O, Absalom, mijn zoon, mijn zoon!

1

Er is heel wat gepasseerd in het gezin van David eertijds. Was dat alleen maar een generatie-conflict? David en Absalom hebben elkaar niet begrepen.

In de geschiedenis, waaruit onze tekst genomen is blijkt dat de tegenstelling tussen David en Absalom veel dieper ligt dan alleen een verschil in visie op beleid. Ten diepste is het in deze geschiedenis opstand tegen de door de Heere God Gezalfde koning. Dat kan ook zo zijn in de gezinnen. Zeker heeft elk verzet tegen de ouders niet die zwaarte als het verzet van Absalom. Dan maken we een verkeerde toepassing.

Maar als ouders kunnen we in bepaalde gevallen zorg hebben over het verzet van onze kinderen, als ouderen over jongeren omdat het verzet geen bijzaken raakt, maar hoofdzaken; verzet tegen de Gezalfde, tegen Jezus Christus!

Het gaat er om in deze tijd, met het oog op de toekomst, dat we elkaar als ouders en kinderen, als ouders en jongeren, binnen het gezin, binnen de kerk vasthouden, dat we elkaar vinden.

De klacht van David is aangrijpend. David heeft meermalen een rouwklacht geuit. Bijv. na de dood van Saul en Jonathan: hoe zijn de helden gevallen (2 Sam. 1:26). Deze rouwklacht van David was om mensen die hij hoogachtte.

Hier in zijn klacht over Absalom ligt alles veel dieper. Hij loopt in het poortgebouw heen en weer. 't Is alsof David zijn hart niet leeg kan storten.

Weet u ook van die momenten waarin u het gevoel hebt dat u uw hart niet leeg kunt krijgen? 't Is alsof ons de keel wordt dichtgeknepen.

De smart golft als 't ware in Davids hart: mijn zoon Absalom, mijn zoon Absalom! Absalom was Davids lievelingszoon. Absalom had gedaan wat David had verzuimd: Amnon die door verkrachting van Thamar, de zuster van Absalom, bloedschande over de familie had gebracht, werd door Absalom gedood.

David was met machteloosheid geslagen. Zijn eigen zonden beletten hem zijn kinderen te bestraffen. Dan ontstaat rechteloosheid.

Absalom wist aan Davids toorn te ontkomen. Na drie jaar mocht Absalom — op voorspraak van Joab — weer zijn eigen huis in Jeruzalem betrekken. Maar in Davids paleis mocht hij niet komen.

Na twee jaar wachten om weer in het paleis te worden toegelaten werd het Absalom te veel. Dit strookte niet met de plannen die Absalom in z'n hoofd had. Absalom gaat zijn vader tarten en laat via Joab aan zijn vader weten: dood mij of laat mij toe in het paleis (2 Sam. 14 : 32). Absalom speculeert op Davids machteloosheid. Absalom heeft goed geprikt. Absalom mag aan het hof komen. Vader David kust Absalom ... praat nergens over! Absalom behoeft geen schuld te bekennen! Dit is voor Absalom de prikkel om zijn intriges (listige aanslagen) uit te voeren.

We kennen de geschiedenis: Absalom weet de gunst van het volk te winnen. Ontevredenheid onder vooraanstaanden heeft Absalom handig uitgebuit. De stam Juda .. David kwam immers uit Bethlehem ... werd niet bevoorrecht! Dat hadden de mensen in Juda wel verwacht toen één van hen koning werd. Dus ontevredenheid. De oudsten van de andere stammen waren tamelijk zelfstandig geweest vóór David aan de regering kwam. Allen moesten zich nu — onder David — voegen naar het centrale gezag in Jeruzalem. Ook dit werd niet overal in dank afgenomen. Van dit alles heeft Absalom gebruik gemaakt.

Absalom was eerzuchtig. Vóór zijn dood had hij al een zuil opgericht ter ere van zichzelf (2 Sam. 18 : 18). Drie zonen had hij verloren (2 Sam. 14 : 27). Schoon van uiterlijk was Absalom ... sluw in zijn plannen. David was in zijn liefde tot Absalom totaal verblind. Hoewel David de dingen gauw doorzag onderkende hij de sluwheid in Absalom niet. Absalom blijkt een slecht aanvoerder te zijn als hij het volk in opstand heeft gebracht.

De soldaat die Absalom in een boom ziet hangen durft de koningszoon niet te doden. Maar Joab doorziet de ernst van de opstand en aarzelt niet. Hij doodt Absalom. Het bericht over Absaloms dood heeft grote droefheid gebracht in Davids leven. Hij kan niet loskomen van zijn lievelingszoon, z'n vaderhart is gebroken. Joab moet hem tot de orde brengen: Bekommert gij u niet over de soldaten ... U mag niet alles achterstellen bij de dood van uw opstandig kind, dat z'n rechtvaardig oordeel ontvangen heeft.

Wat het diepe uitmaakt in Davids smart is dat Absalom zonder vergeving gestorven is. David wenste voor Absalom gestorven te zijn omdat David zelf leven mocht... door genade ... uit het wonder van de schuldvergeving!

Ook in deze tijd zijn er gezinnen waar ouders smart hebben om hun kinderen. Diep verdriet... knagend verdriet... de kinderen stierven zonder dat ze de weg van God gekozen hadden. Soms wel bruut afgewezen! En in hoeverre kunnen we als ouders zelf hier de oorzaak van zijn?

Als ouders hebben we toch onze kinderen ten doop gehouden. Er zijn ouders, die vol liefde de weg gewezen hebben; ook gewaarschuwd hebben! Zijn wij als ouders zó bezig met onze kinderen?

Het is in deze tijd, met eigen problematiek allemaal niet zo eenvoudig, maar vergeet als ouders niet dat uw kinderen in een andere tijd opgroeien dan waarin wij tot volwassenheid zijn gekomen! Ga vooral tegen uw kinderen niet zeggen: vroeger was het beter dan nu! Uw opgroeiende kinderen hebben geen band met vroeger, zoals wij dat ook niet hadden met de tijd voor ónze geboorte!

We staan samen als ouders en kinderen in deze tijd! Weet op tijd te praten met uw kinderen, dan zult u ook weten dat het nodig kan zijn om te zwijgen! Er worden soms van de kant van de ouderen maar ook van de kant van de jongeren situaties geschapen, die niet nodig zijn; erger nog: waardoor we elkaar pijn doen. Als ouders hebben we dus goed te bedenken dat onze kinderen opgroeien in deze tijd. Er is voor een deel van onze jeugd vandaag de dag het z.g. derde milieu ontstaan. Ik zal straks zeggen wat ik daarmee bedoel.

Het eerste domein (milieu) is en blijft het gezin. O, ouders steek er biddend een stuk liefde in!

Ook wij, toen wij opgroeiden, hebben soms conflicten veroorzaakt, waarvan we, rijper en ouder geworden, alleen maar schuldgevoelens konden overhouden ... Maar weet: er is vergeving!

En sommigen van onze opgroeiende kinderen hebben tegen de zin van ons als ouders het haar wel eens wat te lang... probeer het allemaal met een stuk liefde en geduld op te vangen... vergeet niet dat onze godzalige vaderen... denk bijv. aan vader Brakel... een pruik droegen!

Onze jongeren groeien op in deze tijd... maar laat ze opgroeien in een omgeving waar we met elkaar beseffen gaan dat we gedoopt zijn. Onder Gods Verbond leven is onze verantwoordelijkheid te zien en onze kinderen deze verantwoordelijkheid te leren zien onder vallen en opstaan!

Weten uw kinderen... uw opgroeiende jongens en meisjes... dat u voor hen bidt? ! Zeg het maar: 'Heere, ze zijn van ons, U hebt ze ons toevertrouwd, maar zij zijn toch ook van U... U hebt Uw Naam verbonden... voor eeuwig!... met hun naam! Houdt Gij hun handen beide, met kracht omvat!

(Rijssen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen