Noodzakelijk onderzoek

In het zojuist verschenen jaarverslag 1975 van de Generale Financiële Raad van de Ned. Herv. Kerk lezen we aan het slot de volgende opmerking (geciteerd uit een zo juist verschenen rapport van de commissie herziening quotumheffing):

'Om als hervormde kerk voor de komende jaren een verantwoord financieel beleid te kunnen voeren acht onze commissie het noodzakelijk dat een onderzoek plaatsvindt naar de financiële draagkracht van de gemeenten. Meer inzicht dient te worden verkregen wat de gevolgen zijn van de vergrijzing van het lidmatenbestand, alsmede hoe de resultaten zijn van de geldwerving van doopleden en andere als hervormd geboekt staande geregistreerden'.

Welnu, dat een onderzoek naar de ontwikkeling van de quotumheffing en van andere aanslagen voor de landelijke kerk gewenst is leert ons een andere zinsnede uit het verslag. Gezegd wordt namelijk, dat voor de berekening van de opbrengst van de Generale Kas voor 1975 is uitgegaan van 925.000 lidmaten, hetgeen ruim twintig duizend minder is dan het jaar daarvóór. Een verontrustende ontwikkeling !

We beseffen héél wel, dat in gemeenten, waar de lidmaten de bijdrage voor de Generale Kas voor meer dan 50 procent opbrengen, de kerkvoogdij alleen maar voordeel van de Generale Kas regeling heeft, omdat men het bedrag van meer dan 50 procent voor eigen gebruik geresitueerd krijgt. Maar duidelijk wordt wel: de stijgende lasten drukken op steeds minder schouders (t.w-. van de belijdende leden)!

Enkele cijfers

De cijfers uit het jaarverslag spreken verder ook duidelijke taal. Bij enkele feiten leggen we de vinger. Het is duidelijk — dat zij vooraf gezegd — dat voor de landelijke kerk, voor de synode en haar organen, geld nodig is. Maar meermalen is door ons de vraag gesteld (op de jaarvergadering nog door onze penningmeester) of we met ons raden-apparaat niet bezig zijn een image van de Hervormde Kerk hoog te houden, die met de realiteit niet strookt.

In totaal komt uit de quota en aanverwante bronnen binnen ƒ 8.232.450, — een bedrag dus van meer dan acht miljoen gulden. Daarvoor gaat ruim één miljoen gulden naar de synode en haar organen (Raad voor de Zaken van Kerk en Theologie, Visitatie, Commissie voor Bezwaren en Geschillen en voor Opzicht en tucht). De raden, die gericht zijn op pastoraat en eredienst kosten ruim een half miljoen gulden (totaal 10 raden en commissies).

We gaan hier verder niet alle gevallen opsommen, maar signaleren wèl, dat, afgezien van de Generale Financiële Raad met aanverwante organen, het grootste bedrag gaat naar de drie organen, die gericht zijn op apostolaat en vorming, t.w. de Raad voor de zaken van Overheid en Samenleving (ROS), het Instituut Kerk en Wereld en de Centrale voor het vormingswerk en de Hervormde Vrouwendienst, t.w. ƒ 627.526, —. De ROS is de raad, die het meeste geld kost, t.w. ƒ 260.710, —. En om het maar scherp te zeggen, het is de raad waarvan we in de kerk het meeste last hebben. Laat de commissie voor de herziening van de quotumheffing vooral deze post in het vizier hebben, dunk ons ! Wat de uitgaven voor de raden als de ROS betreft moet gezegd, dat we het een onverteerbare zaak vinden, dat zo'n groot bedrag van de quota heengaat aan werkzaamheden, die de politieke prediking van de kerk • (in bepaalde zin) vaak alléén maar hebben gediend of willen dienen.

En nog één post: de Provinciale Bureaus, dus de bureaus van de PKV's kosten ƒ 2.408.707, —. Is een bedrag van bijna twee en een half miljoen op het totaal van acht en een half miljoen waar te maken als we letten op de functie van de PKV ? Zou hier een zekere herstructurering en daarmee gepaard gaande bezuiniging ook niet geboden kunnen zijn ?

De Generale Kas-bij dragen hebben tot hiertoe gelukkig alleen een binnenkerkelijke besteding gehad. Wel is een bedrag gereserveerd t.b.v. de 2% ontwikkelingssamenwerking totdat de synode een uitspraak zal hebben gedaan over de besteding ervan, gezien de gevoeligheid van deze zaak in bepaalde gemeenten. We willen wel zeggen dat we in hoge mate begrip hebben voor deze gevoeligheid en dat we menen dat hier een wissel dreigt om te gaan.

We zeggen deze dingen in alle eerlijkheid zonder af te dingen op die bedragen, die inderdaad voor het functioneren van de kerk — én binnenkerkelijk én voor de samenleving — nodig zijn. Maar bij het aangekondigde onderzoek naar de financiële draagkracht van de gemeente mag de vraag naar de principiële deugdelijkheid van de bestedingen niet ontbreken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen