Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wie zeggen de mensen dat Ik ben

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wie zeggen de mensen dat Ik ben

Referaten in Nairobi

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wie het geheel van de referaten overziet die gehouden zijn op de Wereldraad-assemblee te Nairobi, kan slechts tot de conclusie komen, dat de leiding van de Wereldraad zeer selectief te werk is gegaan bij het aantrekken van de sprekers. Het is alles universalisme, dialoog, politieke en maatschappelijke bevrijding wat de klok slaat.

Daarom mag het een wonder heten dat het rapport uit de eerste sectie waaraan zeer velen hebben deelgenomen over 'Confessing Christ today', deze lijnen niet trekt maar als geheel nogal evenwichtig kan worden genoemd.

Referaat McAfee Brown

'Jezus Christus bevrijdt en verenigt' is het thema van de assemblee. Een van de hoofdbijdragen was van Robert McAfee Brown van de United Presbyterian Church in Stanford, USA, over het, onderwerp 'Wie is deze Jezus, die bevrijdt en verenigt ? Hij deed een poging om de zeer uiteenlopende visies op Jezus, die er allerwegen waar te nemen zijn, te convergeren, onder één noemer te brengen.

Uitgaande van Mattheüs 16 vers 13 tot 15, waar Christus aan Zijn discipelen vraagt: 'Wie zeggen de mensen dat Ik, de Zoon des mensen ben' en 'Wie zegt gij dat Ik ben ? ' ging hij na wat het antwoord op deze vraag heden is. Dan volgt eerst het antwoord van de geloofsbelijdenis van Athanasius. Dan komt de stem van iemand die zegt: 'U bent mijn persoonlijke verlosser. U hebt mij met uw eigen kostbaar bloed gereinigd van mijn zonden, hebt uw leven gegeven voor mij, armzalige zondaar, opdat ik nieuw leven hebbe'. Dan volgt het antwoord van Gandhi: Jezus heeft de geest en de wil van God tot uitdrukking gebracht. Dan volgen nog de stemmen van Dietrich Bonhoeffer, van vrouwen die Christus zien als de bevrijder van hun onderdrukking, anderen die hem zien als politieke bevrijder van onrecht en onderdrukking. Van mensen die Jezus als de zwarte Christus zien (de zogenaamde black theology), en hoeveel dingen er in deze tijd al niet over hem worden gezegd. Op het punt, op de vraag 'Wie zeggen de mensen dat Ik ben ? ' komen vragen van-joden, die niet in Hem geloven kunnen, van vrouwen, die niet in een mannelijke God kunnen geloven, van mensen, die vinden dat christenen vanwege de belofte van de hemel de betekenis van de aarde veronachtzamfen, van mensen die niet kunnen geloven dat een Messias lijden en sterven moest.

Verschil nodig

Op zichzelf is het al verbijsterend deze stemmen te vernemen, waarvan die van de 'black theology' en die van het anti-sexisme (beweging die zich keert tegen elk onderscheid tussen man en vrouw) al heel cru klinken. De veelheid der antwoorden moet echter — aldus Brown — ons niet ontmoedigen, maar veel meer bemoedigen. Op de vraag: Wie zegt gij dat Ik ben, moeten eenvoudigweg in verschillende situaties verschillende antwoorden gegeven worden.

Jezus laat zich door geen enkele formule vastleggen. We zouden veeleer verontrust moeten zijn als we Christus wel in een formule zouden kunnen vangen. We hebben de plicht om te luisteren voor we verkondigen, om te weten wat de jood, de hindu. de marxist en de humanist zeggen en we hebben de plicht te geloven, dat wij van hen leren kunnen, jn plaats van ervan uit te gaan, dat ze uitsluitend van ons moeten leren. De 'Ik' die de vraag van Christus moet beantwoorden, wordt veranderd, zowel door de ontmoeting met Jezus, die de vraag stelt, als door de ontmoeting met anderen, die de vraag beantwoorden.

De stem van Petrus

Het is eigenlijk verbijsterend te moeten constateren dat één stem niet meeklonk: namelijk die van Petrus, die zegt: 'Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God'. Op welk antwoord Petrus te horen krijgt dat hij zalig is omdat vlees en bloed hem dat niet hebben geopenbaard, maar zijn Vader die in de hemel is. Bovendien zegt Christus dat op deze Petra de gemeente gebouwd zal worden. Niets van dit alles kwam in Brown's toespraak door. Men kan zich afvragen welk een theologie dit is, waarin teksten uit hun verband worden gerukt, de stem van mensen op de vraag wie Jezus is belangrijker is dan de stem van God die openbaart wie Christus was. Maar al eerder wezen we erop dat in de referaten die hier in Nairobi te horen waren de Bijbel óf dicht bleef óf op een bepaalde wijze open ging.

Waarvan en waartoe

De vraag waarvan en waartoe Jezus bevrijdt behandelde Brown volledig als een zaak van politieke en maatschappelijke aard. Bevrijding van onrecht, onderdrukking, racisme, sexisme, klasse-privilege, imperialisme. Ik wil ervan uitgaan — aldus Brown — dat wij allen de bevrijding die Jezus in ons persoonlijk leven brengt als gegeven aannemen. Alsof persoonlijke bevrijding een gegeven zonder meer is.

Christus bevrijdt ons dan wel tot de mogelijkheid om de wereld met ogen van 'de ander' te zien. Dat is bekering, aldus Brown. Jezus scheidt ook, aldus Brown. Hij scheidt ons van niet-religieus gebonden collega's, van joodse vrienden, van hindus, moslims, boeddhisten en humanisten. Dat is eenvoudig een feit, dat ieder mens in zijn leven ervaart. Misschien — zegt Brown — heeft datgene wat ik over Jezus als bevrijder heb gezegd mij al gescheiden van hen, die meenden, dat ik het Evangelie verraden en Jezus al te politiek heb gemaakt. Jezus scheidt ook rijken van armen, onderdrukkers van onderdrukten.

Maar uiteindelijk verenigt Jezus (opdat ze allen één zijn). Hij is niet definitief degene die scheidt; 'aan de andere kant van de tegenstelling vinden we genezing en eenheid'. We zijn tenslotte als mannen en vrouwen, mensen van verschillende rassen en landen, een deel van de schepping waarvan God zag dat deze zeer goed was. Maar God vraagt daarom van ons gehoorzaamheid. Dat betekent strijd in naam van 'alle kinderen Gods die hier niet verzameld zijn', verspreid in het bijzonder in naam van de niet-mensen, de geringsten onder de broeders en zusters van onze Heere Jezus Christus.

We hebben van dit referaat, zoals ook van de andere referaten de hoofdlijnen gegeven, omdat ze voor goed verstaan van de theologie, zoals die dooide Wereldraad wordt uitgezet, nodig is. De lijn van de voorbereidingsstukken van Nairobi werd in de referaten volledig doorgetrokken (zij het gelukkig niet, zoals gezegd, in de sectierapporten). De theologie wordt gekenmerkt door universalisme (algemene verzoening), syncretisme (vermenging van godsdiensten), dialoog (gesprek tussen de godsdiensten tot wederzijdse bevruchting), aardse gerichtheid van het heil. Het is de theologie van het in­ ternationale social gospel.

Wereldnood

Er is nood in de wereld. Wie zal dat tegenspreken? Wie het ooit ergens, bijvoorbeeld in de slumps in de grote wereldsteden zag, weet het voor eens en voor goed dat die nood moet worden gelenigd. Er ligt hier de roeping tot betere verdeling van het wereldvoedsel en het wereldinkomen te geraken, waarbij ieder een leefbaar bestaan heeft. Hier ligt een grote roeping voor allen die politieke en maatschappelijke verantwoordelijkheid dragen. We weten ook, dat het Woord van God ons de grondlijnen geeft voor een christelijk dienstbetoon en een maatschappelijke verantwoordelijkheid, waardoor het niet te verdragen is als mensen in nood of ellende zijn.

Het punt is echter dat deze problematiek binnen de wereld-theologie opeens alle zaken gaat beheersen. Waardoor de Bijbel (waar zij nog gebruikt wordt, want er wordt vaak een kleine selectie gehanteerd) op een bepaalde noemer, een sociale, in vele gevallen een socialistische noemer wordt gebracht. Maar waar God ten diepste wordt geëerd en gediend, namelijk waar een zondaar komt tot ootmoedige aanbidding, waar God een goddeloze rechtvaardigt, waar mensen in de erkenning van hun schuld ervaren wat vergeving, verzoening en verlossing is dat ligt buiten het blikveld, het is slechts een 'gegeven'.

(Ref. Dagblad)

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 december 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Wie zeggen de mensen dat Ik ben

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 december 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's