Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De opstanding in de Openbaring van Johannes

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De opstanding in de Openbaring van Johannes

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is opvallend hoezeer het laatste bijbelboek velen vandaag de dag bezig houdt. Publicaties van Hal Lindsey worden in groten getale verkocht en gelezen. Bijbelkringen over de Openbaring hebben niet te klagen over belangstelling. Dat alles zal ongetwijfeld wel samenhangen met het feit dat de opeenstapeling van problemen mensen onzeker maakt. Oude patronen worden afgebroken, tradities vallen weg. Velen vragen zich af: Wat zal de dag van morgen ons brengen? Dat gevoel van onzekerheid gaat gepaard met een groeiend gevoel van machteloosheid. Het kwaad lijkt immers oppermachtig. Is de wereld niet bezig zichzelf te vernietigen? Staan we voor het grote einde?

En vele christenen worden dan onweerstaanbaar getrokken naar de visioenen van de eindtijd zoals we die lezen in het boek Daniël en in het laatste bijbelboek.

Profetie

Nu zou ik deze aandacht positief willen waar­ deren. Binnen de kerken heeft men ook maar al te dikwijls dit bijbelboek dicht gelaten en overgelaten aan secten en groepen buiten de kerk.

Maar 't maakt wel verschil hoe we dit boek lezen. In de aanhef van Openbaring 1 dient het boek zich aan als 'openbaring (grieks: apokalypsis) van Jezus Christus'. En tegelijk wordt gezegd dat het een profetisch boek is.

Johannes treedt dus op als profeet en getuige van Christus. Daarom moeten we dit boek niet lezen en uitleggen als een spoorboekje dat ons precies vertelt langs welke stations de trein van de wereldgeschiedenis gaat en hoe laat deze aankomt. De Openbaring dient niet om onze nieuwsgierigheid te bevredigen, maar wil ons waakzaam maken, ons vermanen, waarschuwen en bemoedigen. Israels profeten waren geroepen Gods commentaar door te geven bij het wereldgebeuren en het volksleven. Zij verkondigden oordeel en genade. En als zij heenwezen naar de toekomst, deden zij dat flitsenderwijs, in profetisch perspectief. Denkt u maar aan het feit dat b.v. in de profe­ tie van Jesaja (9, 11, 40, 54) of Micha (5) de eerste en de tweede komst van de Christus als één geheel worden gezien, als gebeurtenissen die vlak bij elkaar liggen.

Vanuit 't heden richt de profeet zich tot zijn tijdgenoten in beelden en uitdrukkingsvormen die zijn tijdgenoten vertrouwd zijn. Vandaar dat u in de Openbaring talloze aanhalingen en zinspelingen op het Oude Testament vindt. Blijkens 1 : 3 is 't boek bestemd om voorgelezen te worden in de samenkomsten der gemeente. En de gemeente wordt opgeroepen te horen en te bewaren de woorden van de profetie. Nu staat in de samenkomsten van de christelijke gemeente van meetaf aan de verkondiging van Jezus Christus, zijn persoon en werk centraal. Dat moet u ook bij de lezing van de Openbaring bedenken. Het boek geeft Christusprediking, evenals de andere geschriften van het Nieuwe Testament. Het is goed om dit voor onszelf te beklemtonen. Maar al te vaak lopen we gevaar het laatste bijbelboek los te maken van de rest van de Schrift, als zou het hier om hele andere zaken gaan; het einde van de wereld, de toekomst, de wereldontwikkeling enz. Ik zeg niet dat toekomst, geschiede-'nis, wereldeinde en gericht niet ter sprake komen. Dat komen ze wel degelijk. Maar beslist niet los van de verkondiging van het heilswerk van Christus. Met de overige boeken van het Nieuwe Testament beschouwt ook de Openbaring dat, wat geschied is in het sterven en de opstanding van Christus als het keerpunt der tijden. Vandaar dat ik in dit Paasnummer graag op enkele facetten wil wijzen van de verkondiging van de opstanding, liever gezegd van de opgestane Heere in dit bijbelboek. Het verdient alle overweging om in de Paastijd eens een serie preken te houden over teksten uit het laatste bijbelboek. Het Paasfeit komt dan weer in een heel andere belichting te staan.

Drie titels

De trinitarisch gelede groet uit Openbaring I bepaalt ons al direct bij de zegen van Christus' opstanding. Als Johannes de gemeente groet vanuit zijn verbanningsoord. Patmos, heft hij geen klaagzang aan, maar horen we een loflied op Hem die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden gewassen heeft in Zijn bloed. U merkt: en duidelijke verwijzing naar wat er op Golgotha geschied is. Maar de Gekruisigde is opgestaan. Christus wordt genoemd 'de getrouwe getuige, de eerstgeborene uit de do-" den, de overste van de koningen der aarde'. In de gekruisigde en opgestane Christus laat God zien, dat Hij woord houdt en zijn beloften vervult. En als de eerstgeborene der doden is de Heere Jezus de grote Overwinnaar over de macht van de dood. In 1 Cor. 15 : 20 horen we Paulus zeggen: hristus is opgewekt, de eersteling van hen die ontslapen zijn. En zijn opstanding is van beslissende betekenis voor de machtsverhoudingen in de wereld. Koningen en wereldgroten mogen een groot woord hebben, ze zijn niettemin ondergeschikt aan Hem die over hen regeert en die hen gebruikt als zijn werktuigen. Wat een troost moet dat geweest zijn voor Johannes' lezers in de bange dagen van Domitianus, de felle bestrijder van de christenen. Wat een troost ook voor ons, nu allerlei machthebbers zich breed maken. De Kerk heeft een rijke en machtige Koning.

Vrees niet...

Spreken we over de opstanding in de Openbaring, dan mag natuurlijk Openbaring 1 : 9-20

niet onvermeld blijven. Wellicht hoorde u er wel eens op een van de Paasdagen over preken. Dat is geen wonder, want deze verschijning van de opgestane en verheerlijkte Priester-Koning, die op Zijn dag zijn dienaar Johannes roept tot zijn profetische taak, bevat een volheid van perspectieven.

Het visioen van Openbaring 1 werd Johannes getoond op de dag des Heer en. Met die dag is de zondag bedoeld, de eerste dag der week. We weten uit enkele andere plaatsen uit het Nieuwe Testament en uit geschriften van oud-christelijke schrijvers, dat de christenen op die dag bijeen kwamen om naar de uitleg van de Heihge Schriften te luisteren, het brood te breken en uit te zien naar de toekomst des Heeren.

Elke zondag wijst heen en herinnert aan de opstanding van Christus. Verschillende uitleggers nemen aan dat de titel 'dag des Heeren' gekozen is in tegenstelling tot de keizersdag die ter ere van de Romeinse keizer vooral in Klein-Azië gevierd werd. Als een voortdurend protest stelden de christenen tegenover de verering van de vergoddelijkte keizer de eerste dag van de week als de dag van de opgestane Heere, die immers over dood en graf heeft getriumfeerd.

De dag van de Heere Jezus; wat een mooie, ja zinvolle naam! Zinvoller dan ons spreken over het 'vrije weekend'. Een volk dat de zondag niet meer viert en kent als de dag van de opgestane Christus raakt in de ban van andere machten.

Johannes aanschouwt Christus als Priester en Koning. En let u er eens op: als in Openbaring 2 en 3 zeven brieven geschreven worden aan de zeven gemeenten wordt in de aanhef van die brieven teruggegrepen op deze beschrijving van de verheerlijkte Christus. De wijze waarop Christus zich dan presenteert sluit aan bij wat er in Openbaring 1 over Hem gezegd wordt. En Christus wordt in die zeven brieven telkens anders aangeduid, op een wijze die het best past bij de situatie van die bepaalde gemeente. De opgestane Heere leidt, richt en vertroost Zijn gemeente.

Vermaning en troost

Twee dingen vallen je op in dit roepingsvisioen. Enerzijds het accent op de majesteit van de opgestane Heiland. Een majesteit zo groot dat Johannes als dood aan Zijn voeten neervalt (vgl. Jes. 6). Als de zon van Gods heiligheid ons doorlicht, hebben we alles te vrezen. En telkens weer komen we met die majesteit in aanraking in de Openbaring. Denkt u maar aan de scherpe kritiek waaraan Christus zijn gemeente onderwerpt, aan Zijn bestraffing en Zijn oordelen. Aan de wijze waarop Hij Zijn tegenstanders overwint en Zijn vijanden verdelgt. De opgestane is de verhoogde Heere, Die zit aan Gods rechterhand en die zal wederkomen ten oordeel (Openbaring 20). Maar de prediking van Zijn oordeel, de aankondiging van de gerichten, willen ons nog oproepen tot bekering, eer het te laat is.

Anderzijds treft ons de troost waarmee Christus tot Zijn gemeente komt. Wat krijgt het 'Vrees niet', dat ons uit het kerstevangelie zo vertrouwd is, ook in het Paasverhaal een warmte en een diepte! Zijn Woord is een bemoedigende handdruk voor wie vreest voor Zijn majesteit. De hand die Christus in een troostend gebaar op Johannes legt is een doorboorde hand.

En ook die troost en bemoediging vinden we steeds terug in het vervolg van dit bijbelboek. Niet alleen in de zeven brieven, maar ook in de beschrijving van de oordelen. Telkens flitst het licht van de genade er doorheen. Opdat een aangevochten en bestreden gemeente, vervolgd en verdrukt, niet moedeloos zou worden, maar door de kracht van Christus zou volharden in de hoop.

In Openb. 1:18 stuiten we op het prachtige beeld van de sleutels die in de hand van de Overwinnaar zijn. De dood heeft het moeten afleggen. Ook al woedt hij nog, niettemin is de dood een verslagen vijand. Christus opent en sluit. Let ook op het beeld van de open en gesloten deur (Openb. 3 : 8). En zozeer is de Heere Jezus bezorgd voor Zijn gemeente op aarde, dat Hij Johannes inschakelt om te schrijven, om op schrift te stellen wat hij ziet en hoort. Om op te schrijven wat is en wat geschieden zal.

Christus laat Zijn gemeente niet aan haar lot over. Hij wandelt tussen de kandelaren en Hij heeft zeven sterren in Zijn hand.

Ook hier moeten we weer denken aan een zinspeling op de keizercultus. In verschillende tempels plaatste men het borstbeeld van de keizer van Rome, omringd door zeven kandelaars. En op munten was de Caesar afgebeeld omringd door zeven sterren. De vergoddelijkte staat probeert op allerlei wijze de onderdanen te indoctrineren.

Hoe stel je je daartegen te weer? De Openbaring van Johannes zegt: door nauwgezet acht te slaan op Hem Die is opgestaan en eeuwig leeft. Hij heeft de zeven sterren in Zijn hand. Wellicht moeten we hier ook nog in horen een protest tegen 't wijd verbreide bijgeloof alsof 's mensen leven en lot afhangt van de constellatie der sterren. Het opstandingsevangelie van de Openbaring zegt: Niet de machthebbers, noch de sterren regeren, maar Christus alleen. Hij is overwinnaar en wie de goede strijd van het geloof strijdt mag met Hem en in Hem overwinnen. Daarom eindigen de zeven brieven telkens met dat beloftevolle woord: Wie overwint... De strijdende kerk mag in het geloof daarvan verzekerd zijn. Dankzij Pasen!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 april 1977

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

De opstanding in de Openbaring van Johannes

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 april 1977

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's