Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bijbellezen en gebed

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bijbellezen en gebed

In gesprek met het gezin

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

'Mag ik vast danken? Ik moet vanavond nog weg, en ik heb veel huiswerk'.

'. .. Wij zullen toch eerst uit de bijbel lezen en samen danken!'

Wij komen allen in aanraking met de vragen van het bijbellezen en van het bidden in gezinsverband. Wij willen er samen over praten. Zullen wij onze kinderen ook voor dit gesprek uitnodigen en eens aan het woord laten? !

Waarom hebben onze kinderen vaak weinig interesse voor het bijbellezen en het gezamenlijk bidden?

Laten wij niet beginnen met onmiddellijk de schuld bij onze jongeren en onze kinderen te zoeken. Wij maken als moeder en vader — ook op dit terrein — maar al te veel fouten. Wij slaan — te gemakkelijk — het bijbellezen een keer over. Er komt iemand, die ons beslist moet spreken. De telefoon gaat verschillende keren. De maaltijd neemt te veel tijd in beslag, want één van de kinderen eet zo langzaam. Er is geen tijd meer. Wij lezen vanavond wel. Laten wij vlug stil danken.

Wij zetten dan, als vader en moeder het bijbellezen en het gebed in gezinsverband op de tweede plaats. Wij zullen onze kinderen dan moeilijk van de dringende noodzaak van het bijbellezen en van het samenbidden kunnen overtuigen.

Wij zullen daarom nooit overslaan, maar de tijden van de maaltijd zo indelen dat er tijd is, om een gedeelte te lezen, om samen te bidden. Dit is niet altijd gemakkelijk te verwerkelijken. Het vraagt nauwgezette voorbereiding en dagelijks overleg van moeder met vader en van ouders met de kinderen. Er komt dan vanzelf een gesprek met onze kinderen over de noodzaak van het bijbellezen en het samen bidden en danken. Onze kinderen mogen best weten, dat wij er grote waarde aan hechten èn waarom. En... laten onze kinderen in de vormgeving van dit dagelijks terugkerende lezen en bidden ook hun inbreng geven!

Toch zijn er gezinnen, waar trouw drie maal per dag de bijbel wordt gelezen, waar gebeden wordt en gedankt, maar ... het werkt niets uit. Als er maar gelezen wordt, dan zijn wij tevreden. Of wij en onze kinderen het gelezen gedeelte ook begrijpen, of wij de zin van het gebed verstaan en of onze kinderen wel echt kunnen meebidden, daar denken wij minder om. Wanneer wij maar 'even' gelezen, gebeden en gedankt hebben, dan is het wel goed, zo menen wij vaak.

Bij ons bijbellezen en bidden in gezinsverband, gaat het er niet om, of wij onze plicht hebben gedaan. Het doel van ons bijbellezen en bidden is niet, dat wij dit twee of drie maal per dag doen, maar dat wij de Heere in ons gezin aan het Woord laten komen. Onze kinderen zullen erg gauw ontdekken, of wij, als moeder en vader, de bijbel lezen en bidden, omdat wij dat nu eenmaal gewend zijn, of omdat wij de Heere zelf nodig hebben en Hem laten spreken.

Wij zullen samen met onze kinderen — bij het bijbellezen en bij onze gebeden — steeds dienen te beseffen: het gaat om ons en om ons gezin, méér nog: het gaat om God, die leeft en aan ons het leven geeft. Gód spreekt tot ons door Zijn Woord. En wij antwoorden op zijn spreken in ons bidden. Wij belijden — na het lezen— onze zonden en schuld èn wij grijpen ons vast aan zijn verzoening in Christus Jezus. Calvijn zegt, dat de bijbel het gewaad is, waarin Jezus Christus op ons toetreedt. Wanneer wij Christus in dit gewaad — in de Heilige Schrift — op ons zien toetreden, als Degene, die ons bestraft, vermaant, nodigt, troost en bemoedigt, dan bereikt het bijbellezen zijn werkelijke bedoeling.

Wanneer wij zó de stem van God willen horen, dan zal het bijbellezen in gezinsverband uitlopen op een persoonlijk onderzoeken van de bijbel, op een persoonlijk gebed. Dit persoonlijk bijbellezen zal niet maar eens een enkele keer gebeuren, maar een dagelijkse gewoonte zijn. Anders raken wij ondervoed. Wij weten in dagen van nood niet eens gedeelten te vinden, die troosten kunnen. Wij zullen elke dag — de één zal het 's morgens beter kunnen, dan 's avonds, de ander omgekeerd — wij zullen élke dag een bepaalde tijd afzonderen voor het lezen van de bijbel. Wij weten uit ervaring, dat dit bezig zijn met het Woord van God bijna altijd uitloopt op persoonlijk gebed. Laten wij hetzelf doen en het onze kinderen leren.

Ligt hier ook geen taak voor ons, predikanten, om onze catechisanten een bijbelrooster te geven en van hen te vragen elke avond het aangegeven gedeelte te lezen. Op de wekelijkse catechisatie kunnen wij ingaan op de vragen, die er over de gelezen hoofdstukken, bij de jongeren leven. Door deze dagelijkse omgang met de bijbel leren wij uit het Woord te leven. Wij luisteren naar het Woord, worden het gehoorzaam, laten ons door de Heere leiden.

In het gezin

'Wil je de bijbel even pakken, Gerard? '

Gerard brengt de gezinsbijbel voor vader, maar ook de bijbeltjes voor moeder en de andere kinderen, die al kunnen lezen. Wanneer vader uit de bijbel voorleest, dan lezen wij allen uit onze eigen bijbel met hem mee.

'Wie is er aan de beurt om te lezen? Jij, Hanneke? Wil je dan dezelfde geschiedenis lezen, die moeder vanmorgen uit de kinderbijbel heeft gelezen. Ze staat in Exodus 2 : 1—10.'

Dit gebeurt elke dag. Moeder leest 's morgens aan tafel de kinderbijbel. Eén van de oudere kinderen leest 's middags dezelfde geschiedenis uit de 'gewone' bijbel. Vader of moeder weten wel waar die geschiedenissen staan. Zij bereiden zich daarop voor. Wij praten er nog wel eens over door, want op de kleuterschool wordt dezelfde geschiedenis ook verteld.

Na het ontbijt gaat moeder in gebed voor. Na de middagmaaltijd doet vader dit. Aan het begin van de maaltijden bidt één van ons. 's Morgens wordt door Gerard het 'Wij danken U, barmhartig God' gebeden. De maaltijd 's middags wordt door Hanneke begonnen met'het 'Onze Vader'.

Aan de avondmaaltijd leest vader uit de bijbel. Hij leest nooit lange stukken. Het wordt niet vervelend, want vader leest zó, dat je merkt, dat hij zelf goed begrijpt, wat hij leest. Zou vader van te voren het te lezen hoofdstuk al een keer hebben doorgelezen? Ook nu lezen wij allen weer mee uit onze eigen bijbel. Vader leest het gedeelte, dat in een dagboek staat aangegeven. Eén van ons, kinderen, leest uit het dagboek. Moeder en vader doen dat zelf ook wel. Zo nu en dan vraagt moeder of vader of wij het begrepen hebben. Wij praten er nog weleens over door. Wij zijn het niet altijd met vader eens. Maar dat maakt het gesprek juist levendig.

Wanneer vader dankt, dan weten wij ons er wel bij betrokken. Met een paar korte zinnen dankt hij de Heere God voor alles, wat Hij voor ons is geweest, thuis, op school, op het werk. Soms lijkt het wel of vader precies weet, dat wij een vervelende repetitie hebben. Uit de gebeden wordt ons duidelijk, dat vader ook voor de gewone dingen van elke dag in de kracht van het gebed gelooft. Het is erg fijn, dat wij vader horen bidden. Moeder en vader vergeten ons in hun gebed niet. Dat ontdekken wij elke dag aan tafel!

Zodra wij zelf kunnen lezen, krijgen wij een bijbeltje om aan tafel te lezen, maar ook om voor het naar bed gaan zelf te lezen. Daarvoor krijgen wij een bijbelrooster. Onze Hanneke leest liever uit de navertelde bijbel.

Door het persoonlijk bijbellezen voor wij naar bed gaan, weten wij beter wat wij zullen bidden.

Niet in elk gezin

Wij weten bijzonder goed, dat niet in elk gezin iedere dag zó de bijbel gelezen kan worden. Het is niet altijd mogelijk om drie maal per dag het gehele gezin tegelijk aan tafel te krijgen. De continu-arbeid, het werk thuis — in winkel of op kantoor — de schooltijden, zijn maar al te vaak spelbrekers.

Toch zullen Wij als ouders, samen met onze kinderen, alles in het werk moeten stellen, om zoveel mogelijk samen te eten, de bijbel te lezen en te bidden. Vooral zaterdag en zondag moet dit drie maal per dag mogelijk zijn, terwijl op de andere dagen van de week het ons ideaal moet blijven.

Wanneer wij, als ouders, van de waarde van het bijbellezen en bidden in gezinsverband èn in ons persoonlijk leven overtuigd zijn, dan zullen wij mogelijkheden zoeken en vinden, dat ook in ons gezin de bijbel zeer regelmatig gelezen wordt èn dat er plaats en tijd is voor het gebed.

 

 

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 maart 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Bijbellezen en gebed

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 maart 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's