Communisme als religie

Na de Tweede Wereldoorlog zei iemand: 'als alle mensen Mein Kampf van Hitler gelezen hadden zou het zover nooit gekomen zijn met Hitler.' Het zou een les voor nu kunnen zijn. Ieder zou kennis moeten nemen van wat Marx en Lenin hebben geschreven, zodat men weet wat men werkelijk van het doctrinaire communisme verwachten mag. Dat ik dit schrijf vindt zijn oorzaak in een referaat, dat prof. C. Veenhof hield op een studiedag voor de Geref. Sociale Academie over 'Het communisme als religie', waarin hij een briljante doorkijk gaf in dit atheïstische systeem.

Elke communistische partij is gebaseerd op de leer van Marx en van Lenin. Marx haatte het christendom met een dodelijke haat omdat hij alle religie afwees. Marx leerde dat men om de mens te leren kennen z'n sociale omstandigheden moest leren kennen. Het maatschappelijk bestaan bepaalt het bewustzijn van de mens. Vanwege het (maatschappelijke) tranendal grijpen de mensen naar de religie. Religie is de opium van het volk (niet vóór het volk). De Religie is het geluk dat het volk zoekt in de maatschappelijke ellende. Maar de maatschappij moet zodanig veranderd worden dat de mensen aan religie geen behoefte meer hebben. Het marxisme is absoluut atheïstisch. Het gaat om een heilstaat hier en nu.

Toen Lenin ook tot het besef kwam dat godsdienst opium van het volk was rukte hij het kruis van zijn nek, smeet het weg en spuwde erop.

Maar is het communisme dat door Marx en Lenin op gang gebracht is wel relegieloos? Fundamenteel ging prof. Veenhof in op die vraag door te stellen dat mensen nooit niet-religieus zijn. Paulus spreekt over de mensen die de Waarheid in ongerechtigheid ten onderhouden. Uit de schepselen worden de onzienlijke dingen van God verstaan, zowel Zijn eeuwige kracht als Zijn goddelijkheid, opdat niemand te verontschuldigen zal zijn. God kennende hebben zij God niet verheerlijkt (Rom. 2 : 18 vv). 't Drieste ongeloof is een verdringing van God maar geeft in feite een andere religie, een geperverteerde (verrotte) religie. De Waarheid wordt verkeerd in leugen. Calvijn zegt dat het hart van de mensen geworden is een fabriek van afgoden. En zo is het communisme een uiterste vorm van geseculariseerde (verwereldlijkte) religie'. De mens is goed, maar hij is door de omstandigheden aan lager wal geraakt.

Het marxisme preekt ook de verlossing. De mens moet verlost worden van zijn eigendommen. Het gaat om de socialistische staat, waarin de zelfvervreemding van de mens (de mens is door de omstandigheden vervreemd van zijn eigenlijke menszijn) de dolkstoot krijgt.

Ik laat achterwege de vele wetenschappelijke uiteenzettingen, die prof. Veenhof gaf. Uitvoerig ging hij in op de revolutie die voor het communisme het middel is om de heilstaat te verwezenlijken. Een revolutie in drie fasen: eerst de klassenstrijd, dan de dictatuur van het proletariaat, en dan het opheffen van de staat. Maar intussen wordt het in elke communistische staat de dictatuur over het proletariaat.

Verbijsterende citaten van communistische ideologen haalde prof. Veenhof aan. Lenin zei: 'Ik heb er vier-vijfde deel van de mensheid voor over om één-vijfde deel gelukkig te maken'. Of een andere uitspraak: 'we moeten eerst hoofden splijten voor we hoofden kunnen strelen! En een uitspraak van iemand in 1931, die stelde dat het toen de tijd nog niet was voor het communisme om toe te slaan. Dat zou over 40 jaar gebeuren. Prof. Veenhof stelde dat nog nooit in de geschiedenis ge­ beurd is wat nu plaats vind: twee-vijfde deel van de mensheid is in de greep van het commtmisme. En de boeken van Marx en Lenin zijn in meer landen vertaald dan de Bijbel. Maar velen zien de dreiging niet. Nieuwsmedia maken gemene zaak met 't marxisme. En ook de theologie sluit er vaak bij aan. Maar niets bij Marx — aldus prof. Veenhof — mag uit zijn totale systeem worden losgemaakt.

De waarschuwing voor de dreiging was niet het laatste woord van prof. Veenhof. Het laatste was: Kyrie eleison: Heere erbarm U over ons. Maar nadat gezegd was: 'Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde'. Bij die belijdenis mogen we het houden in een tijd van opdringende machten, bij de innerlijke vermolming in het Westen en de oprukkende machten uit het Oosten. En dan inderdaad niet zonder de bede: Heere, erbarm u.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen