De zin van het lijden 4

Als we een voorbeeld moeten noemen van iemand uit de Schrift, die het lijden gekend heeft, tien tegen een dat dan de naam van Job valt. Geen wonder, wie leed onder de niensen als hij ? Niet alleen omdat hij leed, maar omdat hij leed 'zonder oorzaak'. Het lijden was voor hem een benauwend vraagstuk, hij kon onmogelijk de Heere in deze weg begrijpen of volgen. /

Job. en hét lijden

Wijlen prof. dr. Edelkoort schreef een fijnzinnig, pastoraal boekje over 'Job en het probleem van het lijden'. Aan het eind van het korte voorwoord staat: 'En toch hoop ik, dat het weinige dat hier gezegd wordt, ook voldoende moge zijn om een lezer zoalniet met het lijden te verzoenen, dan toch hem onder het lijden getroost en stil te doen worden.' In korte, duidelijke trekken wordt ons voorts het boek Job en de boodschap ervan voor ogen gesteld. Enige gedachten wil ik u zomaar doorgeven.

'In het slot van Job 39 als ook aan het einde van hoofdstuk 42 wordt ons getekend de uitwerking van wat God zegt op Job Wij hebben tegenover Hem uit diepe eerbied te zwijgen. Ons verstand gaat al eenvoudig zijn bevoegdheid te buiten wanneer het het Godsbestuur over de wereld en Zijn leiding over ons leven wil beoordelen. Het boek Job wil ons inscherpen, dat Gods wijsheid voor ons onbereikbaar is. Leest u hoofdstuk achtentwintig maar eens ! De hoogste wijsheid, waartoe een mens kan komen is deze: dat hij zijn leven inricht naar de eis van Gods wet, zodat hij de Heere vreest en van het kwaad afwijkt. Als de mensen dat eens meer en dieper beseffen, zal het spoedig uit zijn met dat voortdurende ge-waarom. Zomin een worm iets verstaat van de bouwstijl van een gotieke kerk, zomin kunnen wij iets verstaan van de raad Gods. -

Een tweede overweging kan ons helpen. Wat betekent dat eigenlijk, dat een mens het waarom tegen de hoge God uitspreekt ? Het betekent niets minder dan dat die kleine made de almachtige God voor de rechterstoel van zijn denken daagt. Menigeen ontleent zelfs de brutaliteit aan het raadselachtige van het lot om aan God voorgoed zijn afscheid te geven en te beweren, dat hij nu niet meer geloven kan. Is het niet de dwaasheid en de belachelijkheid ten top dat de kleine ens met zijn aan alle kanten begrensd

verstand de vrijheid zou nemen om het beleid van de geweldige God te onderzoeken ? En dat is dan ook de mens, die dagelijks, ja elk uur, tégen deze God zondigt en zijn schuld groter maakt! Deze beide overwegingen zijn genoeg om af te leren Gods doen te beoordelen.

Maar hoe vreselijk ware het, indien dit ook het laatste woord over het probleem van het lijden moest zijn. Maar de christen heeft zijn geloof, beter gezegd, de openbaring van God. Deze spreekt zowel van de gerechtigheid als van de liefde van God. De vrienden van Job komen er in dit bijbelboek niet zo best vanaf. Maar niet omdat zij vasthouden aan de vergeldende gerechtigheid van God. Wij moesten er veel meer mee rekenen, want: wat afvalt van de hoge God — moet vallen, eenzelfde schuld, eenzelfde lot — voor allen !

Maar toch is God liefde. Ik zou dat nooit willen ontkennen, want aan die liefde Gods hangt mijn heil en mijn zaligheid. Maar — en wat vergeten dat de christenen ook veel te vaak — die liefde Gods is nooit in strijd met Zijn gerechtigheid. God is in Zijn wezen geheel enkelvoudig, dat is geheel gerechtigheid en geheel liefde. Daarvoor is God nu eenmaal God want dat is niet voor te stellen. Die openbaring is vlees geworden in Jezus Christus. Terwijl ik overal tevergeefs speur naar wijsheid, heb ik haar in Christus als genadegave ontvangen. Nu weet ik, wat Gods bedoeling is. Hij wil zich in Christus uit deze ondergaande wereld een gemeente vergaderen, bestemd tot het eeuwige leven. Om Christus' wil is het dat Hij mij wil leiden door al de wederwaardigheden van dit aardse leven tot Zijne zaligheid. De enige grond voor dit geloof is Jezus Christus. Wie buiten Hem blijft en dan de vragen van de wereld en van het leven ernstig neemt, die tast in een eeuwig duister rond. Neen, liefde en gerechtigheid strijden niet met elkaar. Zie naar Golgotha! Het kruis is de openbaring van de gerechtigheid van God. Het kruis is de openbaring van de liefde van God. Maar als ik in het kruis mag zien de harmonie van die beide, dan geloof ik, dat die harmonie overal aanwezig is, ook waar ik die in mijn menselijke beperktheid niet kan ontdekken. Mijn geloof zet dan een uitroepteken, w^ar mijn verstand een vraagteken zet.

Nu blijve dat geloof ook werkelijk geloof en het worde geen sluitend systeem. Want dat was nu wezenlijk de fout van de vrienden van Job. Elk voorkomend geval willen zij daarmee verklaren. Daarom kan Job zijn vrienden het .ook verwijten, dat 'zij altemaal moeilijke vertroosters zijn'.

De beste troost, die we elkaar kunnen geven in het leed is, dat we elkaar wijzen op de Heiland van zondaren. De moeiten van het leven wijken dan niet, maar zij worden middelen waardoor God ons vormen wil tot Zijn eeuwige heerlijkheid. Met het verstand komen we er nooit. Met het geloof komen wij er allen.'

Ik geloof, lezer(es) dat deze eenvoudige gedachten ons wel te leren hebben. Voor ditmaal genoeg. U moet het ook kunnen verwerken.

Ede

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen