Getuigenis tegen het legaliseren van soft drugs

Al in 't voorjaar van 1974 werd door minister Vorrink een voorontwerp ingediend om de zgn. soft drugs (marihuana en hashish) wettig te verklaren. Ze zouden dan in de vrije handel terecht komen en vrijelijk gebruikt kunnen worden.

Na dit voorontwerp is van departementale zijde een groot stilzwijgen gekomen en het ontwerp is nog steeds niet in de Tweede Kamer ingediend.

De christenen hebben ontstellend lauw op dit gevaarlijke initiatief gereageerd. Op de hoorzitting heeft slechts één evangelische groep, nl. de Vereniging tot Heil des Volks, die in Amsterdam onder de drugverslaafden werkt, tegen dit ontwerp geprotesteerd, later gevolgd door enkele Christelijke partijen.

Werkgroep:

Intussen heeft zich een werkgroep tegen legalisatie gevormd, n.l. de Christelijke Drugs Bestrijding o.l.v. ds. W. Jurg, Beukenlaan 18 te Balkbrug. Deze voert aktie en verzamelt handtekeningen met o.a. als resultaat dat de Duitse regering ernstig heeft geprotesteerd tegen het voornemen van de Nederlandse regering om als het enige land in Europa de soft drugs vrij te geven.

Alle predikanten zijn door ons aangeschreven en mede met hun hulp zijn er tienduizenden handtekeningen verzameld, voor al na kerkdiensten. Wie alsog een handtekeningaktie wil voeren, liefst interkerkelijk, kan bij ds. Jurg materiaal aanvragen. Een helaas onvermijdelijk gironummer volgt hierbij: 937.121 van de Rabobank te Balkbrug, nr. 3053.09.234 t.n.v. Chr. Drugsbestrij ding.

Ondanks de resultaten en zelfs ondanks de duidelijke leiding van God, die wij ervaren hebben, zijn wij teleurgesteld door het gebrek aan bewogenheid bij veel Christenen. En inderdaad, de Christenen die zich aktief het lot van de verslaafden aantrekken, is belachelijk klein. Wie interesseert zich voor hen? Ieder is kennelijk zo verschrikkelijk afgestompt door het herhaaldelijk kennisnemen van de misère van andere mensen, meestal ver weg, dat men niet meer op te porren is voor het leed van de verslaafden dichtbij. Soms is men ook nog zo intelligent, dat men nog hele spitse argumenten heeft bedacht om het druggebruik goed te praten en legalisatie van soft drugs toe te juichen.

Geld, een prachtig middel

Met ontroering hebben we kennisgenomen van de actie Geven voor Leven. Dat is uniek, dat kan blijkbaar alleen maar in ons land. Maar men kan zich afvragen kunnen we alleen maar geven: ons geld, onze sympathie, ons hart, als we weken en maanden van te voren worden opgepept door een uitgekiende, geld verslindende publiciteit?

Ons komité moet in z'n vrije tijd, vooral in 't begin met eigen geldmiddelen, zijn aktiviteiten voeren. En toch is de nood van de tienduizenden en binnenkort honderdduizenden verslaafden vele malen groter dan die van jeugdkankerpatiënten. Ik weet het is niet vergelijkbaar. Maar de middelen, die ter beschikking staan, om druggebruikers en drugverslaafden van hun problemen af te helpen zijn totaal ontoereikend.

De overheid: zelf een probleem

In Amerika is het drugprobleem bijna onoplosbaar. Het is nu al zo, dat het sterftecijfer onder jeugdigen, door drugverslaving, erg hoog is. Het kleine gedeelte dat zich vrijwillig wil laten behandelen in ontwenningsklinieken, laat zich na hun zgn. genezing vaak weer zo gemakkelijk meeslepen door de blijkbaar overweldigende macht van de drugs, dat ze soms op weg naar huis al weer onder de drugs zitten. De tehuizen van Teen Challenge, onder leiding van David Wilkerson, hebben nog het hoogste percentage genezen patiënten, omdat ook hier gebleken is, dat het gelovig gebed van een rechtvaardige veel vermag.

Wie zijn boek: 'Het kruis in de asfaltjungle' leest en de film ziet, komt diep onder de indruk van de misère van de druggebruikers, maar wordt tegelijkertijd getroffen door de macht van Gods Geest.

Minister van Agt

Maar goed, voorkomen is altijd beter dan genezen en nog beter dan sterven. En nog een ander cliché: Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Maar niet zo alzo onze regering.

Minister van Agt verklaarde voor t.v. en pers weer voor de zoveelste maal, dat hij een voorstander blijft van legaliseren van soft drugs.

En juist het bijna star vasthouden aan dit standpunt, maakt ons en allen die werkzaam zijn in evangelische opvangcentra zo verontwaardigd. Hij erkende voor het eerst (althans in het openbaar) dat ook zgn. soft drugs (marihuana en hashish) toch op de lange duur niet zo onschuldig blijken als gezegd wordt.

Heel voorzichtig en diplomatiek uitgedrukt, maar door de wetenschappelijke onderzoekingen en publikaties zijn de gevolgen van regelmatig gebruik van deze zg. onschuldige verdovende middelen deze: het bewerkt langdurige veranderingen in de werking van de hersenschors, witte bloedlichaampjes worden aangetast, zelfs de chromosomen worden beschadigd, waardoor mismaakte kinderen het gevolg kunnen zijn. Ook geestelijk en moreel gaat de gebruiker achteruit. Zelfs na het stoppen van het gebruik blijven de gevolgen nog jarenlang merkbaar. Er zou nog veel meer daarover te vertellen zijn en veel wetenschappers zijn nog voorzichtig, maar wat we al weten is alarmerend. Maar de regering zegt: Goedkeuren, die soft drugs. En goedkeuren is gelijk aan aanmoedigen en stimuleren.

Andere angstaanjagende gevolgen

Wat altijd min of meer ontkend wordt door progessieve mensen; maar wat niettemin een onomstotelijk feit is: een bepaald percentage gebruikers van soft drugs gaat over op hard drugs. De legalisatie zal dit stellig in de hand werken. Gaat u maar na: de jongen, die nu met veel bravour en geheimzinnigdoenerij stickies zit te roken, merkt nu dat jan en alleman hetzelfde zit te doen. Het is dan veel interessanter op zwaarder spul over te gaan: heroïne, morfine, L.S.D., codeïne, enz. De studie, de maatschappelijke carrière, de gezondheid, 't levensgeluk, eventueel zijn gezin, alles moet daarvoor wijken. Wist u, dat een gemiddelde heroïnegebruiker ƒ 70, — tot ƒ 100, — per dag nodig heeft om aan zijn rommel te komen? Wist u, dat W.W. en Bijstandsuitkeringen daarvoor gebruikt worden? Wist u, dat het ontbrekende geld veelal wordt aangevuld door diefstal, inbraak, beroving, prostitutie in alle variaties enz.?

Wist u, dat de heroïne-slaaf, wanneer hij/zij niet stopt (wat onmenselijk zwaar is) zijn einde vindt in een vroegtijdige dood in de één of andere obscure kamer, meestal eenzaam en verlaten?

Wist u, dat een heroïne-gebruiker in staat is om z'n moeder te bestelen en z'n vrouw het huishoudgeld te ontfutselen?

Amsterdam

Wie denkt dat dit alleen maar in New York gebeurt, één van de gevaarlijkste steden ter wereld, vergist zich.

Amsterdam wordt in vele buitenlandse politierapporten genoemd als één van de centra van verdovende middelen. Amsterdam kent ruim 5000 heroïnegebruikers. En toch willen we hier in Nederland zo graag progressief zijn en soft drugs legaliseren. Het staat zo vervelend om konservatief te lijken en er tegen te zijn. Maar u hebt het begrepen: het is nu progressief om konservatief te zijn, tenminste als progressief betekent: opkomen voor de armen en ellendigen.

Preken en artikelen staan er vol van en het liefst zijn we solidair met de verdrukte ergens in een ver land.

Maar Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven, Stadskanaal zijn dichtbij, het probleem komt dadelijk uw straat binnen, misschien uw gezin. Nogmaals, geloof niet in het lieve sprookje dat de soft drugs zo onschuldig en zo ongevaarlijk zijn, sprookjes zijn soms ook wreed en gruwelijk.

Elke stem, die gegeven wordt voor legalisatie, is een stem voor een smerige zaak, met hoeveel brave en nobele bedoelingen die stem ook gegeven wordt.

Waarom smerig?

Nou, nou smerig, zal men zeggen, nu gaat u toch té ver. Maar wie wordt er nu van die legalisatie werkelijk gelukkiger? Niemand, behalve de profiteurs, de louche figuren, de obscure kapitalisten, die letterlijk en figuurlijk, over lijken gaan, als ze maar geld kunnen verdienen. Immers, wanneer de drugdealers hun florissante zaken in de hennepprodukten niet meer kunnen voortzetten, omdat b.v. staatswinkels deze produkten zouden verkopen, zullen ze hun werkterrein verleggen naar de hard drugs en de verkoop hiervan nog sterker pousseren, omdat de winsten nog grover zijn.

Dat geldt evenzeer voor bepaalde groepen soft druggebruikers, die het roken van stickies zien als een protest tegen het establishment. Wanneer, echter het establishment hun dit gebruik zo vriendelijk toestaat, dan is de lol yan het schopperi er af. Hun verzet tegen de maatschappij en hun vlucht daarvoor, gaan ze dan zoeken in de hallucinaties van gevaarlijke pep-en roesmiddelen. Daar is veel geld voor nodig. Amsterdam, met z'n socialistisch stadsbestuur, wordt vreemd genoeg de stad, waar het kapitalisme in z'n meest brute vorm hoogtij viert: drughandel, prostitutie, diefstal, moord, pornografische lektuur, sexuele uitbuiting in de meest walgelijke en gewetenloze variaties. Misschien houdt iemand nog vol: Het zal wel zo'n vaart niet lopen. Laat ik u een ander voorbeeld geven; minder sensationeel misschien: n.l. Breukelen, een vriendelijk dorp. Enige maanden geleden is daar op een middelbare school een schoolkrant verkocht aan kinderen en ouderen, waarin met allerlei schuttingtaal propaganda werd gemaakt voor vrije sex en vrij gebruik van soft drugs. Dit met medewerking van leraren. Om het onderwijs aanschouwelijker te maken waren er een zakje hashish en een voorbehoedmiddel aan de krant vastgeniet. Kerkeraden en predikanten, gemeentebestuur en justitie doen nauwelijks hun mond open of maken zich er met dooddoeners van af. De ironie wil, dat dezelfde school in het tijdschrift: 'School' als voorbeeld wordt gezien, in hoeverre democratisering, ouderparticipatie, inspraak enz. op ' een school kunnen worden gerealiseerd.

Wordt wakker, want de nood is groot

Deze versregel van de verzetsdichter is véle malen geciteerd en heeft daarom reeds veel van z'n kracht verloren. Maar onze woorden zijn te armzalig om de gewetens wakker te schudden.

De diepste oorzaak van de nood is het ontbreken van een bijbels perspektief. De jeugd vindt in school, kerk en maatschappij nauwelijks meer een krachtig ideaal, een bezieling, die hun leven inhoud en kracht geeft. En toch wil Christus die geven, met een grote overgave en vol van liefde. Alleen de Heilige Geest kan dit in ons bewerken. Het wordt tijd, dat school en kerk niet bij Kerstmis en Goede Vrijdag blijven staan, maar ook vooral Pasen, het feest van de overwinning en Pinksteren, het feest van Gods kracht tot werkelijkheid maken, heel konkreet en praktisch. En het is tenslotte ook zo: hoe meer duisternis we zien bij onszelf en in de maatschappij, des te beter zien wij het Licht.

Tenslotte: als we op onze onderwijsbijeenkomsten voor een keer nu eens niet de zoveelste spreker uitnodigen over onderwijsvernieuwing, (hoe belangrijk die ook is) maar eens iemand uitnodigen, die midden in de troep van drugbestrijding zit, maar met een evangelische bewogenheid, noem ik u 2 adressen:

De Vereniging 'Tot Heil des Volks', Barndesteeg 5, Amsterdam-C;

Teen Challenge p.a. A. Kraal, Gaasterlandstraat 120, Haarlem.

De direkteur van eerstgenoemde vereniging schreef een fascinerend boek: Schapen over de Dam (J. J. Frinsel).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen