Het vereiste recht

U hebt er nog eens over nagedacht, over de eis en het recht des Heeren? Micha roept het volk tot inkeer, tot een erkennen van wat hun bekend gemaakt was: recht te doen. Betekent dat ieder het zijne geven? Nee, het is meer dan dat. God nam beslissingen in Zijn geboden, wij mogen er Hem niet buiten houden. Wij hebben ons naar Zijn geboden te gedragen; het gebod is goed en recht. Trouwens de Heere is goed en recht, daarom zal Hij de zondaren onderwijzen in de weg. Een weg wil bewandeld worden. Het recht wil gedaan worden. Leven en samenleven varen er wel bij. Als ieder het recht aan zich trekt, doen we de naaste onrecht. Gods recht is beschermrecht. Hoe veel wetten nemen de arme, de vreemde, de weduwe, de wees, niet in bescherming. Doet recht aan . . . beveelt Hij ons.

Wat is er toch mis met de samenleving. De geleerden buigen zich over maatschappelijke vraagstukken, de wetenschap geeft er zich rekenschap van. Een nieuwe maatschappij, dat is de oplossing. Geleidelijk aan. Nee, met spoed en desnoods met geweld! Stil nu eens even: Wat eist de Heere van u, dan recht te doen. Wie dat recht verwerpt en vertrapt, die pleegt een maatschappelijk.kwaad. Ook de overheid maakt zich daaraan schuldig, zij is dienares van dit recht. Daarover haalt men glimlachend en minachtend de schouders op. Aan de Heere wordt geen toegang verleend in dè wetgevende vergadering en in onze rechtsstaat, staat Zijn recht steeds meer op de tocht. En waar dit recht wordt geschonden, en deze , wet wordt overtreden, plukken wij daarvan de wrange vruchten.

Nog iets? De weldadigheid lief te hebben. Weldadigheid is geen liefdadigheid, in de zin waarin wij dat woord gebruiken als wij, bijvoorbeeld giften vragen voor liefdadige doeleinden. Het is eerder welwillendheid, vriendelijkheid en wordt elders vertaald met goedertierenheid. Het zijn daden, die uit een goede verhouding voortvloeien en van een goede verstandhouding getuigen. Men mag die van elkaar verwachten. Wat een vrouw van haar man, ouders van hun kinderen, onderdanen van hun overheid mogen verwachten en dat wederkerig. Toch ontbreekt daarin •de verrassing niet. Weldadigheid veronder­ stelt verbondenheid. De Heere doet weldadigheid, als de God van het verbond.

De ander mag daar op rekenen en daar, zo, , nodig, een beroep op doen. Hij klopt dan niet aan dovemans deur en bhndemans venster. Helaas, het is er vaak ver vandaan. De Heere klaagt bij monde van Hosea, dat er geen weldadigheid in het land is. Hij vermaand: Bewaar weldadigheid en recht. Weldadigheid is de goede trouw, over en weer. Raakt die zoek, dan worden de menselijke verhoudingen verstoord, in het huwelijk, tussen huisgenoten, in het 'gemenebest'. Dat is met geen politieke en sociale maatregelen goed te maken. Het egoisme viert hoogtij als een collectief egoisme socialisme heet.

Heb er toch erg in dat hier de schoen wringt. Al wordt alles geregeld, dat verandert, aan de verhoudingen niets. Ze blijven even koud en hard. We leven niet met, maar naast elkaar, als vreemden. Die vervreemding neemt toe en velen lijden er onder. Zeker, er wordt voor hen gezorgd, meer dan vroeger; het gaat er echter zo ongoedertieren naar toe. Weldadigheid lief te hebben. Geen krampachtige pogingen, die schipbreuk lijden op de klippen van eigen belang. 'Geen verphchtingen, die wij zo .zuinig mogelijk nakomen. We hebben met elkaar 'te doen'. Dank u wel, zegt iemand. Tot uw dienst. Dat khnkt stroever als: graag gedaan. Maar ook dat kan een leeg woord blijven. De liefde is niet stroef. Hebt uw naaste hef, dat eist de Heere van ons. Waar trouw en waarheid de toon aangeven, wordt het leven leefbaar. De liefde maakt het leefbaar. Vindt u het een wereldvreemd woord? Wij moeten, zo wordt ons verzekerd, onze eisen hard maken, en onze rechten in eigen hand nemen. Dat leidt tot de dictatuur van het proletariaat. Hoe ongoedertieren, hoe liefdeloos. Waarom luisteren wij niet naar de Heere en slaan we Zijn weg niet in? Hij heeft u bekend gemaakt, mens, wat goed is.

Micha spreekt het woord des Heeren, hij preekt. Die prediking is niet opzienbarend, ze is zakelijk en kijkt naar het gewone leven. Niet geestelijk genoeg. In ieder geval ontdekkend; zodra wij de eenvoudigste dingen vergeten is zij verontrustend in hoge mate. Wij mensen spelen ons spel van rechten en plichten. Wij spelen vals; Micha is een spelbreker met die simpele vraag: Wat eist de Heere van u. Doen!

Dit doen wordt gedreven en gedragen door de vreze des Heeren, de Uefde tot God, tot Zijn recht en Zijn eis. De eerste tafel geeft aan de tweede tafel van de wet haar fiat. En ootmoe­ dig te wandelen met uw God. Uw God, o mens. Nog is het verbond van kracht. Uw God, die u voorlichting geeft met Zijn geboden en beloften. Over voorlichting gesproken! Verlicht heet de tijd waarin we leven, en we tasten met z'n allen in het duister. Voorlichting, en we weten niet waar we aan toe zijn. De Heere nodigt ons uit om-met Hem te wandelen. Onze weg te gaan, bij het licht, dat Hij schenkt. Wandel en handel, ze horen bij elkaar. Hoe moet ik wandelen? U krijgt geen wandelkaart mee. U krijgt een gids mee.

Met uw God. Met Hem omgaan en zo met Hem meegaan. Het is meer dan in Zijn gezelschap; het is in Zijn gemeenschap zoals Abraham met de Heere wandelde en Henoch. Door het geloof. Het geloof gaat voor het gebod uit. Wij moeten de Heere niet tegemoet treden met . . . Wij mogen met Hem wandelen .Dat belet ons, om even hierheen, en even daarheen te gaan, eigen wegen te bewandelen. Met Hem, dat bewaart ons voor overtreding. Ook onze kinderen zullen in deze tijd weten wat goed is en'wat niet, als ze ootmoedig leren wandelen met de Heere, hun God. Het betekent Hem ons leven toewijden, met Hem in gesprek blijven. Hij maakt ons bekend, wat Hij van ons eist en wij geven er gevolg aan. Met Hem dat is tevens: doen. Wie met de Heere wandelt en de naaste ontmoet, kan hem niet links laten liggen; dat doet de Heere immers niet.

Zullen twee samen wandelen, tenzij zij bijeen gekomen zijn? Tenzij ze het samen eens geworden zijn? Ik denk van niet. Zit daar de knoop, en moet ik die doorhakken? Mag ik u naar de Heere Jezus verwijzen, de Middelaar. Hij brengt de verbinding tot stand en de Heilige Geest houdt haar in stand. Hij grift de wet in ons hart. Met Christus komt Gods weldadigheid mee, Zijn verzoening en Zijn vergeving. Christus' gehoorzaamheid wordt, onze

enige gerechtigheid. Dank zij Hem, lopen we dan samen met de Heere op, heel die lieve, lange honderd negentiende psalm.

Ootmoedig. Hoe kan het anders, met God. Eigenlijk wandelt alleen hij, die met God wandelt, ootmoedig. Wie met zichzelf op stap gaat, is alles behalve ootmoedig. Wij wandelen met de Heere in ootmoed. Niet hoog, niet trots, niet nors, niet vroom. Wel verwonderd en behoedzaam. Ik zeg wel duizend maal: Heere leer mij Uw weg. Ootmoedig leg ik mijn oor te luisteren en wat krijg ik te horen? De bekende weg, het vereiste recht. .Welzeker! Als ik dan maar ootmoedig wandel met mijn God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen