Om het kind

Reeds enige tijd geleden heb ik in dit blad geschreven over het feit dat kinderen aan het toezicht van de ouders onttrokken worden. Dezer dagen kreeg ik van de eindredakteur gegevens toegezonden met het verzoek daarover iets te schrijven. De inhoud van die stukken is zo schokkend dat ik het gewenst acht in breder kring dan dit blad daaraan bekendheid te geven. Dat zal gebeuren in het Reformatorisch Dagblad.

Hier wil ik heel in het kort enkele dingen zeggen over feiten die zich in Nederland in het voorjaar van 1977 hebben voorgedaan. Een meisje van dertien jaar wil niet langer thuis zijn, omdat ze bezwaar heeft tegen de opvoeding die haar ouders haar geven. Ze meldt zich bij het JAC. Zij wordt verborgen gehouden. De ouders en ook andere familieleden hebben kontakt met enkele medewerkers van het JAC, maar krijgen het kind niet te zien. Men^weigert het kind naar de ouders te doen terugkeren. Politie en Hoofdofficier van Justitie zeggen niets te kunnen doen. De Raad voor de Kinderbescherming wordt ingeschakeld. Een medewerker daarvan blijkt eerder tegen dan mee te werken.

Tenslotte wordt hulp gezocht bij de Stichting Actie-comité Verontruste Ouders. Deze stichting wijst op de mogelijkheid van 'terugroof'. Dat kan alleen door de ouders gebeuren. Niemand anders heeft het recht het kind naar huis terug te brengen.

De school, een christelijke middelbare school, blijkt van het verborgen houden van het kind op de hoogte te zijn. De schoolleiding staat in kontakt met het JAC. Er is na enige tijd kontakt geweest tussen enkele docenten en de ouders. Op een morgen komt het kind met een van de leraressen bij de school aan. Nadat de auto van deze dame klem gezet is, komt de vader tevoorschijn. Hij neemt zijn kind mee. Intussen is er een plan gemaakt om het kind naar famihe in het buitenland te brengen. Geheel vrijwillig gaat het kind mee. Alleen daar achten de ouders hun kind veilig. Enige weken later komen er brieven waarin het meisje toont spijt te hebben van wat er gebeurd is, om vergeving vraagt en zegt opnieuw te willen beginnen. Van kontakt met haar vroegere helpers wil ze niet meer weten!

In het buitenland is vastgesteld dat het kind drugs gebruikt heeft. Wellicht zijn die in het eten of drinken aan het kind toegediend. Deze ouders hebben doorgevochten. Zij waren - ook financieel - in staat om hun kind naar het buitenland te doen gaan. Hoe verschrikkelijk dat het kind buiten eigen land in veiligheid gebracht moest worden.

De ouders hebben ondervonden dat vrijwel allen die erbij betrokken waren, tegenwerkten. Alleen de genoemde stichting heeft daadwerkelijk geholpen. Het adres van de stichting is: Postbus 7654, Den Haag, telefoon 070-635497. Ik geefhet adres door, omdat het niet onmogelijk is, dat ook andere ouders hulp van deze stichting nodig hebben.

Waarin zou het kind terecht gekomen zijn. wanneer de ouders het niet - binnen vier weken na het verdwijnen - hadden teruggekregen?

Er is een geest in Nederland die het bederf van de jeugd beoogt. Dat op zichzelf behoeft niet te verwonderen. Het is ons in de Bijbel voorzegd. Dat de overheid hier niets tegen doet, is een aanduiding van de ernstige toestand waarin ons volk verkeert. Dit kan allemaal met en tegen kinderen gedaan worden, terwijl ouders moeten toezien. Alleen doortastendheid, volharding en het beschikken over de nodige middelen, hebben dit kind aan de greep van het verderf onttrokken.

Dan het wrange slot: in eigen land is het kind momenteel niet veilig. Rechten worden met medeweten van de overheid vertreden en vertrapt. Dat is Nederland anno 1977. Laat men zich geen illusies maken over een land, waarin dit ongestraft kan gebeuren. Wie het welzijn van zijn kind zoekt, krijgt de naam van misdadiger. Wie de misdaad begaat, krijgt de naam 'het goede voor het kind te zoeken'. Dat is een radikale omkering van waarden. Voor de eindtijd zal kenmerkend zijn dat het goede slecht heet en het slechte goed. Ons gebed voor volk en overheid mag zich wel vermenigvuldigen. Ons protest tegen zulke praktijken en tegen het toelaten ervan moet gehoord worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen