Wie weet...

’Nog veertig dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd’.

Deze onheilsroep dringt door de straten van Ninevé, drijft over de pleinen, dringt door tot in de huizen.

Nog veertig dagen: het oordeel is zeker, geen uitstel van executie wordt meer verleend! Jona is de prediker. Hij heeft gehoorzaamheid geleerd en heeft de roepstem des HEBREN opgevolgd. Daar was veel voor nodig: een arrestatie mi dden op zee, een grote vi s die h em redt\an de verdrinkingsdood, een bevel van God tot de vis en Jona staat aan het strand der zee. De opdracht is van kracht gebleven, nu volgt hij deze op: 'Maak u op, ga naar de grote stad Ninevé en predik tegen haar’.

Zal het wat uithalen? Zal er geloof zijn in deze stad, geloof in de waarheid van Gods dreiging?

Jona’s korte preek heeft een ongedachte uitwerking. De HEERE roept door de prediking van Jona wat er niet was: geloof in Zijn Woord, een roepen tot Hem. De koning gaat zijn volk daarin voor. Het bevel gaat uit: mens en dier moeten vasten en sterk roepen tot God! En zij zullen zich bekeren! En dan volgt in het koninklijk bevel de woorden van de tekst die hier boven staat: 'Wie weet, God mocht Zich wenden...’

Toch zijn wij geneigd te zeggen: 'is dat nu geloof? Geloof is toch iets dat vast is? Wie weet... Spreekt daar geen grote onzekerheid uit? ’

Och, als u zelf uit ervaring weet wat het is echt berouw te hebben van uw zondige leven, dan begrijpt u het wel! Hoe vaak ben je dan niet in tweestrijd of de genade van de HEERE u wel toekomt. Kan het eigenlijk wel voor mij? Heb ik mezelf voor God niet volstrekt onmogelijk gemaakt?

Dat is als een kind dat iets ergs gedaan heeft en haast niet naar huis durft. Maar het zal toch naar huis moeten.

Hoe zal dat aflopen? Dan leren we het te zeggen: keer weder tot God, doe boete, wie weet, God mocht Zich wenden... Wie weet...

Dat is tegen alle menselijke hoop in toch hopen op God. Dat is midden in de duisternis van uw zondige leven uitzien naar de morgen. Dat is roepen terwijl de golven ons levensschip overspoelen: Meester, help ons, wij vergaan!, Wie weet...

’Al zie ik niet anders dan het feit dat ik tegen alle geboden des HEEREN gezondigd heb, en het rechtvaardige oordeel Gods is aanstaande en dit vonnis is gans rechtvaardig - dan werkt de HEERE Zelf dat ik nog zal uitzien naar Zijn ontferming.

Nog veertig dagen! ’Wie weet... God mocht Zich wenden en berouw hebben’.

Nu zegt u misschien die dit leest: die heidense koning heeft het toch wel erg mis. Er is geen berouw bij God. Hij is geen mens dat Hem iets berouwen zou! Dat is waar, maar we lezen in de Schrift wel dat de HEERE bewogen is. Als er dan toch soms het woord 'berouw' gebruikt wordt in verband met God dan betekent dat niet ónze spijtgevoelens en berouw, maarèewogenheid. Daar doet deze koning een beroep op!

Gd is met ons lot bewogen, zoals de lofzang van Zacharias zegt. Hij blijft Dezelfde van eeuwigheid tot eeuwigheid. Hij is de Rechter van hemel en aarde. Toch is Hij ook de barmhartige Vader.

De vraag aan ons is vandaag, of wij de woorden van deze koning al eens hebben nagesproken: God mocht Zich wenden en berouw hebben, dat Hij Zijn rechtvaardig oordeel niet over mijn hoofd zou uitgieten. Hij mocht eens het oordeel over mijn leven wegnemen!

Wat hebben wij veel meer ontvangen dan de Ninevieten. Wij weten-de meesten van jongs af aan - veel meer van Gods dreiging en wij weten oneindig veel meer van Gods vergeving, van Zijn verlossing van arme zondaars door die andere Jona. Door Hem, onze Heere Jezus Christus hebben wij een heerlijk beeld van de Vader ontvangen. Hij is bewogen met uw en mijn nood. Wij weten het zo goed, maar de vraag moet menigmaal gesteld worden: Waar blijft uw geloof, uw bekering?

Wat hebben we veel meer ontvangen. En wat zijn we vaak - ook na ontvangen genade - vol ongelovigheid en hoe nodig is de dagelijkse bekering! Ja, misschien missen we wel het allereerste begin, en zijn we nog helemaal in ons oude leven, onbekeerd, zonder hoop, zonder God in de wereld.

Dan moet de Heere Jezus ook tegen ons zeggen: 'De mannen van Ninevé zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht en zullen het veroordelen, want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jona, en zie, meer dan Jona is hier’.

Wie weet, God mocht Zich wenden...

Hij heeft Zich gewend. De dagen zijn verstreken. De veertigste dag brak aan en ze zijn gespaard. God draagt door het oordeel heen allen die zich tot Hem bekeren. Wat een wending Gods is dat geweest! In Zijn toorn, gedacht Hij Zijn ontferming! Dat is genade, rijk en vrij!

Wat een wending Gods, als we denken aan de woorden: meer dan Jona is hier. Opnieuw: de Andere Jona. Hoe heeft de HEERE Zich gewend in Hem, de Heere Jezus Christus tot een wereld verloren in schuld!

Zo heeft de Heiland tot ons gesproken van oordeel en genade. Hij wil Zijn kiekens onder Zijn vleugelen verzamelen.

Zal Hij ook tot ons moeten zeggen: maar gij hebt niet gewild? Dat is vreselijk, dan blijft het oordeel Gods op ons, omdat we niet geloven Gods oordeel en Zijn vriendelijke nodiging in Zijn Eniggeboren Zoon.

Bekeer u dan. Verheder u, zoals Ninevé zich vernederd heeft, zeg het na: Wie weet... Dan mag u het horen:

’Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk de toorn behouden’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen