Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vredeskrant 1977: een bedreiging voor de vrede

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vredeskrant 1977: een bedreiging voor de vrede

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van 18-25 september wordt de tiende Vredesweek gehouden, die opnieuw is georganiseerd door het IKV (Interkerkelijk Vredes Beraad) . Ter voorbereiding en begeleiding daarvan verscheen in een oplaag van niet minder dan een kwart milloen exemplaren de 'Vredeskrant', waarin ook een 'Jongeren Vredeskrant' werd opgenomen en die op zo ruim mogelijke schaal op scholen en catechisaties en via verenigingen zal worden verspreid.

Als ik in dit artikel critiek lever op de inhoud van deze 'Vredeskrant', dan is dat niet alleen bedoeld als een persoonlijke, hartgrondige expectoratie, maar zeker ook als een tegenwicht dat ik bieden wil aan de vele jongeren die de 'Vredeskrant' op de een of andere manier onder ogen zullen krijgen of er door vrienden en vriendinnen over horen praten. Echter hoop ik dit artikel tevens het IKV zelf te helpen aan een bezinning die mijns inziens brood-en broodnodig is en die de letter 'K' in dat IKV (meer) inhoud en gehalte geven zal.

In de eerste plaats spijt het mij dan, dat de formulering van de afzender wel zeer onzorgvuldig is. Als afzender (als 'verantwoordelijken') staat namelijk o.a. de Ned. Herv. Kerk genoemd. Daardoor zou men veronderstellen, dat de gehele Ned. Herv. Kerk (samen met de RK en de Geref. Kerken, om er maar een paar te noemen) zich verantwoordelijk voor deze krant verklaart. Dat is echter onjuist. De Geref. Bond (en ik veronderstel ook de Confessionele Vereniging) heeft met IKV en Vredeskrant niets uitstaande. Zelfs de Sectie Kerk en Krijgsmacht was van de inhoud van dit blad niet op de hoogte. Hoe kan men dan toch zwart op wit verklaren dat 'de' Ned. Herv. Kerk hier achter staat? Dat is zeer onzorgvuldig. En daardoor misleidend.

Onjuist moet ik vaak ook wel de inhoud noemen. Om een voorbeeld te nemen: de aalmoezenier H. Brautigam noemt het leger (ons leger, wel te verstaan) zonder meer een 'geweldsorganisatie' (pag. 12). Ik teken daar protest tegen aan. Wij hebben een Ministerie van Defensie en niet van Agressie van Geweld. Wij hebben een leger en een luchtmacht en een marine en wij hebben zelfs een NAVO niet om geweld te organiseren, maar om (evenmeel) geweld te barricaderen, te blokkeren tegen te gaan. Door op die wijze te schrijven zoals deze aalmoezenier dat doet, wordt het slechte sprookje weer voedsel gegeven dat de dienstplichtige 'opgeleid word 'tot moordenaar'. Juister ware het (zeker vanuit de Geestelijke Verzorging!) die soldaat eindelijk eens een riem onder het hart te steken en hem in zijn dienstverrichting te motiveren door te vertellen dat hij opgeleid wordt om moord te voorkómen! Moord op mensen, maar ook moord op vrijheid van geweten en van meningsuiting, moord niet in de laatste plaats op het volgen van Christus in plaats van 'de Partij'. Dan tref ik in deze krant ook veel onbillijkheid aan, met name ten aanzien van de christenmilitairen, om het even of zij beroeps of dienspUchtig zijn. Zonder ook maar een enkele uitzondering worden de militairen hier in caricatuur gebracht. Nooit serieus genomen. Een militair schijnt in de ogen van de redactie van de Vredeskrant qualitate qua een militarist te zijn. Onbillijk is dat. Zowel in de (spottende) tekeningen als in het artikel van W. Ramaker komt dat schrijnend tot uiting. Is men vergeten, dat de mihtair de man is die bereid moet zijn met inzet van eigen leven de vrijheid van anderen te verdedigen? Ramaker, in een flauw verhaal over 1981 (domweg fantasie) stelt ons dan ook het 17 jarig meisje Simone ten voorbeeld (dat de problematiek oorlog en vrede volkomen begrijpt) tegenover de militair die er niets van begrijpt en 'sterrenophalend doorliep'. Dergelijke caricaturen van de militair zijn bijzonder onbillijk en aan dergelijke voorlichting 'namens de Kerken' is bepaald geen behoefte.

Ten vierde signaleer ik met klem de grote onvoorzichtigheid die men hier begaat door de vrede, zoals die wij tot nu toe sedert 1945 hebben, in gevaar te brengen. Het motto van de Vredesweek namelijk is: 'Help de kernwapens de wereld uit, te beginnen in Nederland'. Dat is dus een pleidooi voor eenzijdige ontwapening.

Als staatsburger houd ik dan mijn hart vast. Ik herinner mij namelijk soortgelijke geluiden uit 1939... En ik weet me ook te herinneren uit het Kamp Dachau, dat daar geschreven staat: 'Wie zich het jongste verleden niet wenst te herinneren is rijp het allemaal weer opnieuw mee te moeten maken'.

Deze onvoorzichtigheid is ongetwijfeld voor een niet gering deel het gevolg van ongehoorzaamheid. Ongehoorzaamheid aan de Bijbel, wel te verstaan. En dat is een' kwalijke zaak voor een Vredesberaad, dat zich 'interkerkelijk' noemt (vele kerkgenootschappen doen aan dit Beraad dan ook niet mee!) Men is duidelijk ongehoorzaam aan de Bijbelse verkondiging dat de mens geneigd is zijn naaste te haten. Met de zonde wordt geen rekening gehouden. Bekering wordt dan ook als eis niet gesteld. Ontwapening wat kernwapens betreft zal voldoende zijn. De mens wil het goede... dat is in wezen de onmiskenbare, humanisti-

sche ondergrond van aile artikelen. Het zou zonder twijfel ook de "verantwoordelijkheid' van het Humanistisch Verbond kunnen verwerven. En dat ik hier niets aan het suggereren of insinueren ben moge blijken uit pagina 12 van de krant zelf, waar in niet mis te verstane taal wordt gesteld, dat opmerkingen als 'de mens is nu eenmaal slecht (met een beroep op de bijbel)'...i'eenzijdig, partijdig en zelfs uiterst gevaarlijk' zijn.

Vervolgens moet ik noemen de onvolledigheid die ik aantrof in deze krant. Want ik lees dan wel over de vrede tussen alle mensen (die blijkbaar via verwijdering van kernwapens tot stand kan worden gebracht), maar niet over de vrede met God door het verzoenend Bloed van Jezus Christus. Over die vrede geen woord. Waarschijnlijk is dat toe te schrijven aan het bedenkelijke feit, dat als laatste doelstelling voor het IKV geldt de leefbaarheid voor mensen hier op aarde, terwijl als laatste doel door de Bijbel wordt aangewezen het 'altijd met de Heere' zijn. Niet 'dood of leven' is daar het grote vraagstuk, maar 'tegen of voor Jezus Christus'. Voor die laatste keus wordt niemand in deze krant gesteld. Wel voor de eerste. Dat noem ik op zijn minst onvolledig. Ik vrees zelfs, dat door het 1 KV het eerste met het laatste vereenzelvigd wordt, geïdentificeerd. Zodat wie voor Christus is, voor ontwapening is en dat wie tegen (eenzijdige kern-)bewapening is daarmee ook tegen Christus is...

Ten laatste en ten zevende: de wijze waarop de Vredesweek van deze 'Kerken' midden in de wereld van start zal gaan op zaterdag 17 sept. In Den Bosch noem ik ronduit onzindelijk. Nadat prof. H. Berkhof de bijeenkomst 'op temperatuur' zal gebracht hebben (ik citeer) zullen de kerkelijke functionarissen 'met de buurt vrede vieren' en ook zal er de mogelijkheid zijn 'de vredesmarkt te bezoeken en cabaretvoorstellingen bij te wonen...'

Het wordt tijd, dat allen die (in allerlei Kerken) van mening zijn dat het zo niet moet, de handen biddend en werkend inéén slaan terwille van de vrede op aard en in de ziel... De hoogste tijd!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 september 1977

De Waarheidsvriend | 14 Pagina's

Vredeskrant 1977: een bedreiging voor de vrede

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 september 1977

De Waarheidsvriend | 14 Pagina's