Het koninkrijk van God en de moderne mens

2

Prof. dr. P. Beyerhaus

Ook de verhouding tot de Wereldraad van Kerken kwam voortdurend weer ter sprake. Met name prof. Beyerhaus ging hier in zijn diepborend referaat op in. Beyerhaus gaf een duidelijke analyse van het Neo-marxisme, en de sombere prognoses van de moderne futurologie (leer van de toekomst; Club van Rome). Zijn stelling was dat de Wereldraad een utoptie nastreeft, een door ons te verwerkelijken heilstaat, daarbij dat streven gevoed wordt enerzijds door een messiaans marxisme (nadruk op klassenstrijd, bevrijding enz.) anderzijds door de gedachte aan de ene wereldcultuur, wereldsamenleving en wereldreligie. Zijn oordeel was dat de evangelische beweging terwille van het Evangelie en ter wille van een bijbels-kerk-zijn hier scherp positie zal moeten kiezen en geen compromis kan aangaan met de Wereldraad. Uit het vervolg van zijn referaat en ook uit de discussie die er op volgde bleek dat Beyerhaus bepaald niet uit reactie in lijdelijkheid wilde vervallen, waarbij voor de christen in een crisistijd geen taak meer overblijft is de samenleving. 

Toch was het te begrijpen dat er vragen gesteld werden. Is de visie van Beyerhaus, zo werd gevraagd, niet wat eenzijdig en loopt hij niet gevaar de Wereldraad die allerminst één blok vormt, teveel vanuit één gezichtspunt te zien ? Moeten we niet onderscheiden de 'top' van Geneve en de arbeid in de verschillende werkgroepen en de delen van de wereldkerk enz. ? Ook zij die van oordeel zijn dat de door Beyerhaus gesignaleerde tendenzen aanwezig waren, bleken niet altijd bereid met hem dezelfde consequenties te trekken. Al viel het me op dat de engele theoloog John Stott, die in Nairobi duidelijk van zich liet spreken, toch wat pessimistisch was als het ging over de concrete inbreng van de zijde der Evangelicals.

Ik meen dat we er, mogelijk met wat reserves ten aanzien van Lutherse eenzijdigheden, toch goed aan doen naar prof. Beyerhaus te luisteren. De ernst en de bewogenheid, alsmede het accent op de bijbelse toekomstverwachting, hebben mij, en velen mèt mij, diep getroffen. Het was een profetisch geluid, dat juist in de veelheid van discussies, gehoor verdient!

Indrukken

U vraagt: Heeft de conferentie resultaten opgeleverd ? Wanneer men denkt aan resoluties, overeenkomsten tussen kerken enz., dan moét ik zeggen: Nee. Maar dat was ook niet te verwachten. Laten we niet vergeten: Het was een eerste beraad van een betrekkelijk klein aantal mensen. Een onderlinge verkenning die zeker vruchtbare mogelijkheden biedt voor de toekomst. Op de laatste morgen is, na een door John Stott op voortreffelijke wijze geleide discussie, besloten te komen tot een 'Fellowship' (letterlijk: kameraadschap) van europese evangelische theologen. In Latijns-Amerika, en Azië kent men reeds dergelijke contactorganen. Ook voor Europa kan een dergelijk orgaan goede diensten bewijzen. Er is te weinig uitwisseling van gedachten. Men kent elkaar nauwelijks. En er is te weinig theologische bezinning, zo werd gezegd, vanuit de kring der Evangelicals, waardoor het eigen geluid te weinig doorklinkt.

Is het niet een goede zaak dat allen, die in gehoorzaamheid aan de Schrift, buigend voor haar volstrekt gezag, wensen te spreken en te theologiseren ook onderling contact onderhouden, en vanuit eigen kerk en belijdenis hun inbreng leveren ? Om zo gezamenlijk elkaar te dienen, te verrijken en dieper in Gods waarheid geleid te worden !

Of dat betekent, dat we moeten streven naar een 'evangelical theologie, zoals sommigen willen, waag ik te betwijfelen. De geschiedenis laat zien dat dergelijke pogingen vaak bij voorbaat mislukken. Maar het kan een goede zaak zijn als Lutheranen en Calvinisten bijv., elk vanuit hun eigen achtergrond en traditie, van elkaar willen leren, door samen te luisteren naar Gods Woord. En hetzelfde geldt t.a.v. de christenen uit de angelsaksische wereld.

Vraagt u mij: Wat vond je nu het belangrijkste van deze ontmoeting ? Dan zou ik nog niet eens willen wijzen op de referaten en discussies, hoe stimulerend die ook waren.

Ik hoop — tussen twee haakjes — dat, wanneer de plannen van de Brockhaus-Verlag om de referaten in boekvorm uit te geven begin volgend jaar verwezenlijkt zullen worden, ook onder ons deze zaak de aandacht krijgt die het verdient.

Het belangrijkste vond ik echter de onderlinge contacten, de gesprekken aan tafel en in de wandelgangen. Het is een bemoedigende ervaring te vernemen dat Christus ook in onze tijd Zijn gemeente samenbrengt en bouwt. En dat mensen met heel verschillende kerkelijke achtergronden elkaar dan toch ineens blijken te verstaan als het gaat om de kern en het wezen van het Evangelie van Jezus Christus.

Ook uit de landen van achter het ijzeren gordijn waren enkele vertegenwoordigers aanwezig. Ook daarom is een dergelijk beraad waardevol voor hen en voor ons. Want om contact met de kerk daar te krijgen blijft moeilijk. Dat bleek ook ter conferentie. Daarom mogen we dankbaar zijn voor elke gelegenheid tot ontmoeting.

Zij en wij hebben mogen vernemen dat we in een tijd, waarin van allerlei zijde de kerk uitgedaagd wordt door de moderne vragen, we toch niet moedeloos behoeven te zijn. Want we mogen weten: — zoals Gottfried Osei-Mensah uit Kenya het uitdrukte in een door hem verzorgde dagopening — De hand van God is niet verkort.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen