Wat ons te doen staat

In het Gereformeerd Weekblad (Kok, Kampen) heeft prof. dr. H. N. Ridderbos scherp gereageerd op het artikel van drs. K. Exalto over de Proeve van belijden, opgesteld door hem en prof. dr. G. C. Berkouwer. Het laat zich verstaan dat de reactie van prof. Ridderbos scherp is geweest. Tenslotte was het artikel van drs. Exalto ook scherp, zij het op zakelijke punten. Bovendien heeft dit artikel, doordat de hervormde synodeleden het in hun bezit hadden, mede de discussies op de synode bepaald.

Het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond voelt zich geroepen op de artikelen van prof. Ridderbos nader in te gaan. In de eerste plaats omdat prof. Ridderbos in zijn artikel het geheel van de Gereformeerde Bond betrekt. In de tweede plaats omdat het hoofdbestuur voor het artikel van drs. Exalto medeverantwoordelijkheid draagt. Op verzoek van het hoofdbestuur schreef drs. Exalto zijn stuk. Het passeerde vóór het aan de synodeleden werd verstrekt de bestuurstafel. En het werd geplaatst in het orgaan van de Gereformeerde Bond, zodat het ook daarom onder verantwoordelijkheid van redactie en bestuur valt, hoezeer het verder ook uiteraard het stempel heeft van de scribent.

Wij laten bij onze beantwoording buiten beschouwing allerlei opmerkingen in het artikel van prof. Ridderbos, die zacht gezegd, een persoonlijke geraaktheid en irritatie verraden. We zullen ons beperken tot de zakelijke inhoud, waarvan we de weergave in een apart stuk in dit nummer van ons blad hebben gegeven.

Wij willen in deze beantwoording ook niet opbieden Wat betreft de vraag wie het gereformeerdst is, of wie zich nu het meest heeft ingezet voor het gereformeerd belijden in het geheel van de kerk. Vragen als: 'wat hebben zij dan ooit ondernomen als het erom ging niet maar zichzelf en eigen groepering genoeg te zijn, maar om de verscheurde en gehavende kerk van de Reformatie in Nederland en het verstrooide volk van God weer samen te brengen op de grondslag van een ondubbelzinnig christelijke (en dat is voor mij: gereformeerde) belijdenis ? ', blijven in onderstaand stuk onbeantwoord. Zulk opbieden zint ons niet. Uitstalling van eigen deugden ligt ons niet. Zo we roemen, wij zullen het óók alleen doen in onze zwakheden, in het lijden aan de kerk van Christus ook, die ons hef is en die we van heler harte willen dienen.

Waarom was onze reactie zó 7

Zij hebben, zegt prof. Ridderbos, alles gedaan wat zij konden 'om — met inderhaast afgedrukte en nog niet gepubliceerde stukken — de stemming in de synode tegen de Gereformeerde Kerken in te nemen.' Wat is in werkelijkheid het geval ? De Proeve had als ondertitel: 'een mogelijke weg tot een nieuw belijden'. Dat is een titel met een hoge pretentie. Daarom was het eigenlijk onverantwoord dat de hervormde synode aan deze zaak aandacht ging besteden zonder grondige voorbereiding, zonder de synodeleden ook gelegenheid tot grondige voorstudie te geven (de synodeleden kregen hét stuk enkele dagen voor de zitting pas onder ogen). Vóóraf was er geen gelegenheid om over één en ander te schrijven. En bij een zaak als deze mag er toch bepaald ook wel beraad vooraf zijn ? Gegeven de tijd, die ons vóór de synode restte, heeft één onzer een artikel over deze zaak geschreven, — niet metterhaast overigens — het werd afgedrukt en aan de synodeleden verstrekt. De publikatie kon niet eerder dan na de synodezitting plaats vinden. Bedoelden we daarmee stemming te maken tegen de Gereformeerde Kerken ? Integendeel. Het ging om 'een mogelijke weg tot een nieuw belijden'. Kennelijk voor heide kerken, de Gereformeerde Kerken — waar het stuk al behandeld was — en de Hervormde Kerk waar het nu óók behandeld werd in het kader van de beweging Samen op Weg. Het raakt ons dus allen. Wanneer het dan over een zo belangrijke zaak als het belijden gaat mag de synode dan ook met een stem uit de kerk geconfronteerd worden, die neen zegt tegen een nieuw belijden als dit als onvoldoende wordt gevoeld ?

Meer dan een aantal signalen geven was intussen niet mogelijk. Die signalen werden gegeven met het oog op de behandeling in de synode. De bedoeling was niet de proeve in z'n geheel grondig te bespreken — daar hadden wij overigens voor wat langere termijn al een andere scribent voor gevraagd — maar om de vraag onder ogen te zien of deze Proeve als nieuw belijden integraal aanvaardbaar was. Als prof. Ridderbos dan ook stelt dat de lezers van de Waarheidsvriend 'van de werkelijke proeve natuurlijk nooit één woord onder ogen hebben gekregen en immers ook niet mogen krijgen' dan is dat in de eerste plaats onjuist — er had bovendien al een korte samenvatting in ons blad gestaan — en in de tweede plaats niet fair, omdat het duidelijk was dat het stuk gericht was op de behandeling op de synode.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen