Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Droefheid die blijdschap wordt

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Droefheid die blijdschap wordt

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn, en dan zullen zij vasten. _ Mattheüs 9 : 15b

Het kan verkeren! Bruiloftskinderen treuren niet, zolang de Bruidegom bij hen is. Maar zij zullen vasten, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn! Wonderlijke woorden. Voor wegnemen, staat een woord, dat betekent: wegrukken, met geweld nemen !

Om in het door Jezus gebruikte beeld te blijven: het zal gebeuren, dat rovers de bruiloft zullen verstoren en de Bruidegom zullen overmeesteren, met geweld zullen meevoeren. Dat kritieke moment wordt door Christus in de tekst aangeduid. En u kunt zich de reacties van de bruiloftsgasten wel indenken: verwarring, ontsteltenis, die weldra plaatsmaken voor neerslachtigheid en verdriet. De bruid is er, maar de bruidegom is weg. Het feestmaal staat aangericht, maar niemand kan en wil er verder van eten en drinken. De feestelijke stemming is radicaal omgeslagen in troosteloze verslagenheid. Alles verandert: as in plaats Van sieraad; treurigheid in plaats van vreugdeolie; een benauwde geest in plaats van het gewaad des lofs. Dagen, dat de bruiloftskinderen zullen vasten ! Die dagen zijn inderdaad voor Jezus' discipelen gekomen. De Meester doelt hier op Zijn lijden en sterven. Zijn heengaan tot de Vader. Toei? Hij over Zijn wegnemen sprak, heeft de droefheid hun hart vervuld. Mij hebt gij niet altijd bij u.

Die verslagenheid was er, toen de farizeeën en anderen Hem in handen kregen en naar het kruis vloekten. Hem de dood injoegen. Afgesneden uit het land der levenden ! Wat een geweld om de Bruidegom weg te hebben en te houden. Om de bruiloft voorgoed te verstoren ! Wat een rouw en verslagenheid bij de bruiloftsgasten op Golgotha, in Jozefs hof, 3 bittere, donkere dagen en nachten. Zonder Jezus, terwijl zij hoopten, dat Hij degene Was, die Israël verlossen zou. Hun vreugdevolle verwachtingen de grond ingeboord. Hun geest verward. Vasten, treuren om hun Bruidegom. '

Is het daarbij gebleven voor hen ? Moet het daarbij blijven ook voor ons ? Moeten wij na Christus' lijden en sterven alleen maar en opnieuw vasten ? Er zijn mensen, die dit n.a.v. deze tekst denken en beweren. De Heere Jezus is niet meer op aarde bij ons. De tijd tot aan Zijn wederkomst moet je treurend doorbrengen; van klacht tot klacht voortgaan in de hoop, dat je nog eens in het zalig oord van Sion voor God zult verschijnen. Een somber leven met veel tranen en rouw wordt als het ware aanbevolen en aangemerkt. Zou dat terecht zijn ? Mag dat volgens het Woord van de Bruidegom ? Beslist niet. Luister naar Hemzelf. Nadrukkelijk zegt Hij tot Zijn discipelen: voorwaar, voorwaar Ik zeg u, dat gij zult schreien en klagelijk wenen, maar de wereld zal zich verblijden; en gij zult bedroefd zijn, maar uw droefheid zal tot blijdschap worden ! Gij dan hebt nu wel droefheid, maar Ik zal u wederom zien en uw hart zal zich verblijden en, niemand zal uw blijdschap van u wegnemen (Joh. 16)!

En dat is waargemaakt na Pasen! De discipelen werden verblijd, toen zij de Heere, de Overwinnaar over dood en graf, duivel en hel, over alle machten, zagen ! Zelfs lezen we, dat zij, nadat hun Meester ten hemel was gevaren, weerkeerden naar Jeruzalem met grote blijdschap ! En zij waren te allen tijd in de tempel, lovende en dankende God ! Hoe dat bestaat ? Wel Christus, de Bruidegom zorgde voor die verandering. Zijn beloften — in Hem, in Zijn kruisdood en heerlijkheid gegarandeerd! — maakten de discipelen blij. De belofte van de Trooster, de Heilige Geest geeft vreugde.

De belofte, dat Hij heengaat om bij de Vader plaats te bereiden, geeft vreugde. De belofte, dat Hij weerkomt en zij mogen zijn, waar Hij is, geeft blijdschap. Er is geen reden voor hen en voor ons om te vasten, wanneer Hij ten hemel gaat en Zijn Geest uitstort. Zouden bruiloftskinderen vasten, nu hun Bruidegom in Zijn heerlijkheid is ingegaan ? Vasten nu Hij bezig is de laatste hand te leggen aan het grote'bruiloftsmaal ? Treuren nu Hij Zijn kerk daar ten goede is ? Moeten we vasten, nu Hij ons vlees als pand in de hemel heeft ? Treuren nu de Geest als tegenpand aan Zijn kerk gegeven is ?

Christus maakt het waar en de Geest verzegelt: niemand zal uw blijdschap van u wegnemen ! Verheugt u in Zijn glorie, over Zijn werk bij de Vader ! Verheft uw hart opwaarts in de hemel, waar Christus is, onze Voorspraak bij de Vader ! In Woord en sacrament vieren wij toch Zijn gezegende gedachtenis ! Het is een voorproef van wat te wachten staat. Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die proeft en smaakt dat de Heere goed is.

Het geloof in Christus geeft blijdschap en vreugdevolle verwachting. De Geest die Christus verheerlijkt geeft vreugde in Hem en in Zijn beloften. Daar leven we van, daar mogen we van zingen. Loof daarom dè Heere en vergeet geen van Zijn weldaden !

Is er dan helemaal geen vasten meer in de tijd die aan Zijn wederkomst voorafgaat ? Toch wel. Het kan en mag, als u zich concentreren wilt op de overdenking van Christus, op Zijn volbrachte werk, op Zijn toekomst. In de overdrukke tijd, waarin christenen eveneens bezet, haast bezeten zijn, is vasten terwille van het Koninkrijk en Zijn gerechtigheid geen overbodige luxe. Schriftstudie en gebed wil onder leiding van de Geest u temeer aan God en Zijn dienst binden. Het is goed en het moet, wanneer wij weer in zonden gevallen zijn, afgedwaald zijn. Berouw en boete mogen uitkomen in vasten en gebeden. Het is zinvol om als christenen in een oververzadigde maatschappij het vasten te kennen in soberheid en reinheid, in een leven-naar Gods geboden. De gelovigen • mogen vasten om ambtsdragers te ontvangen die door de Geest Gods en Zijn Gemeente dienen in woord en daad.

U mag vasten in tijd van verdrukking en nood, persoonlijk en voor het geheel van de kerk, opdat God ons bij Zijn Woordzal bewaren. U mag vasten in de strijd tegen persoonlijke zonden en tegen allerhande rovers, die u het goede deel willen ontnemen. In persoonlijke beslissingen die met het Koninkrijk Gods te maken hebben mag u zich afzonderen en vastend en biddend Gods wil verstaan. U zult te ernstiger en des te vuriger Zijn bijstand nodig krijgen. Het vasten wil bij u en mij vooral een plaats hebben in het samen met de Geest bidden om de komst

van de Messias. Met olie in uw lamp waken en bidden, opdat de Bruidegom spoedig kome. Maranatha !

Het indringende en beslissende van deze tekst is voor ons, dat dit woord van Jezus alléén voor de bruiloftskinderen geldt. Er is een geweldig onderscheid. Toen de discipelen vastten, verblijdde zich de wereld. Maar nu de discipelen verblijd zijn, zullen de kinderen van de wereld wenen. Wie niet van de Bruidegom is, zal buiten de feestzaal blijven: gaat weg van Mij, want Ik ken u niet, vanwaar gij zijt. De plaats waar wening zal zijn en knersing der tanden wacht. De blijdschap der wereld werkt de dood ! De droefheid naar God echter een onberouwelijke keuze tot zaligheid !

Wat bent u ? Een meeloper zonder bruiloftskleed, of een bruiloftskind ? Hoe u dat kunt weten ? Wel aan de Bruidegom ! Door Zijn Geest! Is Hij alles voor u ? Kent u Hem, verlangt u naar Zijn komst en presentie ? Is uw droefheid droefheid naar Hem, uw blijdschap, vreugde in Hem ? Wat zou mijn hart, wat zou mijn oog op aarde nevens u toch lusten ? ! Buiten Hem is er geen leven, zonder Hem geen feest ! Nog is er plaats ! Nog klinkt Zijn roep: de Bruidegom komt, gaat uit Hem tegemoet! Hij roept: wendt u naar Mij en wordt behouden. Hij beveelt: volg Mij ! Voor wie Hij alles is, blijft de opdracht gelden om al wat de gemeenschap' met Hem stoort, weg te doen door de kracht van de Geest. Blijft in Mij en Ik in u! Dan draagt u vrucht: Wederom geboren zult u Zijn Beeld vertonen, Zijn toekomst verwachten. Zijn Koninkrijk ingaan. Laat ons blijde zijn en vreugde bedrijven en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft des Lams is gekomen en Zijn vrouw heeft zichzelf bereid. En haar is gegeven, dat zij bekleed worde met rein en blinkend fijn lijnwaad; want dit fijn lijnwaad zijn de rechtvaardigmakingen der heiligen.

En Hij zeide tot mij: schrijf, zalig zijn zij, die geroepen zijn tot het Avondmaal van de bruiloft des Lams !

Wezep (Gld.)

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 november 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Droefheid die blijdschap wordt

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 november 1973

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's