Een keisteen

De kerk der eeuwen heeft algemeen dit tekstwoord en het verband beschouwd als een profetie van de lijdende en stervende Christus. Men vat het dan zo op, dat hier de grote komende profeet, de Messiaanse figuur, vertelt van zijn roeping en toerusting tot het profetische ambt door God en het doel hiervan. Hoewel de uitoefening van dit ambt tegenstand en • smaad zou meebrengen, heeft Hij het gewillig aanvaard. Later heeft Hij Zich lijdzaam onderworpen aan al het lijden, dat men hem vanwege Zijn ambt aandeed. Hij kan het alles onverschrokken trotseren, omdat de Heere naast Hem staat en Hem aan Zijn recht helpt. Niet Hij, maar Zijn tegenstanders zullen vergaan. De profeet Jesaja voegt er aan toe, dat wie naar die Knecht des Heeren hoort, tenslotte niet beschaamd zal uitkomen, maar dat wie zich tegen Hem stelt, zal omkomen in het vuur van Gods gezicht!

Op 't eerste horen klinkt het vreemd als Christus zegt, dat Hij Zijn aangezicht als een keisteen heeft gesteld. Hij bedoelt er niet mede, dat Hij gevoelloos onder het lijden verkeerde.

Dat lijkt er wel in te schuilen. Wij zouden immprs niet het volste recht de tekst in het hedendaags spraakgebruik mogen overbrengen: met een stalen voorhoofd het alles over zich laten komen. Er zijn onder de mensen zulke stoïcijnse keisteen-naturen, die zonder de, wenkbrauwen te fronsen de grievendste krenking verdragen, omdat zij de pijn er aan niet voelen.. .standbeelden van brons, die zelf niet rillen onder de kus van Judas' lippen. Uit zulk een weerbarstig metaal was Jezus' menselijke natuur niet gemaakt. Elke hoon drong Hem als de fijne punt van een dolk in de ziel. Hij kende niet de onbewogenheid en de hardheid van een steen. Wanneer Hij de diepste ellende der zonde en des doods aanschouwt, leren wij van Jezus dat Hij weende en wanneer Hij aan het kruis van dorst versmacht, zet Hij er zich niet als een marmerblok tegen in, maar Hij klaagt Zijn leed en van ongevoeligheid getuigt zeker niet de klacht van het 'Eli, Eli, lama sabachthani!'.

Neen, Jezus was niet harteloos als een keisteen ...

Ge moet de tekst goed lezen.

Hij stelde alleen Zijn aangezicht als een keisteen .

Dat moeten we niet uit het oog verliezen.

De keisteen, die daar buiten ligt, verdraagt alles.Vooral in Palestina, waar de keistenen en de rotsblokken in menigte op de velden aanwezig zijn, is dit een zeer sprekend beeld. De regenvlagen en hagelbuien kletteren er striemend op neer-de keisteen verdraagt het. Men schopt er tegen aan - hij verdraagt het. Men zet er zonder meer de voet op - hij verdraagt het. Men grijpt hem aan en tilt hem op en süngert hem zover mogelijk weg - hij verdraagt het. En zó is het nu ook mét Jezus geweest. Veel heeft men Hem aangedaan. De macht der bozen sloeg tegen Hem aan het woeden. De poorten der hel kwamen tegen hem los. De uitgezochtste wreedheden werden op Hem toegepast. Hij werd geplaagd, getergd, gesard, belogen, gehoond... En ofschoon Hij de macht had al die goddelozen met de adem Zijner lippen te verdoen, heeft Hij het alles stemmeloos verduurd; Hij liet alles geduldig op zich aankomen, al werd Zijn ziel er door vanéén gescheurd en stelde Zijn aangezicht als een keisteen.

Hier blinkt de genade Gods op haar schoonste wijze uit... Hier is de heldhaftigheid van een zéér diepe liefde...

Jezus heeft alles willen verduren. De boosheid der mensen zonder tegenspraak willen aanvaarden. Jezus was bereid onder de toorn Gods te bezwijken, zonder dat Hij een poging deed Zich aan de eeuwige dood te onttrekken. Zoals een keisteen soms wordt opgenomen door een wilde hand en ver weg wordt gesmeten, ... zo stemde Jezus er in toe als een keisteen van de aardbodem te worden weggeschopt - dat is de uitrukking van een zondaarsHefde, die alles te boven gaat en alles gewillig ondergaat. De Heere heeft Christus hierin geholpen, en, neen... Hij is niet beschaamd geworden, want een schare die niemand tellen kan, prijst Hem in de hemel en op de aarde, omdat Hij standvastig voor hen het bitterste leed gedragen en Zijn aangezicht als een keisteen heeft gesteld. De vrucht van Christus' lijden was heerlijk en schoon!

Hoe zult ge in die vrucht kunnen delen? Wel, het geheimenis van het kruis van Christus kan alleen door hem recht worden verstaan, die zelf onder het kruis is. Door hem, die de last van de zonde van zijn leven heeft leren kennen door de onderwijzing van de Geest. Maar die, door de genade Gods, nu ook heeft leren zien, hoe God alle last nu op Christus deed aanlopen. Het zalig geheimenis aan het kruis is de plaatsvervanging. Hij, Jezus, mijn zonde en ik, Zijn gerechtigheid. Wie daarom zwak is, die stelle zich onder het kruis, van Christus,

daar wordt hij sterk. Er is onder het kruis' Christus een rijkdomoverstelpend groot voor allen, die geloven. Dat verstond de beroemde prediker Ludwig Hofacker. Toen hij in zijn laatste ogenblikken een blik wierp op de met doornen gekroonde Heiland, zei hij: 'Dat is mijn Man! Wist ik niet zeker, dat Zijn liefde tot ons oneindig is, dan moest ik versagen. Alleen op Hem verlaat ik mij en tot Hem zal ik aan de overzijde knielend naderen!'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen