dit overlijden een groot verlies, de Heere zal toch voortgaan met zijn kerk in stand te houden en zal er dus ook voor zorgen dat er weer nieuwe krachten aan de kerk worden geschonken, die opleiding van de aanstaande dienaars des Woords op verantwoorde wijze zullen behartigen!'

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 januari 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Prof. Lekkerkerker overleden

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 januari 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's